Βαρκελώνη

[ΠΛΑΤΩΝ]

Βαρκελώνη: Η ανατρεπτική ομορφιά της Ευρώπης
Η Καταλονία βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Ιβηρικής Χερσονήσου και καταλαμβάνει το 6% της έκτασης της Ισπανίας. Η πρωτεύουσά της, Βαρκελώνη, βρίσκεται στο μέσο σχεδόν της ακτογραμμής της, η οποία καλύπτει το ένα τέταρτο των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας.
Από τα 47.000.000 των Ισπανών, στη Βαρκελώνη -που είναι δεύτερη σε πληθυσμό μετά την πρωτεύουσα Μαδρίτη- ζουν περίπου 5.000.000. Την επισκέπτονται κάθε χρόνο 7.000.000 τουρίστες, οι μισοί απ' όσους υποδέχεται η χώρα μας, ενώ διαθέτει 68 πάρκα, πάνω από 50 μουσεία και τέσσερα ηχηρά ονόματα που την πρεσβεύουν -Γκαουντί, Νταλί, Πικάσο και Μιρό.
Η Βαρκελώνη, μία ξεχωριστή πόλη, βρίσκεται ανάμεσα στο βουνό και στη θάλασσα. Οι μοναδικές συνοικίες της μαρτυρούν την εξέλιξή της από το Μεσαίωνα έως την επέκτασή της και τον εκμοντερνισμό του 19ου αιώνα. Οι τρεις κυριότερες περιοχές αξιοθέατων που περιγράφονται εδώ αποκαλύπτουν την ποικιλία του τοπίου της πόλης. Ο λόφος Μονζουίκ, που φτάνει ως τη θάλασσα, αποτελεί το νοτιοδυτικό άκρο ενός τόξου από λόφους που σχεδόν περιβάλλουν την πόλη. Εδώ υπάρχουν πολλά μνημειώδη κτήρια και ανοιχτοί χώροι. Το γοτθικό κέντρο της Παλιάς Πόλης, με τα πολυάριθμα σοκάκια και τα παμπάλαια σπίτια, είναι εξαιρετικό. Την πυκνοκατοικημένη συνοικία Εσάμπλε χαρακτηρίζουν οι μεγάλες λεωφόροι και η υπέροχη μοντέρνα αρχιτεκτονική.

Η Βαρκελώνη είναι μια μεγάλη μεσογειακή πόλη. Λίγα μέρη χαρακτηρίζονται από τόσο μακρά ιστορία και τολμηρό μοντερνισμό. Η πολύχρωμη αυτή πόλη λάμπει τόσο τη νύχτα όσο και στο άπλετο φως της μέρας. Είναι γνωστή για την κεντρική λεωφόρο της, Λα Ράμπλα, για τα μπαρ, τα μουσεία και τη ζωντάνια της.
Όμως η αίσθηση ενός τόπου που πρωτοεπισκέπτεσαι είναι γραμμένη με μελάνι που δεν σβήνει. Στην πορεία μπορεί να ξεχάσεις μνημεία που θαύμασες, δρόμους που περπάτησες, ανθρώπους που συναναστράφηκες. Η αίσθηση όμως είναι αυτή που συντροφεύει τις διηγήσεις σου στις παρέες και ο καταλύτης της επιστροφής στον ίδιο προορισμό.
Άλλη μια φορά πολίτης β' κατηγορίας. Άλλη μια φορά με αντιφατικά συναισθήματα, καθώς από τη μία χαίρεσαι τη ζωή κι από την άλλη λυπάσαι που δεν την έχεις στην Ελλάδα. Εννοώντας, βέβαια, την ποιότητα ζωής σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον και τα ανύπαρκτα πάρκα των πόλεων. Στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, όμως, όλα είναι αλλιώς. Οι ελεύθεροι χώροι για τους ανθρώπους και τα ζώα είναι από τις πρώτες διαπιστώσεις του επισκέπτη. Η περίφημη Rambla, ο πεζόδρομος που έχουν περπατήσει όλοι όσοι έχουν ταξιδέψει εδώ, η Barceloneta, η παραλιακή Σταχτοπούτα της πόλης, που έβαλε τα καλά της μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, το πάρκο Guell, το φουτουριστικό παραμύθι του Γκαουντί, ο λόφος του Μοντζουίκ, όπου αν και βρίσκεται η πλειονότητα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, η μαγεία της φύσης είναι εκείνη που επικρατεί. Eνα άρτιο δίκτυο μετρό, που κάθε Σάββατο λειτουργεί όλο το 24ωρο, τακτικές συγκοινωνίες, αρκετές μοτοσικλέτες και ποδήλατα. Πολλά ποδήλατα. Τα κόκκινα είναι για τους κατοίκους της πόλης και θα τα δείτε παρκαρισμένα κατά δεκάδες σε ειδικά σημεία. Εσείς όμως μπορείτε να νοικιάσετε, κυρίως σε ποδηλατάδικα κοντά στην Barceloneta, με αντίτιμο περίπου 15€ το 24ωρο. Φαντάζομαι, μπορείτε να μαντέψετε τα χιλιόμετρα των ποδηλατόδρομων, που βρίσκονται πάνω στα πεζοδρόμια.

