Το χωριό του Χωριού (ιδιοκτήτη του καφενείου και ιδρυτή)!

[kako_paidi®]

Κάπου σε μια γωνιά της γης βρίσκεται ένα μικρό χωριουδάκι, το Χωριό μας. Ένα χωριό, που διαφέρει από όλα τα άλλα μέρη του πλανήτη…Ένα χωριό στο οποίο δεν ισχύουν οι νόμοι της φύσης και η ανθρώπινη λογική…. Ένα χωριό που θα είναι το όνειρο και ο εφιάλτης των ΠΑΝΤΩΝ!!!

Ο ήλιος λάμπει μέσα στην νύχτα και το φεγγάρι έχει γίνει κόκκινο από το κακό του. Η ώρα είναι 12 και κάτι, ξημερώματα Τετάρτης.

Στο μικρό μας χωριό…στο χωριό που δεν ξυπνάει ποτέ… όλα είναι ήρεμα, τα πάντα ακολουθούν την καθημερινή τους ρουτίνα. Στην μέση της μικρής πλατείας κάθετε ο μαρμάρινος ΠΛΑΤΩΝ, ένα άγαλμα, που δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα αγάλματα, αφού μιλάει, σκέφτεται, απαντάει όπως ένας κανονικός άνθρωπος.

Ο ΠΛΑΤΩΝ λοιπόν, προσπαθεί να συγκεντρωθεί στις σκέψεις του….αλλά μάταια. Κάποιος ονόματι Πουλόπουλος (μόνιμος κάτοικος του χωριού και αυτός ) του έχει σπάει τα νεύρα, αφού όλη την νύχτα τον τραβούσε να κάνουν βόλτα…του μιλούσε για μια τύπισσα που τον είχε παρατήσει, του έλεγε ότι θα πιει το φεγγάρι, του ζητούσε, να του σκουπίσει τα μάτια και γενικότερα του έπρηζε τα….γεννητικά όργανα....που ευτυχώς για τον ΠΛΑΤΩΝ, είχαν σπάσει στην τελευταία μετακόμιση, οπότε αυτό είχε μείνει στην μεταφορική του έννοια.

Στην αριστερή πλευρά της πλατείας, βρίσκεται το καφενεδάκι του χωριού. Ένα καφενείο που και η καλύτερη καφετερία, δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Σε αυτό δούλευαν ο καλύτερος μπουφετζής/μάγειρας/λαντζέρης/σερβιτόρος και μία super σερβιτόρα.

Λέγετε πως ο μπουφετζής/μάγειρας/λαντζέρης/σερβιτόρος του, κάποτε είχε παλέψει με έναν αετό, με δυο μέτρα ύψος, πάνω από εκατόπενηντα κιλά, που ζεί σε χαμηλού και μεσαίου υψομέτρου ορεινές περιοχές, (ως 1500 μ.) και σπανίως ψηλότερα. Απαντάται κυρίως σε θερμές βραχώδεις ορεινές περιοχές με εκτεταμένους θαμνώνες (μακί, φρύγανα), και λιγότερο συχνά σε δάση, αλλά και σε γυμνές πλαγιές χωρίς καθόλου βλάστηση. Κυνηγάει στα πιο πολλά είδη βιοτόπων, εκτός του κλειστού δάσους και της ερήμου και φωλιάζει σε απόκρημνα βράχια και σπανίως σε δέντρα. Το κάθε ζευγάρι φτιάχνει αρκετές φωλιές (1-6), η μια κοντά στην άλλη (ακόμα και στον ίδιο βράχο) που τις χρησιμοποιεί διαδοχικά. Με τα χρόνια οι φωλιές γίνονται τεράστιες σε μέγεθος ως 2,80 μ. σε ύψος και 3 μ. σε διάμετρο.Α…. και με μια ουρά ίσα με 50 πόντους. Και είχε καταφέρει να τον νικήσει, μόνο με τα χέρια του και σαν λάφυρο, να πάρει τα νύχια του, από όπου πήρε και το όνομα του Aetonail.

H «πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ» Rozanna μια κοπελιά πολύ γλυκιά και όμορφή, με πολλές κατακτήσεις, που λέγεται πως όταν ήταν μικρή, την φώναζαν απλά Άννα, μέχρι την στιγμή που έπεσε στην χύτρα με το ροζ. Η Rozanna ήταν πολύ καλή στην δουλειά της….κοινωνικότατη, μιλούσε σε όλους τους πελάτες και μπορούσε να κουβαλάει μέχρι και δύο ποτήρια ταυτόχρονα ή ένα ποτήρι και τα μαχαιροπήρουνα. Μάλιστα η Rozanna λέγετε πως είναι το μοναδικό άτομο στον κόσμο, που για να μετρήσει μέχρι το 2 χρησιμοποιεί 7 δάχτυλα!!!

