Ο ιδεολόγος (τρομάρα του!)

[ΠΛΑΤΩΝ]

Το παίζει «άνετος». Οτι και καλά δεν τρέχει τίποτα. Φιλελεύθερος, έξτρα λαρτζ, μέσα στη φάση, σιγά τα ωά, ό,τι ήθελε προκύψει κι έτσι.
Η μόνιμη αγωνία του είναι μην τον καταλάβουν οι άλλοι. Μη δείξει κάτι και προδοθεί. Είναι σε απόλυτη σύγκρουση αυτά που λέει, αυτά που κάνει κι αυτά που νιώθει. Ζει μέσα σε μια μόνιμη σχίζα.

Δεν είναι ικανός ούτε ένα ποτήρι να μετακινήσει. Αληθινό μηδενικό. Κι αυτό τον κάνει παράλογα επιθετικό. Και αντικοινωνικό. Στις εκρήξεις του μπαίνει σ' ένα παραλήρημα μεγαλείου: «Ξέρεις ποιος είμ' εγώ, ρε!».
Τελικά τι πρόβλημα έχει αυτός; Πολύ δύσκολα θα το μάθεις. Σε κανέναν δεν θα το εκμυστηρευτεί. Δεν τον γουστάρουν οι γκόμενες από την εποχή που πήγαινε στον παιδικό σταθμό; Είναι ατάλαντος στη δουλειά του, γι' αυτό το παίζει σπουδαιοφανής;


Θέλει με λύσσα να αποκτήσει εξουσία, για να εκδικηθεί. Αισθάνεται ότι όλοι τον υποτιμούν και θέλουν να τον προσβάλουν. Όταν αποκτήσει κάποια δύναμη, οποιαδήποτε εξουσία, φέρεται υποτιμητικά στους υφισταμένους του, βάζει τις φωνές, τους βρίζει, τους προσβάλλει κι όποιος δεν σκύψει το κεφάλι, τον απολύει.
Εσένα που σε θεωρεί «ανώτερο» σε γλείφει. Σου το παίζει φίλος. Κολλητάρι. Αλλά θα στη φυλάει χρόνια ολόκληρα κι όταν βρει την ευκαιρία, άμα σκοντάψεις, θα καταλάβεις τι φίδι κολοβό έθρεψες στον κόρφο σου. Θα σε δαγκώσει. Για να ξεράσει όλο το δηλητήριο που 'χει μέσα του.

Το παίζει ηθικός και ασυμβίβαστος, ενώ είναι ο πλέον γλείφτης, αμοραλιστής, βρωμιάρης και σιχαμερός...
Δεν έχει καλή λέξη να πει για κανέναν. Αυτόν που γλείφει στη διπλανή παρέα τον θάβει. Και τούμπαλιν. Αποκαλύπτεται απ' το πόσο κακιασμένος είναι. Ολοι είναι καταφερτζήδες, ευνοούμενοι, λαμόγια, πουλημένοι, προσκυνημένοι, ενώ εκείνος ιδεολόγος, επαναστάτης και ηθικός...