Αααααααα ευτυχώς που υπάρχει η Ματίνα και ο Νικος, αλλιώς θα ειχα αρχισει να ανησυχώ σοβαρά για τον εγκέφαλό μου
Μα όλοι οι υπόλοιποι είσαστε ΕΝΤΕΛΩΣ μέσα στο κλίμα των γιορτών, ναι?
Χεχεχε, αυτό που λες Εσυ μου θυμίζει εναν συνάδελφο μηχανικό ο οποίος -όταν μιλούσαμε κάποια στιγμή και του έλεγα πως κάθε πρωί σηκώνομαι με κέφι και αισιοδοξία- ουτε λίγο ουτε πολύ μου ειπε "αν δεν έχεις εναν αντικειμενικά καλό λόγο για να χαιρεσαι, τότε μάλλον δε στέκεις καλά στα μυαλά σου"
Μιλάμε μου ειχε κάνει όλη τη θετική μου ενέργεια "μαρμελάδα". Μου την έλιωσε με μια φράση!
Ε, φυσικά αφου με προβλημάτισε για αρκετές ώρες, αφου με έκανε να αναρωτιέμαι όλη την υπόλοιπη ημέρα για το περιεχόμενο του εγκεφάλου μου, για το ΑΝ εχω πραγματικά λόγους για να ξυπνάω χαρούμενη και ΠΟΙΟΙ μπορεί να ειναι αυτοί, κατέληξα στο ότι δεν χρειάζομαι εναν "αντικειμενικά καλό λόγο". Μάλλον ειναι γονιδιακή κατάσταση
, μαλλον απλά δεν μπορώ αλλιώς και μάλλον το έχω ανάγκη αυτό το πράγμα και υποσυνείδητα μου βγαινει.
click to show
Ασχετο: αυτό μου το "κουσούρι" το έχει πάρει και η κόρη μου. Απο την πρώτη μέρα που γεννηθηκε ΠΟΤΕ δεν κλαίει όταν ξυπνάει. Παραμένει ήσυχη μέσα στο κρεβατάκι της και περιεργάζεται τα χεράκια της, χαζευει γυρω-γυρω και όταν πάμε κοντά της και της λέμε "καλημέρα" μας σκάει ενα τεράστιο χαμόγελο
Υ.Γ. Χθες ημουν στα πολύ "κατω" μου. Αλλά σημερα επανήλθα
