Ααααχχχχ... όταν ήμουν νέος πήγαινα κάθε καλοκαίρι εκεί, είχα και πολλούς γνωστούς ντόπιους. Πολύ ωραίο νησί, και τότε δεν ήταν ακόμη πολύ τουριστικό, μια που οι κάτοικοι είχαν εισοδήματα από ναυτιλία και ορυκτά. Όλος ο τουρισμός περιορίζόταν στον Αδάμαντα και λίγο στα Πολλώνια, στο υπόλοιπο νησί ούτε ένα rooms to let δεν υπήρχε. Ποιος ξέρει πώς θα είναι τώρα.
Να κάθεσαι στην πολυθρόνα σου στο ισόγειο ενός σπιτιού στο Κλήμα, σε ένα μεγάλο δωμάτιο - living room - κουζίνα, με τσιμεντένιο πάτωμα και ορθάνοιχτες διπλές πόρτες που να βλέπουν στη θάλασσα γιατί εκεί βάζαν τη βάρκα το χειμώνα... και να τσιμπολογάς κουλούρες φτιαγμένες από τη θεία των φίλων μας και Μηλέικο τυρί... και να έρχεται η θάλασσα κάθε φορά που πέρναγε ένα πλοίο ή είχε λίγο κυματάκι και να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο και να σου βρέχει τα πόδια. Και να είσαι 20 χρονών...
Ήταν ένα από αυτά στο δεξί μέρος της φωτό...
