Φιλία

[kako_paidi®]

Οδηγίες «χρήσεως» για την καλύτερη κατανόηση του παρακάτω κειμένου, καθώς και γενικότερα για την κατανόηση, μελλοντικών κειμένων ή συζητήσεων, που θα προέρχονται από εμένα!

Καταρχήν δεν υπάρχουν κακές λέξεις παρά μόνο «βρώμικα» μυαλά!

Υπόψην, μην σταθείτε στις λέξεις και ιδιαίτερα στις έννοιες που έχουν δοθεί (στιγματισεί θα έλεγα) σε κάποιες λέξεις , που θα χρησιμοποιήσω, για να «χαρακτηρίσω» ή να περιγράψω, ορισμένα πράγματα, αλλά επικεντρωθείτε στην έννοια που θα τους έχω δώσει εγώ ο ίδιος και θα την έχω αναλύσει παρακάτω.

Αν κάποιος κολλήσει σε μια λέξη και δεν δώσει προσοχή στην εξήγηση, που θα έχω κάνει, τότε θα χάσουμε την «μπάλα» και μετά θα λέμε όλη μαζί «που είναι η μπάλα… Οεο!» δεν είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου μου ποστ.

Το επισημαίνω αυτό, γιατί την έχω πατήσει πολλές φορές, να λέω κάτι και επειδή θα χρησιμοποιήσω κάποια λέξη, που νε μεν ταιριάζει στο νόημα μιας φράσης, που είναι καλοπροαίρετη , όπως και εγώ σαν άτομο άλλωστε, αλλά η πιο κοινή της χρήση της συγκεκριμένης λέξης, την έχει στιγματίσει και ταυτοποιήσεις, σαν κάτι αρνητικό, με αποτέλεσμα, ο συνομιλητής μου, να τρώει κόλλημα με την συγκεκριμένη λέξη και ασυνείδητα, να αγνοεί ότι άλλο έχω πει για να εξηγήσω τι εννοώ.

Για να σας το κάνω πιο λιανά, για παράδειγμα στην πρόταση «αυτός έχει μέσα του πολύ εγωισμό», όταν κάποιος την ακούσει, το συμπέρασμα που θα βγάλει είναι ότι το άτομο στο οποίο αναφαίρετε η πρόταση, είναι ένα εγωκεντρικό άτομο, που κοιτάει μόνο τον εαυτό του και αδιαφορεί για τους άλλους. Αυτό θα σκεφτούμε και οι περισσότεροι, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα μπουν στην διαδικασία, να δουν, «που σκατά έχει αυτόν τον εγωισμό αυτός ο άνθρωπος». Π.χ. αν είναι σε μια εργασία ή σε ένα άθλημα η έννοια της λέξης θα είναι ότι αυτός «δεν θα το βάλει κάτω», «ότι δεν θα τα παρατήσει», «ότι θα προσπαθήσει σκληρά» κ.τ.λ, που τουλάχιστον για εμένα αυτό, δεν είναι καθόλου κακό, (εκτός και αν αυτός για τον οποίο αναφέρετε η πρόταση, είναι κάποιος ανταγωνιστής μου οπότε στην πραγματικότητα είναι ένας ψωροπερήφανος, κολοεγωίσταρος, παρτάκιας, άχρηστος, γουρούνι, μαλάκας και τα συναφή).

Προσπαθήστε να βγάλετε το νόημα από το σύνολο των λέξεων μιας πρότασης, ή ακόμα και μιας παραγράφου ολόκληρης, παρά από την κάθε πρόταση ξεχωριστά. (π.χ. Αν κάποιος διαβάσει σε ένα κείμενο την πρόταση «ο soraver την έχει μεγάλη… τι μεγάλη…τεράστια.» και μείνει εκεί, αγνοώντας το υπόλοιπο κείμενο, που εξηγεί την συγκεκριμένη πρόταση, τότε θα οδηγηθεί σε λάθος συμπεράσματα, που στην προκειμένη θα είναι πονηρά και τελείως μα τελείως ψευδη. Ενώ αν έδινε προσοχή και στο υπόλοιπο κείμενο, θα έβλεπε πως μιλάει για κοιλιές και πως τελικά αυτή η πρόταση αντικατοπτρίζει την αλήθεια. )

