νομιζω πως ο χρονος τελικα δεν ειναι πρωταγωνιστης στο να καταλαβεις εναν ανθρωπο ...γιατι αν ειναι ετσι ...τι πρεπει να κανουμε? να περιμενουμε τη δυσκολη στιγμη να ερθει? και αν ερθει θα ειναι αυτη η πιο δυσκολη? , αυτη που θα κανει τον ανθρωπο μας να μας δειξει αυτο που δεν εχουμε δει μεχρι εκεινη τη στιγμη? και στην ουσια νομιζω αυτο ειναι που μας τρομαζει και μας δυσαρεστει πιο πολυ , η αγνωστη πλευρα που οχι μονο ειναι διαφορετικη απο τη δικη μας (γιατι τα κοινα βλεπουμε και ερχομαστε κοντα ο ενας με τον αλλο) ειναι και μη υποφερτη.
Το σιγουρο παντως ειναι πως ακομα και το παραμικρο στο θεμα των διαπροσωπικων σχεσεων χωραει τεραστια αναλυση απο πισω......η σταση ομως που επιλεγουμε να εχουμε(αναλυση ή οχι και ειδιαιτερη επεξεργασια) νομιζω καθοριζει καθε φορα , καθε επιπεδο σχεσης
και κατι ακομα ...ΜΠΟΡΟΥΜΕ και γινομαστε πολυ σκληροι πολλες φορες
__________________
Είμαι και γαμώ τα παιδια ! Τυχαίο; Δεν νομιζω !!!!
click to show "πάρτα"
Yet I know that the goal
Is to keep me from falling"
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη maRtina : 05-12-08 στις 12:31.
|