Για τον ιδιοκτήτη του καφενείου του χωριού, ο Χωριός δεν γνωστό το ποιόν του, ούτε τον έχει δει ποτέ κανείς και ούτε ποτέ κανείς έχει ακούσει νέα του, εδώ και πολλά χρόνια. Ο μύθος λέει πως είναι ο ιδρυτής του χωριού, από όπου πήρε και το όνομα του, καθώς και πολλών άλλων χωριών στον πλανήτη, άλλοι λένε πάλι, πως απλά έχει πάρει το franchise.
Σήμερα ήταν μια πολύ κουραστική ημέρα για το καφενείο και ο Aetonail και η Rozanna θέλουν να κλείσουν, για να πάνε να ξεκουραστούν, μα δύο πελάτες δεν λένε να φύγουν.

Ο Nickred ο λευκός και ο soraver, δύο παιδικοί φίλοι, που είναι μόνιμοι θαμώνες του καφενείου του χωριού, λόγο του έρωτα που τρέφει ο Nickred ο λευκός για την Rozanna, γιατί πιστεύει ότι ταιριάζουν τα χρώματα τους. Ο soraver σαν καλός φίλος σιγοντάρει τον φίλο του, στο κυνήγι του έρωτα του μιας και έτσι του δίνεται η ευκαιρία να μπεκρουλιάζει, αν και καταβάθος έχει αμφιβολίες και φόβους για το ποιόν των παιδιών που θα έκαναν ο Nickred και h Rozanna, σε περίπτωση που τα βρίσκανε, λόγο του χρώματος και ιδιαίτερα αν αυτά έβγαιναν αγόρια!

Στο δεξιό μέρος της πλατείας του Χωριού υπήρχε μία παράγκα, όπου ζούσε και ο τρελός του Χωριού, ο οποίος φημολογείται, ότι είναι κάποιος μακρινός συγγενής, το πιθανότερο ανιψιός, του ιδιοκτήτη του καφενείου και ιδρυτή του χωριού. Μάλιστα λέγετε πως ο Θείος του τον αποκλήρωσε, γιατί οι ιδέες του ανιψιού του, ήταν πολύ επαναστατικές, πράγμα που δεν συμφωνούσε με αυτές του θείου του, ιδιοκτήτη του καφενείου και ιδρυτή του χωριού. Ο Freeman, Για τον οποίο γίνεται και ο λόγος, μόλις ο θείος του, ιδιοκτήτη του καφενείου και ιδρυτή του χωριού, τον αποκλήρωσε, λέγετε, ότι πήρε τα βουνά και ήρθε και να ζήσει εδώ, για να σπάσει το κατεστημένο, που έχει επιβάλλει το ρητό «η τρέλα δεν πάει στα βουνά…στους κάμπους ρίχνει χιόνι, μια ωραία…μια ωραία πεταλούδα, ψάχνει ψάρια στην λακκούβα»

Στην λακκούβα, μιας και την αναφέραμε, ζει ένα ερπετό, ονόματι Aligator21. Το όνομα του φημίζεται ότι το πήρε από τον παλιό του ιδιοκτήτη που είχε 21 γάτες και οποίος μιλούσε σπαστά ελληνικά, τις οποίες τις είχε ονομάσει με αριθμούς από το 1 μέχρι το 21. Και πιο συγκεκριμένα το πήρε από μία φράση που είχε πει τότε και ήταν η εξής… «ali gat (μία μίξη του “cat” και του «γάτα») or 21?». Έτσι βγήκε το aligator21 στο οποίο συνήθισε να ακούει το ερπετό της λακκούβας του χωριού.

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του aligator21 ήταν ο c.l.sad, του οποίου τα αρχικά βγαίνουν από «caiman leather saddle», και ο οποίος ήταν στην ουσία ένας κατασκευαστής δερμάτινων σαμαριών. Ο c.l.sad, δεν ήταν γέννημα θρέμμα του χωριού του Χωριού, ιδιοκτήτη του καφενείου και ιδρυτή, αλλά ένας περιπλανώμενος εξερευνητής, που γύριζε την γη ψάχνοντας να βρει πρώτες ύλες για την δουλειά του και είχε ξεμείνει στην περιοχή με τον διακαή πόθο να αποκτήσει το δέρμα του aligator21, που ήταν αρίστης ποιότητας.

Όμως για καλή και κακή τύχη του aligator21, ο c.l.sad δεν ήταν ο μόνος που τον κυνηγούσε για το δέρμα του, υπήρχε και κάποιος άλλος που ποθούσε την απόκτηση του πολύτιμου δέρματος του, κάποιος που έβλεπε τον aligator21 σαν μια πολύ ωραία ζώνη και ένα πολύ όμορφο δερμάτινο ζευγάρι μπότες. Το όνομα αυτού ………


Στο επόμενο επεισόδιο της νέας μας σειράς!

