Η ιστορία του ποδοσφαίρου

[ΠΛΑΤΩΝ]

Αθλήματα ή παιχνίδια που θυμίζουν το ποδόσφαιρο συναντώνται από και παλιότερα. Ίχνη του ποδοσφαίρου βρίσκουμε στο "επίσκυρος" των Ελλήνων και το "harpostum" των Ρωμαίων.
Το ποδόσφαιρο πήρε τη σύγχρονη μορφή του στην Αγγλία. Η ανάγκη δημιουργίας ενός κανονισμού για το άθλημα που σήμερα ονομάζουμε ποδόσφαιρο γεννήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, προκειμένου να οριοθετηθεί το παιχνίδι σε σχέση με άλλα παρόμοια, όπως το ράγκμπι, που παίζονταν στα δημόσια σχολεία της Αγγλίας.
Οι πρώτοι κανόνες τέθηκαν στο περίφημο κολέγιο του Κέιμπριτζ το 1848, σε μία συνεδρίαση στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα κολέγια Ίτον, Χάροου και Ράγκμπι. Εννέα χρόνια αργότερα, το πρώτο ποδοσφαιρικό σωματείο, η Σέφιλντ, προσέθεσε τους δικούς της και διαφοροποίησε κάποιους άλλους.

Όλες αυτές οι προσπάθειες κορυφώθηκαν το 1863. Στις 26 Οκτωβρίου, αντιπρόσωποι ομάδων κι ενός κολεγίου συγκεντρώθηκαν στην Ταβέρνα των Μασόνων στο Λονδίνο, όπου συμφώνησαν στην ίδρυση της Ένωσης Ποδοσφαίρου Αγγλίας και στη δημιουργία των κανονισμών που διέπουν το άθλημα έως σήμερα. Τότε γεννήθηκε και ο όρος «soccer», όπως ονομάζεται το ποδόσφαιρο στ' αγγλικά. Η λέξη προέρχεται από τη σύντμηση δύο λέξεων: Social Ceremony, που στα ελληνικά σημαίνει «κοινωνική τελετή».


Σήμερα, υπεύθυνη για την τροποποίηση των κανονισμών είναι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, η γνωστή μας FIFA, που ιδρύθηκε στις 21 Μαΐου του 1904 στο Παρίσι. Τιμήν ένεκεν, για την προσφορά της στο άθλημα, η Βρετανία είναι η μόνη χώρα που διατηρεί τέσσερις εθνικές ομάδες, αυτές της Αγγλίας, της Σκοτίας, της Ουαλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας.

Πως παίζεται
Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, στο οποίο παίρνουν μέρος δύο ομάδες από έντεκα παίχτες η καθεμία. Παίζεται με δύο ομάδες σε ορθογώνιο γήπεδο με δύο τέρματα στην κάθε μία από τις μικρές πλευρές του ορθογωνίου. Σκοπός του παιχνιδιού είναι οι παίχτες να φέρουν την μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, χωρίς να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους. Οι παίκτες κάθε ομάδας ενεργούν έτσι ώστε να πετύχουν αυτό το στόχο, ενώ υπάρχει ένας τερματοφύλακας σε κάθε ομάδα στον οποίο επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τα χέρια του μέσα σε μια καθορισμένη περιοχή. Η ομάδα που θα πετύχει τα περισσότερα τέρματα κερδίζει, ενώ αν έχουν επιτύχει τον ίδιο αριθμό τερμάτων το παιχνίδι λήγει ως ισόπαλο ή παρατείνεται η διάρκεια του σύμφωνα με κανονισμούς.

Στους επίσημους αγώνες κάθε παίκτης φοράει στολή που απαρτίζεται από φανέλα και σορτς με μοναδικό νούμερο για τους παίκτες της ίδιας ομάδας, ενώ οι δύο διαφορετικές ομάδες επιβάλλεται να φορούν διαφορετικά χρώματα που διακρίνονται εύκολα μεταξύ τους ενώ οι τερματοφύλακες φορούν τέτοια χρώματα ώστε να διακρίνονται από τους συμπαίκτες τους και τους διαιτητές. Απαραίτητο τμήμα του εξοπλισμού είναι τα παπούτσια και τα προστατευτικά για την κνήμη, ή αλλιώς επικαλαμίδες.


Το ποδόσφαιρο παίζεται με βάση κάποιους κανόνες. Οι κανόνες αυτοί, που μπορούν να διαφοροποιούνται σε κάποιες από τις λεπτομέρειές τους μέσα στον χρόνο ή την τοποθεσία, προέρχονται από την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου, τη FIFA, και σήμερα περιλαμβάνουν 17 "νόμους", που χωρίζονται σε μικρότερα άρθρα. Μέσα σε αυτούς διευκρινίζονται ο αριθμός των παικτών, το επιτρεπόμενο μέγεθος του γηπέδου, το μέγεθος της μπάλας, η διάρκεια του αγώνα και οι ποινές σε κάθε παράβαση κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Ένας αγώνας ποδοσφαίρου παίζεται με δύο ομάδες, οι οποίες αποτελούνται (χωρίς να υπολογίζουμε τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν κατά τη διάρκεια του αγώνα) από 11 παίκτες η κάθε μία, και μια μπάλα ποδοσφαίρου. Αυτοί δεν μπορούν να ακουμπήσουν την μπάλα με τα χέρια, όσο αυτή βρίσκεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με εξαίρεση έναν παίκτη της κάθε ομάδας ο οποίος ονομάζεται τερματοφύλακας, και που μπορεί να ακουμπήσει την μπάλα με οποιοδήποτε σημείο του σώματός του, αλλά μόνο μέσα στα όρια μιας καθορισμένης περιοχής.