Τι να πρωτοκάνεις σε πέντε μέρες; Κι όμως. Την περπατήσαμε προσπαθώντας να δούμε τα πάντα και εισπράττοντας τελικά μερικούς κάλους. Είχαμε όμως έναν πολύ καλό τουριστικό οδηγό και πολύ καλή διάθεση.

ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ
Η Παλιά Πόλη, την οποία διασχίζει η διασημότερη λεωφόρος της Βαρκελώνης, η Λα Ράμπλα, είναι ένα από τα πιο μεγάλα μεσαιωνικά κέντρα στην Ευρώπη. Στο Μπάρι Γκότικ (Γοτθική Συνοικία) βρίσκονται ο καθεδρικός ναός και το αρχαίο αυτοκρατορικό παλάτι αλλά και ένας λαβύρινθος από σοκάκια και πλατείες. Δίπλα είναι η Λα Ριμπέρα, γεμάτη επαύλεις του 14ου αιώνα. Μία από αυτές στεγάζει το Μουσείο Πικάσο. Το όριο της περιοχής είναι το ευχάριστο πράσινο Παρκ ντε λα Σιουταντέλα, με τον ζωολογικό κήπο της πόλης. Στην αναδιαμορφωμένη παραλία συνδυάζονται παλιά και σύγχρονα στοιχεία. Μοδάτα καταστήματα και δημοφιλή εστιατόρια κυριαρχούν στη μαρίνα, ενώ πολύ κοντά βρίσκεται η παλιά ναυτική συνοικία Μπαρσελονέτα και το νέο Πορτ Ολίμπικ.


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Αυτό το εντυπωσιακό κτήριο με τη γυάλινη πρόσοψη, στην καρδιά του Ελ Ραβάλ, σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Μέιερ. Ολοκληρώθηκε το 1995. Στις στοές των τριών ορόφων εκτίθενται πίνακες και άλλες δημιουργίες της σύγχρονης τέχνης. Ένας μεγάλος χώρος είναι αφιερωμένος σε εναλλασσόμενες εκθέσεις, αλλά υπάρχει και μόνιμη συλλογή σύγχρονων έργων. Δίνεται έμφαση στην καταλανική τέχνη και στις επιρροές που δέχεται από ξένα ρεύματα. Δίπλα σε αυτό το κτήριο υπάρχει ένα άσυλο του 18ου αιώνα, το Κάζα ντε λα Καριτάτ, που έχει διαμορφωθεί σε πολιτιστικό κέντρο. Φιλοξενεί ενδιαφέρουσες εκθέσεις.