[Aetonail]

Εν αναμονή του επόμενου επεισοδίου

[soraver]

mpekrouliakas e? kalaaaaa

[Argonauths]

Kallooooooo ki'allooooooooooooo...

[kako_paidi®]

Αρχικό μήνυμα απο myrovolos

Όμως για καλή και κακή τύχη του aligator21, ο c.l.sad δεν ήταν ο μόνος που τον κυνηγούσε για το δέρμα του, υπήρχε και κάποιος άλλος που ποθούσε την απόκτηση του πολύτιμου δέρματος του, κάποιος που έβλεπε τον aligator21 σαν μια πολύ ωραία ζώνη και ένα πολύ όμορφο δερμάτινο ζευγάρι μπότες. Το όνομα αυτού ………

…..ήτο εφάμιλλο, με τον χαρακτήρα του, αν και λίγο παραποιημένο για κάλυψη. Ο Beaker Λοιπόν, ήταν αυτός που ποθούσε πιο πολύ από όλα και από όλους το πολύτιμο δέρμα του δύστυχου aligator21. Το πραγματικό όνομα του ήταν Beater, αλλά για να μην προδίδετε, το παραποίησε και το έκανε Beaker, έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί τα σατανικά του σχέδια χωρίς να δίνει στόχο. Ο Beaker όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν θέλει να γδάρει τον aligator21, εξαιτίας του απαισιοτάτου χαρακτήρα του, αλλά λόγο ενός παλιού κόμπλεξ που είχε αποκτήσει, όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκι, το οποίο λέγετε πως μάλλον ευθύνεται για την διαμόρφωση και του απαισιοτάτου χαρακτήρα του. Που στην περίπτωση του Beaker δεν ονομάζεται πλέον χαρακτήρας, αλλά χαλιακτήρας.

Ο Beaker, λοιπόν, κατάγεται από μία φτωχή οικογένεια, που έλεγε το ψωμί-ψωμάκι, την ντομάτα-ντοματάκι, το αγγούρι- αγγουράκι, το τυρί-τυράκι και την αδερφή του Πόπη. Ο Beaker, λοιπόν, εξαιτίας της απαίσιας, όμοιας με τον χαρακτήρα του, οικονομικής κατάστασης της οικογένειας του, τα μόνα υποδήματα που είχε ήταν μία παλιά αριστερή παντούφλα που του την είχε κάνει δώρο ο παππούς του, την παραμονή της ημέρας που θα πήγαινε στο σχολείο. Ο Beaker ήταν πάρα πολύ χαρούμενος, εκείνη την ημέρα, αλλά δυστυχώς ο καημένος δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι αυτό που του έδινε τόση χαρά εκείνη την ώρα θα του έφερνε τόσο πόνο στην συνέχεια. Είναι αυτό που λέμε «ουδέν καλό αμιγές κακού»!

Ο Beaker ξεκίνησε την επόμενη μέρα σιγοτραγουδώντας χαρούμενος, πλέον το ένα του πόδι δεν θα πατούσε γυμνό στον δρόμο, στις λάσπες στα νερά και πήγαινε προς το σχολείο, αγνοώντας τι τον περιμένει. Με το που έφτασε στο σχολείο λοιπόν ο Beaker, τον περίμενε ο Θείος του ο Sinister, ο κακός αδελφός του πατέρα του, που τον είχε αποδιωχτεί από το σπίτι και την οικογένεια. Ο Sinister, πλησίασε απειλητικά τον Beaker, και του άρπαξε με μίσος την μία και μοναδική αριστερή παντόφλα, που μόλις χτες του είχε χαρίσει ο πατέρας του πατέρα του και του κακού του θείου. Ο Sinister, πήρε την παντόφλα και τρέχοντας εξαφανίστηκε από το συννεφιασμένο βλέμμα του μικρού Beaker.

Με το που χάθηκε ο θείος του, ο Beaker ξέσπασε σε κλάματα και άρχισε να φωνάζει και να ζητάει επίμονα και ασταμάτητα την παντόφλα του, με λυγμούς. Οι συμμαθητές του μαζεύτηκαν γύρω του και συμπονετικά άρχισαν να τον κοροϊδεύουν και να γελούν μαζί του. Ο Beaker, όμως μέσα στην οδύνη και τον πόνο του, η κοροϊδία των συμμαθητών του, ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ένοιαζε και συνέχισε να κλαίει ζητώντας την παντόφλα του πίσω. Οι συμμαθητές του μάλιστα, του κόλλησαν το προσωνύμιο «παντούφλας», που το ακολούθησε μέχρι και που τελείωσε την κτηνιατρική με εξειδίκευση στην δερματολογία.

