Αναρωτιέμαι πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ήταν μαθητής ο κ. Χριστόπουλος και έχει ξεχάσει. Ή, ίσως, έχουν αλλάξει τα πράματα από την εποχή μου. Διότι όταν ήμουν μαθητής καμία σημασία δεν δίναμε στο μιλιταριστικό χαρακτήρα των παρελάσεων, ούτε μας εξυψωνότανε κανένα εθνικόν φρόνημα. Ευκαιρία για χαβαλέ και χάσιμο μαθημάτων ήταν. Ούτε ενδιαφέρθηκα ποτέ να παρακολουθήσω καμία ούτε θα στενοχωρηθώ καθόλου αν σταματήσουν, αλλά αυτό είναι το καυτό πρόβήμα της ελληνικής κοινωνίας? Οι παρελάσεις? Λύσαμε όλα τ' άλλα και βαλθήκαμε να λύσουμε κι αυτό? Η αποπροσανατολιζόμαστε με τέτοια ανούσια αιτήματα (όπως παλιά το θέμα με τη θρησκεία στις ταυτότητες) αντί να ασχολούμαστε με τα σοβαρά, κι έτσι μας φοράνε τα διάφορα "μέτρα" (για το καλό μας) πιο εύκολα?
|