La Rambla
Όλοι οι δρόμοι της Βαρκελώνης οδηγούν στην placa Catalunya, την πλατεία-έμβλημα της πόλης, από το σταθμό μετρό της οποίας διασυνδέονται όλες σχεδόν οι γραμμές του δικτύου. Από εδώ ξεκινά ο πιο πολυπερπατημένος ιστορικός πεζόδρομος της Βαρκελώνης, η ξακουστή Λα Ράμπλα, με μήκος 1,5 χλμ. η οποία οδηγεί στη θάλασσα και σφύζει από ζωή κάθε ώρα, ειδικά τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα. Μαγαζιά που πουλάνε παγωτά ή λουλούδια, μουσικοί και μίμοι συνωστίζονται στον φαρδύ, δενδρόφυτο κεντρικό πεζόδρομο. Ανάμεσα στα διάσημα κτήρια που πλαισιώνουν τη λεωφόρο είναι η Όπερα Λισέου, η αγορά τροφίμων Μπουκερία καθώς και ορισμένα εντυπωσιακά μέγαρα.

Στη Rambla μπορεί να αγοράσει κανείς αναμνηστικά από τα στέκια που βρίσκονται πάνω στον πεζόδρομο, να αφουγκραστεί γενικώς την κίνηση της πόλης, γιατί... η Rambla ποτέ δεν κοιμάται.
Η ονομασία αυτής της μεγάλης λεωφόρου, που είναι γνωστή και ως Λες Ράμπλες στα καταλανικά, προέρχεται από την αραβική λέξη ράμλα, που σημαίνει ξερή κοίτη χείμαρρου. Το τείχος της Βαρκελώνης του 13ου αιώνα ακολουθούσε την αριστερή όχθη ενός χείμαρρου, που κατέβαινε από τους λόφους Κολσερόλα έως τη θάλασσα. Τον 16ο αιώνα χτίστηκαν στην απέναντι όχθη μοναστήρια και το πανεπιστήμιο. Με την πάροδο του χρόνου, η κοίτη γέμισε χώμα και τα κτήρια αυτά κατεδαφίστηκαν, μνημονεύονται, ωστόσο, στις ονομασίες των πέντε διαδοχικών Ράμπλες που απαρτίζουν τη μεγάλη λεωφόρο ανάμεσα στο Παλιό Λιμάνι και στην Πλατεία της Καταλονίας.


Μια επίσκεψη βέβαια στην υπέροχη Boqueria, την αγορά με όλα τα καλά του κόσμου, που βρίσκεται στο μέσον και δεξιά με κατεύθυνση προς τη θάλασσα, θεωρείται must. Αγοράστε τονωτικό φρεσκοστυμμένο χυμό (ή τσιμπήστε καμιά καταλανική λιχουδιά) και συνεχίστε την περιπλάνηση.


Η Λα Ράμπλα καταλήγει στο λιμάνι όπου δεσπόζει το μπρούντζινο άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου ο οποίος δείχνει, βεβαίως, προς τη θάλασσα.
Το μνημείο του Κολόμβου στο Πορτάλ ντε λα Πάου σχεδιάστηκε από τον Γκαγιετά Μπουίγκας για τη Διεθνή Έκθεση του 1888. Την εποχή εκείνη οι Καταλανοί θεωρούσαν τον Κολόμβο περισσότερο Καταλανό παρά Ιταλό. Το μνημείο από χυτοσίδηρο, ύψους 20 μ., βρίσκεται στο σημείο όπου αποβιβάστηκε ο Κολόμβος το 1493 μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, φέρνοντας μαζί έξι Ινδιάνους από την Καραϊβική.
Οι καθολικοί βασιλείς Φερδινάνδος και Ισαβέλλα, του επιφύλαξαν μεγαλειώδη υποδοχή στο Σαλό ντελ Τινέλ. Ο προσηλυτισμός των Ινδιάνων μνημονεύεται στον καθεδρικό ναό.
Ανελκυστήρας οδηγεί τους επισκέπτες έως την πλατφόρμα στην κορυφή του μνημείου.

Αυτό που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη Rambla είναι οι παλιές γειτονιές και τα αξιοθέατα που βρίσκονται στις δύο πλευρές του πεζόδρομου - η πιο underground συνοικία Raval από τη μια και η γοτθική συνοικία Barri Gotic από την άλλη. Καφέ, εστιατόρια, tapas bars, μουσικές σκηνές και βέβαια πολύ socializing με όλες τις φυλές του κόσμου είναι στη διάθεσή σας.