Στην πραγματικότητα, ο Beaker ήθελε το δέρμα του κακόμοιρου aligator21, κυρίως για τις μπότες. Καρφάκι δεν του καιγόταν για την ζώνη, αλλά αφού περίσσευε κι άλλο δέρμα ήταν άδικο να πάει χαμένο. Ήθελε να αποχτήσει αυτές τις δερμάτινες μπότες αρίστης ποιότητας και να πάει να συναντήσει όλους αυτούς που τον κορόιδεψαν όλα αυτά τα χρόνια, για να τους κλωτσήσει στα αχαμνά. Ένας από αυτούς ήταν και ο ΠΛΑΤΩΝ, αλλά όπως προαναφέραμε ο ΠΛΑΤΩΝ τα είχε χαμένα. Αυτό εξηγεί και την «εφεύρεση» του Πλατωνικού έρωτα.

Τελευταία Πλατωνική κατάκτηση του ΠΛΑΤΩΝ ήταν η Piggy. Η Piggy, ήταν το κατοικίδιο του Freeman, ένα γλυκούλι και ροζ γουρουνάκι, που πήγαινε συχνά πυκνά και «Πλατωνικονότανε», με τον ΠΛΑΤΩΝ, γιατί την ευχαριστούσε η αίσθηση που ένιωθε καθώς έτριβε το ροζ δέρμα της στην μαρμάρινη γάμπα του ΠΛΑΤΩΝ. Βλέπεται ο Freeman εκτός από την Piggy, φιλοξενούσε και μερικούς ψύλλους, οι οποίοι όπως έδειχνα την συμπαθούσαν πάρα πολύ.

Ένας ψύλλος μόνο δεν πολυσυμπαθούσε την Piggy, για αυτό πολλές φορές έφευγε από το σπίτι πήγαινε μέχρι το τέλος του δρόμου, που περνάει μπροστά από το καφενείο του Χωριού, ιδιοκτήτη και ιδρυτή και οδηγεί πέρα από τις μηλιές στον κάμπο δίπλα στην λίμνη, οπού στις ακτές της σε μια σπηλιά ζουν ο Mentoras με το κατοικίδιο του τον Nidis_ την μύγα!

[Pandouflas]

Αρχικό μήνυμα απο myrovolos

Ο Beaker, λοιπόν, κατάγεται από μία φτωχή οικογένεια, που έλεγε το ψωμί-ψωμάκι, την ντομάτα-ντοματάκι, το αγγούρι- αγγουράκι, το τυρί-τυράκι και την αδερφή του Πόπη.

Την μόνη Αδελφή Πόπη που γνωρίζω ήταν η καλόγρια που με.....μύησε στον μοναχισμό τότε που σάλταρα και κλείστηκα στο Άγιο Όρος. Πηνελόπη την λέγανε αλλά εγώ την φώναζα Πόπη! Και ναι μεν δεν έχει καλόγριες εκεί αλλά για ποιό λόγο υπάρχουν τα pc και οι webcams; Κάθε βράδυ συναντιόμασταν στο ίντερνετ και ευλαβικά ....άκουα τα κυρήγματα της περί εγκράτειας. Βέβαια εγώ δεν κρατιόμουν αλλά τί να έκανα ο παπάς; Μέχρι που τυχαιά συναντηθήκαμε στο παραδίπλα ξωκλήσι κάποιο βράδυ. Εγώ είχα εντολή να κάνω αγρυπνία εκεί και η Πόπη πήγε να καθαρίσει το ξωκλήσι. Και εκεί......έβγαλα τα απωθημένα μου.....

Ήταν το τελευταίο μας βράδυ σαν καλόγεροι. Εγώ επέστρεψα στο χωριό. Η Πόπη τράβηξε για αλλού. Ήθελε λέει να κάνει καρέρα κάπου. Λέγεται πάντως ότι η φράση "έγινε της Πόπης" αναφέρεται στην πετυχεμένη, μάλλον, καριέρα της.


Να μια φωτογραφία που κράτησα για να θυμάμαι τις μέρες μου στο Άγιο Όρος!

[soraver]

o nidis apo stroumfaki muga....
mareseis
na dw poios 8a pesei prwtros sthn katapakth tou upogeiou k 8a petuxei to mpiskototeras
axaxaxaxaxaxaxxaaxxa

[Piggy]

[Nidis_]

XAXAXxaxaxaxa kalo bro.
Synexise

[Freeman]

Πολύ καλή και έξυπνη σειρά!


Μ'αρέσει! Μ'αρέσει!!! Μ'αρέσει πολύ!