Ο δημοφιλής ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921. Ηταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι.
Ο νεαρός Κώστας φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή στη διάρκεια της κατοχής με το θίασο του Λουκή Μυλωνά, που περιόδευε στη Θεσσαλία. Λίγο αργότερα έφτασε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε βαριετέ στο θέατρο "Μισούρι" του Πειραιά και στο θίασο της Νίτσας Γαϊτανάκη όπου έπαιξε στο "Στραβόξυλο" του Ψαθά. Από το 1945 έως το 1948 δούλεψε με το θίασο οπερέτας του Παρασκευά Οικονόμου και εμφανίστηκε στα βαριετέ "Πεύκα" με τον Γ. Οικονομίδη και "Όασις" με τον Μ. Τραϊφόρο. Την περίοδο 1949-50 συμμετείχε στο μουσικό θίασο Κούλας Νικολαΐδου στο θέατρο "Βερντέν" της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Το 1952 συγκρότησε το δικό του θίασο, ενώ συνέπραξε και ως συνθιασάρχης με εκλεκτούς πρωταγωνιστής της εποχής. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάστηκε με τον Κούλη Στολίγκα και την Καίτη Ντιριντάουα. Το 1955, όταν ο θίασος ανεβάζει στο "Περοκέ" την επιθεώρηση "Κόκα-κόλα" των Γιαλαμά-Θίσβιου-Πρετεντέρη, πλέκεται και το ειδύλλιό του με την Ντιριντάουα. Παντρεύτηκαν και απέκτησαν μία κόρη. Ο γάμος τους έλαβε τέλος το 1975 και η Καίτη Οικονόμου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Ντιριντάουα, πέθανε το Φεβρουάριο του 1996.
Τα επόμενα 15 χρόνια ανέβασε με δικούς του θιάσους πολλές και επιτυχημένες επιθεωρήσεις και κωμωδίες. Κάποιες από αυτές γνώρισαν τέτοια επιτυχία που μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη, όπως ‘‘Ο κύριος Πτέραρχος’’, ‘‘Της Κακομοίρας’’, ‘‘Ηλίας του 16ου’’, ‘‘Ένας Έξυπνος Βλάκας’’, ‘‘Παριζιάνα’’ κ.α. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην καριέρα του ήταν ο "Ανθρωπος που γύρισε από τα πιάτα", που πρωτανέβηκε το χειμώνα του 1968-69 με συνθιασάρχες την Α. Φόνσου και τον Δ. Παπαγιαννόπουλο.
Μεγάλη και σημαντική υπήρξε και η κινηματογραφική του δραστηριότητα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1952 στον ‘‘Πύργο των Ιπποτών’’ και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας απ’ τους δημοφιλέστερους κωμικούς της μεγάλης οθόνης.
Το 1955 δημιούργησε το χαρακτήρα του Θύμιου, ένα ρόλο που εμπνεύστηκε ο αδελφός της συζύγου του, ο Κώστας Νικολαΐδης, της συγγραφικής τριάδας Νικολαΐδη-Ελευθερίου-Λυμπερόπουλου, ενός κουτοπόνηρου επαρχιώτη που έρχεται στην πρωτεύουσα και βρίσκει τον μπελά του, στο φιλμ ‘‘Πιάσαμε την καλή’’.
Ακολούθησαν ‘‘Τα κωθώνια του Συντάγματος’’ (1956), ‘‘Οι Τρεις Ντετέκτιβ’’ (1957), ‘‘Τσαρούχι, Πιστόλι, Παπιγιόν’’ (1957), ‘‘Γερακίνα’’ (1958), ‘‘Διακοπές στην Κολοπετινίτσα’’ (1959), ‘‘Να Ζήσουν τα Φτωχόπαιδα’’ (1959), ‘‘Ο Ηλίας του 16ου’’ (1959), ‘‘Λαός και Κολωνάκι’’ (1959), ‘‘Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια’’ (1960), ‘‘Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες’’ (1960), ‘‘Ο Δήμος από τα Τρίκαλα’’ (1962), και πολλές άλλες. Ο ίδιος υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτησε άλλες οκτώ.
Η πορεία του στο θέατρο συνεχίστηκε απρόσκοπτη μέχρι το 1983. Την περίοδο 1994-1996 επέστρεψε στο θέατρο, στη δική του θεατρική στέγη, που απέκτησε το 1970 (το "Θέατρο Χατζηχρήστου" στη στοά Πανεπιστημίου & Ιπποκράτους) και που έχασε αργότερα λόγω χρεών. Η δύσκολη περίοδος της ζωής του άρχισε όταν έχασε ξαφνικά την Ελένη Πανταζή, την τρίτη του γυναίκα, μόλις στα 42 της χρόνια. Πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1941.
