Ο Πινόκιο πήρε τ' όπλο του

[ΠΛΑΤΩΝ]

Ο Πινόκιο πήρε τ' όπλο του
Στάθης Σταυρόπουλος
Εκδόσεις Πατάκη
Σελίδες: 96
Τιμή: 19-22€

Ο γνωστός μας Στάθης επιστρέφει με συντροφιά τον Πινόκιο για να μας υπενθυμίσει ότι ορισμένα πράγματα στη ζωή μας παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα στο χρόνο.
Θαυμάσιο το σκίτσο του εξωφύλλου (είναι ξεχωριστή άλλωστε η ικανότητα του Στάθη να λέει πολλά και σπουδαία, συνήθως μελαγχολικά, με τα χωρίς λόγια σκίτσα του), εικονίζει τον ήρωα του γνωστού παραμυθιού αυτοτραυματιζόμενο στην οιονεί αχίλλειο πτέρνα του από την τεράστια μύτη του, από ψέμα πλασμένη παρά από ξύλο.


Ξεφυλλίζοντας τις μοναδικές γελοιογραφίες του, θα θυμηθούμε όσα έγιναν στο πολύ κοντινό παρελθόν και όσα εξακολουθούν να συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή της χώρας μας.
«Το Ασφαλιστικό είναι το κουτί της Πανδώρας, που για να το κλείσουμε, πρέπει πρώτα να το ανοίξουμε! Ο Μήτσος δε θέλει να ψωνίσει γαλοπούλα με δόσεις. Θέλει απλώς μια δόση γαλοπούλας! Η ανεξάρτητη αρχή για μαλακίες είναι ο μόνος τομέας όπου ο ανταγωνισμός λειτουργεί αποτελεσματικά σε αυτή τη χώρα! Ο λαγός με το λύκο παίζουν πόκερ μέσα στο δάσος, γιατί όπως υποστηρίζει ο λύκος: «Αν μας περάσουν για καζίνο, μπορεί να μη μας κάψουν...».


Ο Στάθης μας δίνει περισσότερες από 80 γελοιογραφίες που δεν άλλαξαν τον κόσμο ούτε τη χρονιά που μας πέρασε, αλλά μπορούν να μας βάλουν σε σκέψη, να μας προβληματίσουν, να μας αλλάξουν τη διάθεση και, πάνω απ’ όλα, να μας διασκεδάσουν.


Το άλμπουμ περιλαμβάνει τέσσερα κεφάλαια που συνοψίζουν τις γελοιογραφίες του Στάθη που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία», «Παρόν», «Παρασκευή +13» και στα περιοδικά «Γαλέρα», «Δίφωνο» και «4 Τροχοί», από τον Οκτώβριο του 2005 ως τον Οκτώβριο του 2007.


Και μόνο οι τίτλοι των τεσσάρων κεφαλαίων του βιβλίου αρκούν για να υποδείξουν την ύλη του και κυρίως τη σατιρική και ενίοτε καγχαστική οπτική του Στάθη, που σώζει πάντως αμείωτη την τρυφερότητά του για τους Μήτσους αυτού του κόσμου: «Ο Μπαϊρακτάρης Εισαγγελέας», «Η ζωή του Μήτσου πάει στον πόλεμο», «Ο διάλογος κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» και «Οι εκλογές μετά τις εκλογές πάνε στις εκλογές».
Ο κύκλος, ο βρόχος μάλλον, που σχηματίζει ο τέταρτος τίτλος ονειδίζει την ακινησία, το βάλτωμα του τόπου, έτσι όπως παραδέρνει από διάψευση σε διάψευση. «Λόγια, λόγια, λόγια…» λέει ο ένας «Μήτσος» στον πρωθυπουργό, για να συμπληρώσει ο δεύτερος: «…Κάνατε και τα λόγια λαμόγια».
Το μόνο που χρωστάμε σ’ αυτό το βάλτωμα είναι η άνθηση της γελοιογραφίας. Αλλά αυτό ούτε τους γελοιογράφους μας δεν θα ευχαριστούσε.