Κρεας την Μεγαλη εβδομάδα δεν τρώγω ούτε εγω. Αλλά σίγουρα δεν κάνω νηστεια για περισσότερο.
Η Μεγάλη Παρασκευη στο χωριό μου ειναι μια απο τις πιο καλοχαραγμένες μνημες μου. Ολα τα κοριτσακια μαζευόμασταν στην εκκλησια απο νωρίς, γυρνούσαμε στο χωριο και οι γυναικες μας έδιναν φρεσκοκομμένα λουλούδια απο τους κήπους τους για το στολισμό του επιταφιου. Οταν συγκεντρώναμε αρκετά αρχίζαμε το στόλισμα, που ήταν ιεροτελεστία κανονική. Μέχρι αργά το μεσημέρι ειχαμε τελειώσει. Μετά συγυρίζαμε την εκκλησια και πηγαιναμε σπίτια μας. Το βραδυ ακολουθούσαμε την περιφορά και ψάλλαμε, ενω τα αγόρια "συναγωνίζονταν" ποιος θα κρατησει τον επιτάφιο.
Ομορφες αναμνησεις, γεμμάτες με αρωματα λουλουδιων, εθιμα και συνήθειες που κοντευουν να ξεχαστουν πια. Αλλαξαν οι εποχες ή αλλάξαμε κι εμεις?
|