Με αφορμή μιας συζήτησης σε μια «ραδιοφωνική εκπομπή» που είχαμε με τον Freeman, όσοι την άκουσαν προφανώς θα το θυμούνται, είχαμε μιλήσει για την φιλία, αλλά μόνο εγώ και ο Γιώργος και κάτι λίγα οι κοπέλες που ήταν on-line εκείνη την ώρα. Είναι ένα θέμα που σκέφτηκα, πως ίσως θα έπρεπε να το συζητήσουμε μεταξύ και γιατί είναι ενδιαφέρον αλλά και γιατί ίσως να βοηθήσει καλύτερα και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, γιατί σας θεωρώ φίλους και δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ κάποια μέρα λέγοντας κάτι, που ίσως να ακουστεί άσχημο και παρεξηγηθεί. Κι ο λόγος, γιατί στο θέμα της φιλίας, οι απόψεις μου είναι ομολογουμένως κάπως «άγαρμπες» και ίσως να μην ταιριάζουν πολύ στην ευρέως γνωστή έννοια της φιλίας, μιας και προσπαθώ πάντα να τις διατυπώνω ρεαλιστικά και λογικά, διαφοροποιώντας την από κάθε είδους συναισθηματικής επιρροής.
Μάλιστα μια φορά είχα πλακωθεί με μια φίλη μου μιλώντας για ένα τέτοιο θέμα, με αποτέλεσμα, να κάνει να μου μιλήσει κοντά στον ένα μήνα. Που της πέρασε η «πυράδα» και με άφησε να της εξηγήσω τι εννοώ.

Η άποψη μου για την φιλία έχει ως εξής:
Θα έλεγα (ίσως και να το έχω ήδη πει ή ξαναπει, δεν θυμάμαι), πως δεν πιστεύω στην φιλία με την γνωστή της έννοια, τουλάχιστον του στυλ «Φίλοι για Πάντα».

Πιστεύω ότι η φιλία δύο ανθρώπων στην ουσία είναι μια καλή συνεργασία με κοινό συμφέρον . Όχι με χρηματική ανταμοιβή, αλλά ως επί το πλείστων ηθική και ψυχολογική , που μπορεί να είναι μερικές στιγμές χαράς, υποστήριξης, παρέας, χαλάρωσης κ.τ.λ.

Με αυτό θέλω να πω, ότι δεν πιστεύω στην μονιμότητα της φιλίας. Γιατί και αυτή όπως όλες οι συνεργασίες μπορεί κάποτε να τελειώσει. Και όχι λόγο κάποιου κακού γεγονότος, αλλά απλά λόγο συγκυριών. Π.χ. λόγο μιας μετακόμισης, ή λόγο αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων (που σε αυτές τις περιπτώσεις «χάνεσαι» και από τον εαυτό σου τον ίδιο) ή και των δύο μαζί, λόγω του πήγατε για σπουδές σε διαφορετικά μέρη και λόγο του καινούργιου τρόπου διαβίωσης άλλαξαν τα ενδιαφέροντα σας, με αποτέλεσμα όσα κοινά είχατε, να έχουν χαθεί, λόγο το ότι κάνατε σεξ μαζί ή ακόμα λόγω του ότι τον/την παντρευτήκατε αλλά και για άλλους πολλούς .

Δεν αμφισβητώ πως δεν υπάρχουν και φιλίες παντοτινές, απλά εκεί πιστεύω πως αυτές είναι απλά τυχερές και δεν τους τα χάλασαν τόσο πολύ οι συγκυρίες.

