Η ιστορία της τρομοκρατίας

[ΠΛΑΤΩΝ]

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Συγγραφέας: Bjorn Kumm
Εκδόσεις Εμπειρία
Σελίδες 310
Τιμή: 21-24€

Από τους Εβραίους Ζηλωτές, που έδρασαν κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής κυριαρχίας, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία και την ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ στη Γερμανία, μέχρι το δίκτυο του Οσάμα μπιν Λάντεν και τις πρόσφατες τρομοκρατικές ενέργειες, η ιστορία στο διάβα της έχει να επιδείξει άπειρες περιπτώσεις ακραίας βίας, που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και παραβίασαν τη διαχωριστική γραμμή που διακρίνει το δίκαιο αγώνα από την ωμή βία.

Η εικόνα που έχει ένας σημερινός αναγνώστης εφημερίδων και τηλεθεατής, για ό,τι έχει επικρατήσει να ονομάζεται τρομοκρατία, είναι η εικόνα του Άραβα βομβιστή αυτοκτονίας ή του νεαρού Ελληνα που πυροβολεί με Καλάσνικοφ αστυνομικά τμήματα. Εντούτοις το φαινόμενο αυτού του είδους των συμπεριφορών έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος και μακρά διαδρομή στον χρόνο.


Πριν, λ.χ., κάποιοι Παλαιστίνιοι, μέλη της Χαμάς, γίνουν ανθρώπινες βόμβες σε λεωφορεία του Τελ Αβίβ τη δεκαετία του 1990, εβραϊκές οργανώσεις από το 1947 έστελναν με το ταχυδρομείο πρωτόγονες επιστολικές βόμβες σε Βρετανούς αξιωματούχους- αυτούς ακριβώς που διοικούσαν το βρετανικό προτεκτοράτο της Παλαιστίνης.

Οι Εβραίοι θεωρούνται μάλιστα από πολλούς και ως οι πρώτοι... τρομοκράτες. Για την ακρίβεια η οργάνωση των εβραίων Ζηλωτών, ενός κινήματος -με ηγέτη τον Ιούδα τον Γαλιλαίο- που κήρυττε την άρνηση πληρωμής φόρων προς τους Ρωμαίους κατακτητές τον 1ο αι. και που έφτασε το 63 μ.Χ. να ξεκινήσει σερί απαγωγών με στόχο την απελευθέρωση μελών του. Οι Ρωμαίοι απάντησαν με βία και οι δρόμοι γέμισαν σταυρούς. Στον μουσουλμανικό κόσμο πάλι, ως πρώτοι «τρομοκράτες» θεωρούνται οι περίφημοι Ασασίνοι. Το όνομά τους έδωσε το λήμμα «δολοφόνος» (Assassin) σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά δεν σημαίνει παρά... καταναλωτής χασίς. Υποτίθεται πως πραγματοποιούσαν τις ριψοκίνδυνες αποστολές τους υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών καθώς, σε πολλές περιπτώσεις, επρόκειτο για καθαρές αποστολές αυτοκτονίας. Μικρές ομάδες μαχητών έκαναν επιθέσεις σε εχθρικά στρατόπεδα και δολοφονούσαν αξιωματικούς. Σε άλλες περιπτώσεις κέρδιζαν την εμπιστοσύνη του εχθρού, δούλευαν κοντά του και όταν έβρισκαν ευκαιρία, τον δολοφονούσαν. Με στρατηγείο στο σημερινό Ιράν και με ηγέτη τους τον Χασάν Ιμπν Σαμπάχ, προερχόμενοι από μία σιιτική αίρεση αιγυπτιακής προέλευσης, τους Ισμαηλίτες, έδρασαν κυρίως τον 12 αι. με στόχο και τους κατακτητές Σταυροφόρους, κυρίως όμως τους σουνίτες Σελτζούκους που απλώνονταν στη Μέση Ανατολή.