Barri Gotic
Στο τέλος της αριστερής πλευράς της Rambla, καθώς περπατάμε προς τη θάλασσα, βρίσκεται η Γοτθική Συνοικία (Μπάρι Γκότικ), η πιο παλιά συνοικία αλλά και η πραγματική καρδιά της Βαρκελώνης. Η ονομασία οφείλεται στην επικρατούσα αρχιτεκτονική γοτθικού τύπου. Ουσιαστικά εδώ γεννήθηκε η Βαρκελώνη στις αρχές του 1ου αιώνα, επί αυτοκρατορίας Αυγούστου (27 π.Χ.-14 μ.Χ.), την οποία οι Ρωμαίοι ονόμασαν Colonia Iulia Augusta Paterna Faventia Barcino. Έκτοτε φιλοξενεί τα διοικητικά κτήρια της πόλης. Το ρωμαϊκό Φόρουμ ήταν στην Πλατεία Σαν Χάιμε, όπου σήμερα βρίσκεται το μεσαιωνικό Παλάου ντε λα Ζενεραλιτάτ, η βουλή της Καταλονίας, και η Κάζα ντε λα Σιουτάτ, το δημαρχείο. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο γοτθικός καθεδρικός ναός και το βασιλικό ανάκτορο, όπου ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα υποδέχτηκαν τον Κολόμβο όταν επέστρεψε από το ταξίδι του στο Νέο Κόσμο το 1492.

Η παλιά πόλη αποτελεί τυπικό μεσαιωνικό οικισμό με φιδογυριστά στενά, πλακόστρωτα σοκάκια, εντυπωσιακά κτίρια, όπως αυτό που στεγάζει το δημαρχείο και επιβλητικές εκκλησίες σαν τη Santa Maria del Mar, δηλαδή την Παναγία της Θάλασσας. Τα περισσότερα κτίσματα χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα, συνθέτοντας ένα δαιδαλώδες ταξίδι στο όμορφο αρχιτεκτονικά παρελθόν. Εδώ θα βρείτε καταλύματα για όλα τα βαλάντια, μαγαζάκια με κεραμικά και πρωτότυπα δώρα, καθώς επίσης και πλήθος από εστιατόρια, καφέ και μπαράκια.


Κονζούν Μονουμεντάλ ντε λα Πλάσα ντελ Ρέι
Το Κονζούν Μονουμεντάλ ντε λα Πλάδα ντελ Ρέι περιλαμβάνει το Παλάου Ρεγιάλ (Βασιλικό Ανάκτορο) και το Μουζέου ντ' Ιστόρια ντε λα Σιουτάτ (Μουσείο Ιστορίας της Πόλης).
Από την εποχή που θεμελιώθηκε, το 13ο αιώνα, το Βασιλικό Ανάκτορο ήταν η οικία των κόμητων-βασιλιάδων της Βαρκελώνης. Το κτηριακό συγκρότημα περιλαμβάνει το γοτθικό Σαλό ντελ Τινέλ, του 14ου αιώνα, μία τεράστια αίθουσα με ημικυκλικές αψίδες ύψους 17 μέτρων. Σ' αυτή την αίθουσα υποδέχτηκαν τον Κολόμβο ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα μετά την επιστροφή του από την Αμερική. Επίσης, εδώ συνεδρίαζε η Ιερά Εξέταση, τα μέλη της οποίας πίστευαν ότι αν στην αίθουσα ακούγονταν ψέματα οι τοίχοι θα μετακινούνταν. Δεξιά, σε μια εσοχή του ρωμαϊκού τείχους, βρίσκεται το βασιλικό παρεκκλήσιο Καπέλια ντε Σάντα Άγκατα με τη ζωγραφιστή ξύλινη οροφή και ρετάμπλ (1466) του Ζάουμε Ουγκέτ. Το καμπαναριό διαμορφώθηκε από τμήμα ενός παρατηρηρίου του ρωμαϊκού τείχους. Τα σκαλιά μετά τη μικρή πόρτα στα δεξιά του ιερού οδηγούν στον πύργο του 16ου αι. του Μαρτίνου (1396-1410), τελευταίου κόμη-βασιλιά της Βαρκελώνης. Από την κορυφή του πύργου προσφέρεται ωραία θέα στο βασιλικό συγκρότημα.
Το σημαντικότερο έκθεμα του Μουζέου ντ' Ιστόρια βρίσκεται στο υπόγειο. Ανελκυστήρας εξασφαλίζει πρόσβαση σε δρόμους και πλατείες της ρωμαϊκής Βαρκελώνης, με κρεμαστούς διαδρόμους πάνω από τα ερείπια. Ο χώρος ανακαλύφθηκε όταν η Κάζα Κλαριάνα-Παντελιάς, το γοτθικού ρυθμού κτήριο από το οποίο μπαίνετε, μετακινήθηκε εδώ πέτρα-πέτρα το 1931 (όπως φαίνεται και σε μία φωτογραφία από το πρώτο σκάψιμο). Το σύστημα ύδρευσης, το αποχετευτικό σύστημα, τα λουτρά, οι οικίες με ψηφιδωτά δαπέδου, τα βαφεία, τα πλυντήρια και η παλιά αγορά συνθέτουν τα εκτενέστερα και πληρέστερα υπόγεια ρωμαϊκά ερείπια στον κόσμο.


