Στα κέντρα των πόλεών μας άν επιχειρήσεις να μετακινείσαι με ποδήλατο τότε στην καλήτερη περίπτωση απλά θα είσαι ένας γραφικός ρομαντικός. Το μυαλό σου θα σκέφτεται πως γυμνάζεις το σώμα σου και τα πνευμονια σου ενώ παράλληλα θα αναπνέεις το καυσαέριο της αρκούδας των αυτοκινητων τριύρω σου και τα μάτια σου θα τσούζουν απο το μαύρο ντιζελοκαπνό των λεοφωρείων και των ταξί.
Θα θεωρείς οτι βελιώνεις το νευρικό σου σύστημα λόγο του οτι το ποδήλατο είναι κατεξοχής και ένας τρόπος χαλάρωσης, ενω στην πραγματικότητα οι 5 αισθήσεις του θα λειτουργούν στην τσίτα και το νευρικό σου σύστημα θα τρελένεται στο να στέλνει και να λαμβάνει μηνύματα σε μιά διαρκή επικοινωνία με τον εγγέφαλό σου ωστε να επιβιώνει στους δρόμους όσο διαρκεί η μετακίνησή σου. Παράλληλα χρειάζεσαι αργά ή γρήγορα και μιά 6η αίσθηση ωστε να μπορέσεις να επιβιώσεις απο οποιαδήπωτε απρόσεχτα οχήματα θα απειλούν να σε στείλουν στο νοσοκομείο κρυμμένα στις γωνιές των δρόμων περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή που θα περνάς απο εκεί για να ξεκινήσουν.
Το ποδήλατο στην πόλη εκτός απο την θέληση του πολίτη (που πρέπει να την δείχνει στην ψήφο του) χρειάζεται και την ενέργεια της πολιτείας για δημιουργία ποδηλατοδρόμων όπως αυτών στις ευρωπαικές πρότυπες πόλεις. Για μιά ακόμη φορά ο πολίτης της διπλανής πόρτας θα πρέπει να ξέρει τί θέλει απο την πόλη του και να το διεκδικεί στις δημοτικές εκλογές και όχι μόνο.
__________________
|