Ο Σουηδός δημοσιογράφος και συγγραφέας Μπιορν Κουμ στο βιβλίο του "Η ιστορία της τρομοκρατίας" κάνει μία εντυπωσιακή αναδρομή, περιγράφοντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο την αιματηρή ιστορία της τρομοκρατίας.
Όμως στο βιβλίο του ασχολείται κυρίως με οργανώσεις και ενέργειες του 19ου και του 20ού αιώνα. Ο συγγραφέας δε στέκεται στην απλή περιγραφή των τρομοκρατικών αυτών ομάδων, αλλά τις εντάσσει στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι που έδρασαν.
Ο Κουμ είναι μεγάλο όνομα στη χώρα του, στον τομέα των εξωτερικών ειδήσεων. Εζησε για καιρό στην Αφρική, στη Βόρεια και Νότια Αμερική, των καιρό των επαναστάσεων, και είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που είδαν τον Τσε νεκρό. Από τον κύκλο της τρομοκρατίας δεν αθωώνει ούτε την ίδια του τη χώρα. Ο εφευρέτης της επιστολικής βόμβας είναι Σουηδός, λέει. Πρόκειται για τον Μάρτιν Εκενμπέργ που στις 19 Αυγούστου 1904 άρχισε να στέλνει παγιδευμένες επιστολές που τραυμάτισαν ιδίως διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων. Εντέλει αποκαλύφθηκε ότι ο Εκενμπέργ ήταν ένας ευφυής χημικός και διδάκτωρ Φιλοσοφίας που ζούσε στο Λονδίνο. Παρά τις επαναστατικού περιεχομένου προκηρύξεις του, τα κίνητρά του αποδείχθηκαν προσωπικά. Τις μεθόδους του όμως τις αντέγραψαν εβραϊκές οργανώσεις και, αργότερα, η Μοσάντ...

Στο βιβλίο του ο Κουμ γράφει αναλυτικά για τη ρωσική τρομοκρατία των τριών τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα, όταν οι βόμβες έπεφταν βροχή. Πρωταγωνιστές σε αυτές τις συμπεριφορές ήταν μορφωμένοι, συχνά και ευκατάστατοι ρώσοι φοιτητές που ήθελαν να έρθουν κοντά στους εργάτες και τους αγρότες και οι μέθοδοί τους διαδόθηκαν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Ετσι, εκτός από τη βόμβα του Λιθουανού φοιτητή Γκρινεβίκις, που έστειλε στον θάνατο τον Τσάρο Αλέξανδρο Β΄ το 1881, δύο Ιταλοί αναρχικοί- ο Μπρέσι και Καζέριο- δολοφόνησαν αντίστοιχα τον ιταλό βασιλιά Ουμβέρτο Α΄ και τον γάλλο πρόεδρο Σαντί-Καρνό. Ενώ ένας ακόμα Ιταλός, ο Μικέλε Αντζιολίλο, δολοφόνησε τον Ισπανό πρωθυπουργό Αντόνιο Κανόβας ντελ Καστίγιο. Οι δολοφονίες σταμάτησαν τη δεύτερη 10ετία του 20ού αιώνα.


Το βιβλίο μιλάει αναλυτικά και για τα πιο σύγχρονα τρομοκρατικά φαινόμενα: τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία, τη Φράξια Κόκκινος Στρατός στη Γερμανία, την ΕΤΑ στη Χώρα των Βάσκων, το Φωτεινό Μονοπάτι στο Περού και πολλά άλλα. Μεγάλο κεφάλαιο αφιερώνεται στο λουτρό αίματος και τις αεροπειρατείες των τριών τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα με κύριο επίκεντρο το Παλαιστινιακό. Εδώ υπάρχουν και ελληνικού ενδιαφέροντος υποθέσεις, όπως η επίθεση του Αμπού Νιντάλ στο «City of Ρoros» το 1988 (εννέα νεκροί), έξω από το λιμάνι του Πειραιά. Μυθιστορηματική φιγούρα είναι δε και ο περίφημος Κάρλος (ή «Τσακάλι» κατά κόσμον Ιλιτς Ραμίρεζ Σάντσες), γιος διαπρεπούς νομικού.



Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ, Δελτίο Τύπου, tvxs.gr, indy.gr, brainfood.gr

[Egw]

Η μεγαλύτερη τρομοκρατία ασκείται από τα κράτη και τις κυβερνήσεις, κυρίως με τους πολέμους, μόνο που οι ηγέτες μετά γίνονται ήρωες και άμα είναι ιδιαίτερα ικανοί στις σφαγές ονομάζονται και "Μέγας". Πόσα θύματα είχε ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και πόσα όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις σ' όλο τον κόσμο από τότε?