Καθεδρικός Ναός της Βαρκελώνης
Αυτός ο γοτθικός καθεδρικός ναός, με το ρομανικό παρεκκλήσιο (Καπέλια ντε Σάντα Λιούσια) και το όμορφο περιστύλιο, άρχισε να χτίζεται το 1298, την εποχή της βασιλείας του Ιακώβου Β', στη θέση κτηρίου από την εποχή των Βησιγότθων. Ολοκληρώθηκε μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν αποπερατώθηκε η κεντρική πρόσοψη. Στο λευκό μαρμάρινο παραπέτασμα της χορωδίας, γλυπτό του 16ου αιώνα, παρουσιάζεται το μαρτύριο της Αγίας Ευλαλίας, προστάτιδας της πόλης. Δίπλα στην κολυμπήθρα, μία επιγραφή μνημονεύει τη βάφτιση έξι ιθαγενών της Καραϊβικής, τους οποίους έφερε μαζί του ο Κολόμβος το 1493.


Μπαζίλικα ντε Σάντα Μαρία ντελ Μαρ
Η αγαπημένη εκκλησία της πόλης, με την εξαιρετική ακουστική, είναι το μόνο δείγμα εκκλησίας σε αποκλειστικά καταλανικό γοτθικό ρυθμό. Οι εργασίες για την ανέγερσή της, που οφείλεται σε δωρεές εμπόρων και ναυπηγών, διήρκεσαν μόλις 55 χρόνια. Χάρη σε αυτή την ταχύτητα -ανήκουστη για τα μεσαιωνικά δεδομένα- η εκκλησία έχει ενιαίο στυλ.
Στη δυτική πρόσοψη υπάρχει ένας ρόδακας του 15ου αιώνα με τα Εισόδια της Θεοτόκου. Επίσης, το κεντρικό και τα πλάγια κλίτη φωτίζονται από βιτρό του 15ου-18ου αι. Μετά την καταστροφή των στασιδιών και του χοροστασίου στον Εμφύλιο Πόλεμο, το εσωτερικό του ναού έγινε πιο απλό.


