Ο όρος «κόμπλεξ του Ιεχωβά» (στα αγγλικά "Jehovah complex") χρησιμοποιείται από την αναλυτική ψυχολογία για να περιγράψει έναν τύπο νεύρωσης κατά τον οποίο το άτομο χαρακτηρίζεται από εγωϊστική μεγαλομανία. Σύμφωνα με τη σχολή του Γιουνγκ, το άτομο που διακατέχεται από αυτό το κόμπλεξ έχει ξεπεράσει πλέον τη φάση του ναρκισσισμού και λατρεύει μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού του. Ζει σε μια ψευδαίσθηση προσωπικού μεγαλείου και «παντοδυναμίας».
Ο όρος αυτός φαίνεται ότι βασίζεται στην αντίληψη ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, εμφανίζεται ως αιμοβόρος και γενοκτόνος, ο οποίος επιζητεί την εξάλειψη κάθε ανθρώπου και ζώου και ο οποίος δεν ανέχεται τη λατρεία κανενός άλλου θεού.
Άμα μπλέξεις με κανέναν άνθρωπο που έχει αυτό το κόμπλεξ, την πάτησες! Έτσι και τολμήσεις να πεις μπροστά του ότι κάποιος άλλος είναι όμορφος, να εύχεσαι να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Γιατί φυσικά -κατά τη δική του άποψη- κανένας/καμία δεν είναι ομορφότερος από αυτόν.
Με λίγα λόγια την έχει δει ως Θεά Αφροδίτη σε συνδυασμό φοτοσοποιημένης Αντζελίνας Τζολί ή -αν πρόκειται για άντρα- για συνδυασμό Θεού Άρη και Απόλλωνα, 2 σε 1 με έξτρα δόση από Μπραντ Πιτ και Επιθεωρητή Κάλαχαν.
Το κακό είναι ότι κάθε μέρα που περνάει η εαυτολατρεία και ο ναρκισσισμός του αυξάνεται και ωσάν βρυκόλακας που διψάει όλο και περισσότερο για αίμα, έτσι κι αυτός διψάει όλο και περισσότερο για την επιβεβαίωση της ομορφιάς του και της παντοδυναμίας του. Αυτός ο κομπλεξαρισμένος τύπος θα κανει τα πάντα για να σε σβήσει από το χάρτη από ανασφάλεια, κόμπλεξ και φόβο μήπως χάσει την λατρεία των φανατισμένων πιστών του. Μεταμορφώνεται χωρίς να το καταλάβεις σε Σκύλα και Χάρυβδη μαζί, και σαν τις Συμπληγάδες Πέτρες θα σε συντρίψει και θα το ευχαριστηθεί κιόλας. Κι όσο το ευχαριστιέται τόσο περισσότερο αναζητεί το επόμενο θύμα του. Πώς έλεγε εκείνος ο θαμνοπρόεδρος; "
Όποιος δεν είναι μαζί μας, θεωρούμε ότι είναι εχθρός μας''; Κάπως έτσι.
Αλί, αλί και τρις αλί!