Ανεκδότ μαντρί

[ΠΛΑΤΩΝ]

Δύο Παοκτζήδες συναντούν ένα φίλο τους που είχαν να τον δουν πολύ καιρό:
- Γιώργο! Τι κάνεις ρε φίλε; Πού χάθηκες;
- Δουλειές ρε παιδιά...
- Κι άλλες φορές είχες δουλειές αλλά πέρναγες και μια βόλτα από τον Σύνδεσμο.
- Ε να... ερωτεύτηκα!
- Ερωτεύτηκες;;; !!!
- Ναι, ερωτεύτηκα. Τι να σας λέω... Έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Βλέπω ηλιοβασίλεμα και ραγίζω, μυρίζω λουλούδι και κλαίω...
- Τι λε ρε φίλε; Και οι εκδρομές στα εκτός έδρας, η Τούμπα, τα συνθήματα, τα ντου, η ΠΑΟΚάρα μας, πάνε αυτά;;;
- Τι να σας πω ρε παιδιά. Αφού σας λέω έπαθα μεγάλη ζημιά. Μέχρι ποιήματα γράφω...
- Ποιήματα;;;!!! Πω, πω...
- Ναι. Ακούστε το τελευταίο που έγραψα:
''Το πρόσωπό σου είναι σαν κρίνω
τα δάκρυα απ' τα μάτια σου πίνω
όλη η φύση ανθίζει πια για μας
γαμιέται ο θρύλος κι ο Πειραιάς!''