Παλάτι Μουσικής της Καταλονίας
Πρόκειται πραγματικά για ένα παλάτι μουσικής, μία μοντερνιστική “συμφωνία” από πλακάκια, γλυπτά και εντυπωσιακά βιτρό. Είναι ο μόνος συναυλιακός χώρος στην Ευρώπη που φωτίζεται από φυσικό φως. Σχεδιάστηκε από τον Λιουίς Ντομένεκ ι Μοντανέρ και ολοκληρώθηκε το 1908.
Μολονότι έχουν γίνει διάφορες προσθήκες, το κτήριο διατηρεί ακόμη την αρχική του μορφή. Η περίτεχνη πρόσοψη με κόκκινα τούβλα δεν αποκαλύπτεται πλήρως από το στενό δρομάκι.
Περιστοιχίζεται από κίονες με ψηφιδωτά, που στην κορυφή έχουν προτομές των κορυφαίων συνθετών Παλεστρίνα, Μπαχ και Μπετόβεν. Το μεγάλο πέτρινο άγαλμα του Αγίου Γεωργίου και άλλων μορφών στη γωνία του κτηρίου, έργο του Μικέλ Μπλάι, αναπαριστά μία σκηνή από ένα καταλανικό δημοτικό τραγούδι.
Το εσωτερικό του κτηρίου είναι πραγματικά εμπνευσμένο. Η αίθουσα συναυλιών φωτίζεται από έναν τεράστιο ανεστραμμένο θόλο από βιτρό που εικονίζουν μια χορωδία αγγέλων.
Τα γλυπτά των συνθετών Βάγκνερ και Κλαβέ, στην αψίδα του προσκηνίου, σχεδιάστηκαν από τον Ντομένεκ, αλλά ολοκληρώθηκαν από τον Πάου Γκαργκάλιο.
Στο βάθος της σκηνής βρίσκονται οι Μούσες του Παλάου, 18 νέες που παίζουν μουσικά όργανα.
Οι Μούσες από τερακότα και τρενκαντίς (σπασμένα κομμάτια κεραμικού), είναι από τα εντυπωσιακότερα στοιχεία του κτηρίου.
Οι προσπάθειες του Ζοζέπ Ανσέλμ Κλαβέ (1824-1874), για την ανάδειξη και προώθηση του καταλανικού τραγουδιού, οδήγησαν στη δημιουργία του ομίλου Ορφέο Καταλά το 1891, ο οποίος και είχε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία Παλάου ντε λα Μούζικα.
Αν και το Ορφέο έχει πλέον την έδρα του στο πιο τελευταίας τεχνολογίας Λ' Αουντιτόρι, στην Πλάδα ντε λες Γκλόριες, οι παραστάσεις και οι συναυλίες στο Παλάου είναι σχεδόν καθημερινές (φεστιβάλ κιθάρας και τζαζ της πόλης, εγχώριες και διεθνείς συμφωνικές ορχήστρες, κ.α.).
Η νέα εποχή ξεκίνησε για το Παλάου με την ολοκλήρωση του έργου από τον αρχιτέκτονα Όσκαρ Τουσκέτς. Υπόγεια αίθουσα συναυλιών και ένας υπαίθριος συναυλιακός χώρος προστέθηκαν, ενισχύοντας τη φήμη του Παλάου ως της πιο δημοφιλούς μουσικής σκηνής στη Βαρκελώνη.


Αψίδα του Θριάμβου
Η κεντρική πύλη της Διεθνούς Έκθεσης του 1888 σχεδιάστηκε από τον Ζοζέπ Βιλασέκα ι Καζανόβας.
Είναι από τούβλο, σε τεχνοτροπία μουδέχαρ (ισπανική-μαυριτανική), με αλληγορικά ανάγλυφα για τις τέχνες, τη βιομηχανία και το εμπόριο. Η ζωφόρος του Ζοζέπ Ρεϊνές στην κύρια πρόσοψη απεικονίζει την πόλη να υποδέχεται ξένους επισκέπτες.


