Καλημέρα. Χι χι αυτό που έγραψε ο σορ πιο πάνω μου θύμισε μια ιστορία στο Ναυτικό. Τότε (δεν ξέρω τώρα, διότι υπηρέτησα επί Κανάρη, Μιαούλη και Μπουμπουλίνας - τη ναυμαχία της Σαλαμίνας δεν την πρόλαβα) κάθε φορά που δίναμε αίμα είχε και τριήμερη άδεια, πράγμα πολύτιμο. Οπότε πήγαινα να ταΐσω τις βδέλλες κανονικότατα. Μια φορά τρείς νάπται είχαμε πάει στο Νοσοκομείο Παίδων για αιματορρούφηγμα. Μπήκα πρώτος εγώ, και πήγαν να μου στραγγίξουν το δεξί χέρι, αλλά για κάποιο λόγο έσταξε λίγες σταγονίτσες και πάπαλα. Μου λενε, θα σου δώσουμε χαρτί για να πάρεις την άδεια, αλλά τόσο λίγο που έβγαλες δεν αξίζει τον κόπο, θα το πετάξουμε. Εγώ σκέφτηκα, σε νοσοκομείο παίδων είμαστε, παιδάκια θα βοηθήσει το αίμα μου (μάλλον), αμαρτία είναι να φύγω έτσι άπρακτος, οπότε λέω στη νοσοκόμα, γιατί δεν δοκιμάζεις στο αριστερό χέρι? Βάζει εκεί το γεωτρύπανο, και βρήκε πετρελαιοπηγή - σε ένα λεπτό τίγκα η σακκούλα. Και βγήκα έχω με δύο επιδέσμους, έναν σε κάθε βραχίονα. Με βλέπει έτσι ο επόμενος (ένας συμπαθητικός αλλά ολίγον αφελής συνναύτης), μου λέει γιατί? Πριν προλάβω να του εξηγήσω είδα να βγάινει από τα ενδότερα ένας τύπος με τσιρότο στο κούτελο... λέω λοιπόν στον Κ.: "Απ'ο τη στιγμή που μπεις μέσα δεν σε αφήνουν να βγεις αν δεν καταφέρουν να σου πάρουν αίμα... εμένα μου τρύπησαν και το άλλο χέρι γιατί δεν έδινε το πρώτο, και σ' αυτόν δεν μπόρεσαν να πάρουν από κανένα χέρι και του τρύπησαν μετά το κεφάλι." Κιτρίνισε ο Κ. και μπήκε μέσα στο αιμοδοτικό σαν πρόβατο επί σφαγήν. Και όταν βγήκε έμαθα ότι μόλις είδε τη νοσοκόμα με τη βελόνα-σακορράφα λιποθύμησε. Και αισθάνθηκα πολύ άσχημα, διότι μετά έμαθα ότι το προηγούμενο βράδυ είχε βάρδια 2-4 και δεν πήγε η σκάντζα του οπότε κάθησε μέχρι τις 7 το πρωί άγρυπνος και ήταν χάλια γενικώς. Επίσης μας ομολόγησε ότι γενικά είχε παθολογικό φόβο με τις βελόνες (είχε λιποθυμήσει και όταν πήγαν να του κάνουν εμβόλια στην αρχή της θητείας). Ήταν κι αυτό που του είπα, που δεν το πολυπίστεψε, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του είχε μείνει μια αμφιβολιούλα "Λες να είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Εγώ!?", οπότε πάρ' τον κάτω στη θέα της βελονάρας. Και μπορεί να πάθαινε το ίδιο ακόμα κι αν δεν του είχα κάνει την πλάκα μου, αλλά ξέρω γω? Οπότε είχα τύψεις. Αλλά είχε και πλάκα η υπόθεση.
|