Και κυρίως, δεν αμφισβητώ την φιλία σαν έννοια, γιατί θα μου πει κάποιος «και τι έγινε ρε φίλε, επειδή εσύ έφυγες από Χίο, και τους ξέχασες όλους, σημαίνει ότι δεν είσαι ακόμα φίλος με αυτούς που είναι εκεί? Γιατί αν έπαψες εσύ να νιώθεις συμπάθεια γι αυτούς και δεν σου κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη και δεν στεναχωριέσαι και δεν σου λείπουν καθόλου, τότε δεν έχει να κάνει με την φιλία, αλλά με τον εγκέφαλο σου που του έχεις “ρευστοποιήσει” το “εγκέ-“ και έχεις κρατήσει το “φαλλό” και τον έχεις κάνει σφεντόνα ρε φίλε. Ήμαρτον… κατούρα και λίγο ρε αδερφέ ».

Ε δεν εννοώ αυτό το πράγμα, δεν εννοώ πως ξεχνιούνται, αλλά πως σε τέτοιες καταστάσεις μία φιλία γίνετε μη πραγματοποιήσιμη στην πράξη.

Δηλαδή, ο καλός ο φίλος κακά τα ψέματα φαίνεται στην «φουρτούνα». (Tip: Για να έχετε καλούς φίλους, προτιμήστε αυτούς που έχουν τελειώσει την σχολή των εμποροπλοιάρχων). Στα εύκολα και στην γαλήνη όλοι καλοί είμαστε.

Έστω λοιπόν, ότι έχω μια «δοκιμασμένη» φιλία, αλλά λόγο συγκυριών είμαι σε απόσταση. Και μου συμβαίνει κάτι άσχημο, μια απλή καθημερινή μου μέρα δηλαδή. Και ιδιαίτερα εμένα, που είμαι και κλειστός χαρακτήρας ο πούστης. Δεν μου παίρνεις κουβέντα.

Οπότε (α) αν ο φίλος μου δεν τύχει να με πάρει τηλέφωνο, να μάθει τι κάνω, δεν πρόκειται να του δοθεί η ευκαιρία να με βοηθήσει γιατί θα έχει άγνοια (φταίω εγώ το ξέρω, αλλά τι να κάνουμε, ο άλλος «έχει μάθει να κοιμάται με την πόρτα ανοιχτή» και μπήκανε μέσα και του πήρανε και τα σώβρακα και αγριεύτηκα και εγώ ο άνθρωπος και διπλοκλειδώθηκα) .

(β) Αν έχω ένα πρόβλημα ενεργό και «τρέχει» και είναι και σοβαρό (εδώ λέμε «τον πάει γαμιώντας» και εννοούμε πως ο άλλος περνάει δύσκολα φαντάσου αυτό που τρέχει κιόλας… σέρνοντας θα με πηγαίνει, ξεγδέρνετε και η πλάτη μου ρε αδερφέ, δεν πονάω μόνο εκεί που γίνετε η «δουλειά») , επειδή είμαι πρακτικό μυαλό δεν μου βγαίνει να πάω να το πω σε κάποιον που ουσιαστικά δεν μπορεί να με βοηθήσει, αν δεν μπορώ να το πω σε αυτόν που μου το έχει δημιουργήσει, έτσι ώστε να μπορέσω να έχω μια πιθανότητα να λυθεί, άρα δεν πρόκειται ούτε και εγώ να τον πάρω τηλέφωνο. (Η μόνη περίπτωση που συζητάω κάτι που με προβληματίζει σε κάποιον που είναι άσχετος με το πρόβλημα είναι κάτι που ή έχει λυθεί, ή το έχω ξεπεράσει – τρέχω πιο γρήγορα δηλαδή- ή δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει λύση και πρέπει να το ανεχτώ – αν δεν μπορείς να αποφύγεις έναν βιασμό απόλαυσε τον, που λένε- ή απλά το έχω συνηθίσει – κοινώς μου έχει γίνει η σούφρα βαρέλι, οπότε δεν νιώθω τίποτα πια, δηλαδή το έχω χεσμένο, αφού έτσι και αλλιώς θα μου φεύγουνε).
(γ) Έστω και να το μάθει και πάλι δεν μπορεί να βοηθήσει γιατί είναι μακριά. Το μόνο που θα μπορεί να κάνει είναι παίρνει τηλέφωνο όσο πιο συχνά μπορεί για να με στηρίξει ψυχολογικά, αλλά αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα και να θέλω να το ξεχάσω, να μου το θυμίζει και στην ουσία να μου κάνει πιο πολύ κακό παρά καλό.