Parc de Ciudadela
Αυτό το λαοφιλές πάρκο έχει πλούσια βλάστηση με πολλά χωμάτινα δρομάκια, μία μεγάλη λίμνη για βαρκάδες, και άφθονος χώρος πράσινου, όπου ο κόσμος χαίρεται να ξαπλώνει, να διαβάζει, να τραγουδάει... Βλέπεις γύρω σου πορτοκαλιές και εξημερωμένα παπαγαλάκια που ζουν στα φοινικόδεντρα. Εγώ απολάμβανα γρανίτα λεμόνι καθισμένος σ' ένα παγκάκι.
Το πάρκο καταλαμβάνει 30 στρέμματα, στα οποία παλιότερα βρισκόταν ένα μεγάλο φρούριο σε σχήμα αστεριού, που το έχτισε ο Φίλιππος Ε' μεταξύ 1715 και 1720. Το φρούριο είχε σκοπό να στεγάσει στρατιώτες για τη διατήρηση της τάξης, αλλά τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε γι' αυτό το σκοπό.
Κατά τη Ναπολεόντεια κατοχή, το φρούριο έγινε διαβόητο ως φυλακή, ενώ κατά τον 19ο αιώνα μισήθηκε ως σύμβολο της αυταρχικής διακυβέρνησης. Το 1878, επί στρατηγού Πριμ (του οποίου το άγαλμα βρίσκεται στη μέση του πάρκου) το φρούριο γκρεμίστηκε και ο χώρος παραχωρήθηκε στην πόλη για να φιλοξενήσει την Παγκόσμια Έκθεση του 1888.
Τρία κτήρια διασώθηκαν: το Μέγαρο του Κυβερνήτη (σχολείο πλέον), το παρεκκλήσιο και το οπλοστάσιο, που στεγάζει σήμερα το Καταλανικό Κοινοβούλιο.
Το πάρκο, που προσφέρει περισσότερες πολιτισμικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες απ' οποιοδήποτε άλλο σημείο στην πόλη, είναι ιδιαίτερα δημοφιλές τα κυριακάτικα απογεύματα, όταν ο κόσμος μαζεύεται για να ακούσει μουσική, να χορέψει και να χαλαρώσει, ή να επισκεφθτεί τα μουσεία και τον ζωολογικό κήπο.
Την προσοχή σου αποσπούν διάφορα αγάλματα, όπως το φυσικού μεγέθους μαμούθ ή το περίφημο επίχρυσο άγαλμα του στρατηγού Cascada Prim. Αναπαριστάται σε άρμα με άλογα πάνω σε μια περίφημη αψίδα, ενώ από κάτω τρέχουν καταρράκτες, σχηματίζοντας διάφορα επίπεδα λιμνών, όπου στο τελευταίο κολυμπούν αμέριμνες πρασινοκέφαλες πάπιες.
Στο πάρκο υπάρχουν έργα γλυπτών όπως ο Μαρές, ο Αρνάου, ο Καρμπονέλ, ο Κλαρά, ο Λιμονά, ο Γκαργκάλιο, ο Ντουνιάκ και ο Φουσά, αλλά και σύγχρονων καλλιτεχνών όπως ο Τάπιες και ο Μποτέρο. Εντός του πάρκου στεγάζεται το Βοτανικό Μουσείο και ο Ζωολογικός κήπος. Επίσης, μπορείτε να «σερφάρετε», καθώς διαθέτει ασύρματο Ίντερνετ.


Ζωολογικός Κήπος
Ο Ζωολογικός Κήπος διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1940, με αρκετά προοδευτικό σκεπτικό, σύμφωνα με το οποίο τα ζώα διαχωρίζονταν από τάφρους αντί με κάγκελα.
Επί χρόνια, η μασκότ του ήταν ο Φλοκέτ ντε Νεού (Νιφάδα Χιονιού), ένας σπάνιος αλμπίνος γορίλας. Σε ένα ενυδρείο γίνονται επιδείξεις με δελφίνια και θαλάσσια λιοντάρια. Το γλυπτό του 1885 του Ροτζ ι Σολέρ “Η κυρία με την ομπρέλα”, δίπλα στην είσοδο της πισίνας, είναι τόσο αγαπητό που έχει γίνει σύμβολο της πόλης.
Ο κήπος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στα παιδιά, καθώς προσφέρεται για βόλτες με πόνι, ηλεκτρικά αυτοκινητάκια και τρενάκι.


