Ο κατακλυσμός του Νώε & Γκιλγκαμές απλές αντιγραφές της “χαμένης” Δευκαλιωνείας!

[pastoula]

το άκουσμα της λέξης “κατακλυσμός” έρχεται αυτόματα στο μυαλό μας η βιβλική αφήγηση που έντεχνα διδαχτήκαμε σε μια τρυφερή ηλικία και στερεοτυπικά συνδέθηκε στο μυαλό μας με τη μορφή του Νώε. Και όμως η πολύ καλή έρευνα του Μιχάλη Καλόπουλου δίνει νέα στοιχεία τόσο για την ταύτιση του βιβλικού κατακλυσμού με το έπος του Γκιλγκαμές όσο και για την αδιαμφισβήτητη εκπόρευση και των δύο από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν σωθεί από την περίφημη “Δευκαλειωνεία” του Ελλάνικου που δυστυχώς έχει χαθεί.

Από την έρευνα αναδύει και μια μεγάλη σκοπιμότητα στην διαστρέβλωση των στοιχείων όπως μεταφέρθηκαν στις άλλες δύο διηγήσεις. Διαστρέβλωση που συνάδει με την σκοπιμότητα της αποξένωσης του Ανθρώπου από τη Γή μέσω της εκνευριστικής ιστορικά υποτίμησης του θηλυκού στοιχείου, της νομαδικής αιματηρής θυσίας αλλά και της αχρηστίας των λοιπών έμβιων όντων ή της ανθρώπινης τεχνογνωσίας μπροστά στην Θεϊκή βούληση.

Για του λόγου το αληθές, διαβάστε πως περιγράφει ο Λουκιανός την περίπτωση χρήσης του περιστεριού από τον Δευκαλίωνα. Θα εκπλαγείτε από την ομοιότητα με την Παλαιά Διαθήκη, θα δείτε όμως την σκοπιμότητα του εγχειρήματος. Σκοπιμότητα που αποδεικνύει τη γνησιότητα της Δευκαλιωνείας έναντι του Νώε ή του Ουτναπιστήμ.

"Ο Δευκαλίων άνοιξε το παράθυρο. Δεν έβρεχε πιά. Άλλα όμως γύρω ήταν μια απέραντη θάλασσα. Ο Δευκαλίων αναγνώρισε το μέρος, ήταν το δίκορφο του Παρνασσού που τώρα ηταν νησάκι. Πριν βγουν όμως έπρεπε να βεβαιωθούν πως ο καιρος δεν θα ξαναχαλάσει. Ο Δευκαλίων άφησε τότε ένα περιστέρι. όλοι γνώριζαν εκείνα τα χρόνια, πως τα περιστέρια προβλέπουν με σιγουριά τον καιρό(!)

Εάν λοιπόν το περιστέρι γυρνούσε φοβισμένο πίσω, αυτό θα σήμαινε πως ο κατακλυσμος θα συνεχιζόταν και δεν θά ’πρεπε να βγούν απ’ την κιβωτό. Τπ περιστέρι 'ομως κάθισε μια στιγμή στο παράθυρο κοίταξε λίγο τον καιρό κι ύστερα πέταξε χαρούμενο ψηλά στον Παρνασσό».

Δευκαλίων λοιπόν! Ο θρυλικός γενάρχης ενός ναυτικου λαου, που είχε μέγιστη την ανάγκη της πρόβλεψης των καταιγίδων. Ο ναυτικός αυτός λαός και ο ήρωάς μας Δευκαλίων, ήξερε καλύτερα απ’ τον καθένα ότι: «ο καιρός είναι φονιάς» των ναυτικών και πως στα χρόνια εκεινα, κάθε μορφη πρόγνωσης του καιρου ήταν για τον ναυτικο αυτόν λαό, όχι απλά πολύτιμη αλλά κυριολεκτικά σωτήρια.

Εάν μιλήσετε με ανθρώπους που ασχολούνται με περιστέρια, θα σας πουν για τις ικανότητες τους να προβλέπουν τις καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα τις δυσμενείς.

Στα άλλα δύο έπη, ο ρόλος της Γυναίκας αποσιωπείται. Ακόμα και η ύπαρξη της είναι ανώνυμη. Φανταστείτε ότι η γυναίκα του Νώε, είναι η μητέρα ολόκληρης της ανθρωπότητας! Και όμως, δεν αναφέρεται πουθενά ονομαστικά.

Αναφέρονται όμως λεπτομερώς τα σφαχτάρια (νομαδικό έθιμο) που δελέασαν ακόμα και τον Θεό του Νώε (κατά τα “ειδωλολατρικά” πρότυπα όπου οι Θεοί είχαν ανθρώπινες αδυναμίες). Κακέκτυπη αντιγραφή. Κακέκτυπος και ο θαλασσοπόρος ήρωας των δύο έργων όπου άγεται από τις Θείες συμβουλές, λόγω παντελούς έλλειψης γνώσης της ναυτικής τέχνης. Αντίθετα ο Δευκαλίων αναφέρει την τεχνοτροπία ναυπήγησης της λάρνακας (κιβωτού), τα υλικά και την χρηστικότητα. Τέλος για την ύπαρξη του περιστεριού στα Μεσοποταμιακά έπη (βίβλος και Γκιλγκαμες):

το περιστέρι (παρά την αντίθετη γνώμη που είχαμε όλοι) δεν φαίνεται να έπαιξε απολύτως κανένα ρόλο στην τελική απόφαση του Νώε για έξοδο επιτέλους απ’ την κιβωτό, όπου επί έναν ολόκληρο χρόνο πρέπει να ασφυκτιουν όλα τα ζωντανα της γης! Πέρασαν 150 μέρες (5 μήνες) πάλης με το νερό του κατακλυσμου, μέχρι η κιβωτός να προσαράξει. Ο Νώε όμως παραμένει πεισματικά κλεισμένος για 5,5 ακόμη μήνες ακινητοποιημένος και αγνοώντας για 2 επιπλέον μήνες τα μήνυμα του περιστεριού, που δεν επέστρεψε, ώσπου η εντολή της θεότητας «έξελθε εκ της κιβωτου» Γέν.8.15, αναγκάζει τελικά τον Νώε, μετά από ένα χρόνο και δέκα μέρες, να βγεί επιτέλους απ’ την υπερβολικά φιλόξενη και ευρύχωρη κιβωτό του!

Είναι ολοφάνερο λοιπόν. Τόσο ο αφηγητής του έπους Γκιλγκαμές, όσο και του Νόε, δεν γνωρίζουν τον ακριβή λόγο ύπαρξης του περιστεριού στο τέλος του κατακλυσμου που αφηγουνται.

www.olympia.gr