Αγαπημένα θρίλερ

[fenios]

Ποιο είναι το αγαπημένο σας θρίλερ?

Ψυχολογικό ή όχι?

Προτείνετε καινούρια κ παλιά,γιατί έρχονται δύσκολες μέρες παρέα με το dvd-player.

[Freeman]

Η κατάρα 2 ομολογώ πως με τρόμαξε λίγο. Δούλεψανπολυ οι συντελεστές επάνω στις κραυγές και στους τρομαχτικούς ήχους. Ο ήχος ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα στην κατάρα 1.
Αυτή ήταν και η ταινία που είδα πρόσφατα.

Saw 1 και 3. Πολύ ωραία! Το 2 με ξενέρωσε λίγο καθώς είχε μονάχα κυνηγητό και τίποτα άλλο.

Hostel είναι ένα ακόμα ωραίο κατα την γνώμη μου θριλεράκι. Κάμποση αηδία μέσα αλλα αυτό είναι το νόημα. Να σε κάνει να το μισήσεις

[Piggy]

Saw 1.2.3 δεν έκανα τον κόπο να τα δω τα σιχάθηκα από τα τρεϊλερ .
Λατρεύω τα ψυχολογικά θρίλερ και όσα έχουν να κάνουν με φαντάσματα .

[Freeman]

Αυτό που έφερε την αλλαγή, που έκανε αίσθηση στον χώρο των θρίλερ ειναι "Η 6η αίσθηση"
Και ακολούθησε το "Οι άλλοι"

[Piggy]

Αρχικό μήνυμα απο Freeman

Αυτό που έφερε την αλλαγή, που έκανε αίσθηση στον χώρο των θρίλερ ειναι "Η 6η αίσθηση"

από τα καλύτερα που έχω δεί

[soraver]

an den 8eleis na kaneis goutsou goutsou me kapoio koritsaki ston kanape pou blepeis to 8riler giati na to deis?

[Piggy]

Αδρεναλίνη

[soraver]

maista

[Κοκκινονίκος]

τα κινέζικα είναι κορυφή!

[ΠΛΑΤΩΝ]

Ο όρος θρίλερ έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές εσφαλμένα για να αποδώσει χαρακτηρισμό σε διαφορετικά είδη κινηματογράφου.
Θρίλερ είναι η ταινία που έχει σασπένς και αγωνία και όχι η ταινία τρόμου. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Μία ταινία θρίλερ μπορεί να είναι ψυχολογική (βλέπε ‘‘6η αίσθηση’’ και ‘‘Οι άλλοι’’), αστυνομική (Seven), ερωτική (Βασικό ένστικτο) κ.λπ.

Η σειρά Saw, Κατάρα κ.λπ είναι ταινίες τρόμου και όχι θρίλερ. Να μην μπερδευόμαστε.
Από αυτή την άποψη δεν ξέρω το lampaki ποιο είδος τελικά εννοεί.
Από τις ταινίες θρίλερ ξεχωρίζω το Seven, το Mullholland Drive και Οι Άλλοι. Οι ταινίες τρόμου (και ειδικά όταν έχεις δει πολλές) μόνο τρόμου δεν είναι αλλά τέλος πάντων θα προτιμήσω τις πιο κλασικές του είδους όπως ‘‘Η Ομίχλη’’, ‘‘Ο Εξορκιστής’’ κ.λπ. γιατί το μεγαλείο σε μία ταινία είναι να σου προκαλεί το αίσθημα του φόβου χωρίς να σου το δείχνει. Αν πάλι επεκτείνω το συγκεκριμένο είδος στην κατηγορία των splatter τότε θα προτιμήσω την απαξιωμένη αλλά γοητευτική σχολή του Λούτσιο Φούλτσι (τον οποίον πολλοί μιμήθηκαν και μιμούνται ακόμη). Ταινίες: ‘‘Η Έβδομη Πύλη της Κολάσεως’’, ‘‘Τα κομμάτια’’ κ.α.

Σε γενικές γραμμές, όμως, δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι για τις ταινίες τρόμου. Έχω περάσει το στάδιο που μου άρεσαν, όταν ήμουν έφηβος και τις έβλεπα με το τσουβάλι. Τώρα πλέον όχι μόνο δεν μου προκαλούν τρόμο αλλά μου προκαλούν περισσότερο τον γέλωτα με τα όσα γελοία βλέπω. Και να φανταστεί κανείς ότι το είδος των ταινιών τρόμου είναι το ευκολότερο του κινηματογράφου. Δεν έχεις παρά να δείχνεις πλάνα με ξεκοιλιάσματα, έντερα, σπλάχνα, και μάτια να βγαίνουν από τις κόγχες τους, πασπαλισμένα με μπόλικο πρασινοκίτρινο υγρό και με ένα υποτυπώδες σενάριο το οποίο περιορίζεται συνήθως σε μία παλιά κατάρα (και ξεμπερδέψαμε).

Αντιθέτως, τα θρίλερ είναι πολύ πιο γοητευτικά. Δουλεύει περισσότερο με τη ψυχολογία των χαρακτήρων, τα συμπλέγματά τους, τους φόβους τους και τις ανασφάλειές τους και σε συνδυασμό με την εγκεφαλική επεξεργασία των ονείρων μπορεί να προκύψει ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα (τύπου Mullholland Drive).