Barceloneta
Βγαίνοντας από το πάρκο, μπορείτε να κατηφορήσετε προς τη θάλασσα, εκεί όπου άλλαξε στην κυριολεξία η μορφή του λιμανιού λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Το μοντέρνο κτίριο του Μουσείου Καταλανικής Ιστορίας, το ενυδρείο (ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο), η μαρίνα με τα εκατοντάδες σκάφη και τα παρακείμενα εστιατόρια, στις αυλές των οποίων ο κόσμος απολαμβάνει θαλασσινά εδέσματα, προσδίδουν στην πόλη τον αέρα μιας μεσογειακής κοσμοπολίτισσας. Τα χιλιόμετρα αμμώδους παραλίας ήταν απλώς το στέμμα της μεταμόρφωσης.
Το ψαροχώρι της Βαρκελώνης, που βρίσκεται στην τριγωνική "γλώσσα" που προεξέχει στη θάλασσα, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης, είναι διάσημο για τα ψαράδικα εστιατόρια και τα καφέ του. Η περιοχή χτίστηκε το 1753 από τον αρχιτέκτονα Χουάν Μαρτίν ντε Θερμένιο, για να στεγαστούν όσοι έμειναν άστεγοι λόγω της ανέγερσης του φρουρίου της Σιουταντέλα. Έκτοτε, σε αυτή τη φιλική, ζωντανή περιοχή ζουν κυρίως εργάτες και ψαράδες. Το πολεοδομικό σχέδιο έχει σχήμα πλέγματος, με στενά διώροφα και τριώροφα σπίτια, που έχουν παράθυρα στο δρόμο. Στη μικρή Πλάσα ντε λα Μπαρσελονέτα, στο κέντρο της συνοικίας, υπάρχει η μπαρόκ εκκλησία Σαν Μικέλ ντε Πορτ, επίσης έργο του Θερμένιο. Σ' αυτή την πλατεία γίνεται συχνά παζάρι. Οι ψαράδες της Μπαρσελονέτα έχουν ακόμα τη βάση τους στις γειτονικές βιομηχανικές αποβάθρες δίπλα στο μικρό πύργο του ρολιού. Στην απέναντι πλευρά του λιμανιού βρίσκεται ο Τόρε ντε Σαν Σεμπαστιά, σταθμός του τελεφερίκ που διασχίζει το λιμάνι, μέσω του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, με κατεύθυνση το Μονζουίκ.


Πορτ Ολίμπικ
Η πιο θεαματική ανάπλαση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 απαιτούσε να κατεδαφιστεί η παλιά βιομηχανική προκυμαία και να κατασκευαστεί πλατύς δρόμος περιπάτου με αμμουδιές μήκους 4 χλμ. Δημιουργήθηκε επίσης εδώ Ολυμπιακό χωριό με 2.000 διαμερίσματα και με πάρκα, η Νόβα Ικάρια. Η περιοχή είναι και σήμερα γνωστή στον κόσμο ως Βίλα Ολίμπικα, επειδή φιλοξενούσε τους αθλητές.
Στην προκυμαία δεσπόζουν δύο δίδυμοι ουρανοξύστες 44 ορόφων, από τους ψηλότερους της πόλης. Ο ένας στεγάζει γραφεία, και ο άλλος το ξενοδοχείο Arts. Βρίσκονται δίπλα στο Πορτ Ολίμπικ, που κατασκευάστηκε επίσης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο κύριος λόγος επίσκεψης εδώ είναι τα δύο επίπεδα με εστιατόρια, σε όμορφη τοποθεσία γύρω από τη μαρίνα.
Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν ξύλινες εξέδρες όπου διοργανώνονται υπαίθριες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις δρόμου και ποικίλα δρώμενα. Αφού ακούσαμε κουβανέζικους σκοπούς, περπατήσαμε στην παραλιακή εισπνέοντας τον θαλασσινό αέρα της Βαρκελώνης και στο τέλος απολαύσαμε ένα παγωτό. Μετά από τέτοια βόλτα λες… ναι, θέλω να ζήσω εδώ!