Ενώ αν ήταν κοντά, θα ήταν διαφορετικά, με το να βγαίνουμε, να έρχεται σπίτι, να βλέπαμε ταινίες ή τεσπα και ότι άλλο θα μπορούσε να κάνει ήθελα δεν ήθελα και έτσι με το ζόρι, να με κάνει να αποξεχαστώ. Γιατί σε ένα τηλέφωνο, μπορείς να μην απαντήσεις και εγώ το κάνω αυτό, αλλά σε μία πόρτα δεν μπορείς να μην ανοίξεις.

Εν τω μεταξύ πάντα ο οποιοσδήποτε όταν δεν είναι καλά, όσο εσωστρεφής και να είναι χρειάζεται έναν ώμο , για να στηριχτεί, έστω και αν φαινομενικά το αρνείται. Ένας φίλος που βρίσκεται μακριά, δεν μπορεί να βοηθήσει ικανοποιητικά, για τους παραπάνω κυρίως λόγους. Όποτε αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, σε περίπτωση που βρεθείς σε μια δύσκολη στιγμή, να αναζητήσεις αλλού ώμο για υποστήριξη και ο ώμος γίνετε χεράκι....και το χεράκι αγκαλίτσα και η αγκαλίτσα φιλάκι και το φιλάκι....ωπ...λάθος τοπικ....

Οπότε εγώ το κακό παιδί τους συνανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι και έχω καλές σχέσεις και κυρίως αυτούς που πιο πολύ για χάριν ευκολίας, αποκαλούμαστε φίλοι, γιατί οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός, επιβάλλει και εξηγήσεις, που δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που το λες, να πρέπει να το αναλύεις, οπότε λες ένα «φίλοι» και τελείωσες. Χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες:

Γνωστοί : Αυτοί που συναντάς έξω και με τους οποίους λες συνήθως ένα γεια και σπανίως πάς και για ένα καφέ.

Παρέα: Ως επί τω πλείστων άτομα που τα συναντάς μόνο για νυχτερινή έξοδο ή γενικότερα όταν θες να περάσεις καλά, γιατί ταιριάζετε στον τρόπο διασκέδασης

Φίλοι: Αυτοί που δεν τους συναντάς έξω (τυχαία), αλλά θα τους πάρεις ένα τηλέφωνο, για κάνα καφέ, ή για μία βραδινή έξοδο ή για να πείτε καμιά κουβέντα παραπάνω και για προσωπικά θέματα, περιορισμένου εύρους.

πολύ καλοί φίλοι: άτομα που θα πεις πολλές κουβέντες παραπάνω και προσωπικά σου ζητήματα σχεδόν σε όλη την γκάμα τους, θα βγεις να διασκεδάσεις μαζί τους και γενικότερα νιώθεις πολύ άνετα μαζί τους. Και ξέρεις πως σε όποια στιγμή τους χρειαστείς, θα είναι δίπλα σου.

Κολλητός/τη : Άτομο το οποίο είναι αδερφός σου, και θα σε σκεφτεί και φερθεί καλύτερα και από τον ίδιο σου τον εαυτό . Αυτός που είναι σίγουρο και δοκιμασμένο, ότι θα σε στηρίξει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Αυτά τα ολίγα για την φιλία....

η δική σας η άποψη?