Η μπάλα είναι από δέρμα και σπάνια από πλαστικό και η περιφέρειά της είναι μεταξύ 68 εκ. και 71 εκ. ενώ το βάρος της είναι 396-453 γραμμάρια.
Σκοπός της κάθε ομάδας είναι να πετύχει ένα γκολ στο τέρμα που προστατεύει η αντίπαλη ομάδα, δηλαδή η μπάλα να περάσει ολόκληρη το νοητό επίπεδο που σχηματίζεται από τα 3 δοκάρια του. Η ομάδα με το μεγαλύτερο αριθμό γκολ νικά τον αγώνα, ενώ δεν είναι απαραίτητα να υπάρχει κάποιος νικητής στο τέλος της αναμέτρησης (μπορούμε να έχουμε δηλαδή ισοπαλία), εκτός και αν αυτό απαιτείται.

Οι παίκτες, απ' τη θέση που παίρνουν μέσα στο γήπεδο, ονομάζονται: τερματοφύλακας, δεξιός οπισθοφύλακας, δεξιός μέσος, αριστερός οπισθοφύλακας, κεντρικός μέσος, αριστερός μέσος, δεξιός κυνηγός ακραίος, μεσαίος κυνηγός, αριστερός ακραίος κυνηγός, κεντρικός κυνηγός, αριστερός μεσαίος κυνηγός. Κατά την διάρκεια του αγώνα, μια ομάδα μπορεί να προβεί σε αλλαγή κάποιου παίκτη με κάποιον αναπληρωματικό παίκτη. Υπάρχει η δυνατότητα μέχρι τρεις αλλαγές για κάθε ομάδα. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, υπάρχει ένα κατώτερο όριο αθλητών για κάθε ομάδα, με τον οποίο μπορεί να διεξαχθεί αγώνας και αυτός συνήθως είναι οι 7 παίκτες.


Οι παίκτες της κάθε ομάδας φορούν ομοιόμορφες εμφανίσεις, οι οποίες πρέπει να ξεχωρίζουν άνετα από αυτές της αντίπαλης ομάδας (για τον λόγο αυτό΄κάθε ομάδα έχει περισσότερες από μια εμφανίσεις). Ο μόνος παίκτης που χρησιμοποιεί διαφορετικά χρώματα σε σχέση με τους συμπέκτες του είναι ο τερματοφύλακας, ώστε να γίνεται πιο εύκολα αντιληπτός.


Το γήπεδο
Το ποδόσφαιρο παίζεται σε ορθογώνιο παραλληλόγραμμο γήπεδο. Το μήκος του πρέπει να είναι από 90 μέχρι 120 μέτρα και το πλάτος του από 45 μέχρι 90 μέτρα[1]. Το γήπεδο χωρίζεται, κατ’ αρχάς σε δύο μέρη, στα οποία τοποθετούνται στο ξεκίνημα του αγώνα οι δύο ομάδες. Σε κάθε ένα από αυτά τα δύο μέρη, υπάρχει ένας ορθογώνιος χώρος που αποκαλείται μεγάλη περιοχή. Η περιοχή αυτή αποτελεί το όριο στο οποίο μπορεί ο τερματοφύλακας της ομάδας που αμύνεται σε αυτήν, να ακουμπήσει την μπάλα με τα χέρια. Από την τελική γραμμή κάθε περιοχής και στη μέση της υπάρχουν δύο κάθετα δοκάρια, που απέχουν μεταξύ τους 7,32 μ. και συνδέονται μ' ένα οριζόντιο δοκάρι που έχει ύψος απ' το έδαφος 2,44 μ. Αυτό είναι το τέρμα.

Διάρκεια του αγώνα
Ένας αγώνας ποδοσφαίρου διαρκεί 90 λεπτά και μοιράζεται σε δύο ημίχρονα, από 45 λεπτά το καθένα. Στο ποδόσφαιρο ο χρόνος κυλά συνεχόμενα και δεν σταματά σε περίπτωση παράβασης ή εξόδου της μπάλας από τον αγωνιστικό χώρο. Για τον λόγο αυτό, στο τέλος του κάθε ημιχρόνου υπάρχει η δυνατότητα ολιγόλεπτης παράτασης του χρονικού ορίου του κάθε ημιχρόνου (ο χρόνος αυτός ονομάζεται καθυστερήσεις), ώστε να προστεθεί χρόνος που χάθηκε την διάρκεια του αγώνα. Ο χρόνος αυτός υπολογίζεται με βάση κάποιους κανόνες, και υποδεικνύεται από τον διαιτητή. Σε μερικές περιπτώσεις, όπου στο παιχνίδι πρέπει οπωσδήποτε να βγει κάποιος νικητής, το παιχνίδι μπορεί να παραταθεί μετά το τέλος των 90 λεπτών (και των καθυστερήσεων), παίζοντας ένα έξτρα χρόνο που ονομάζεται παράταση (σήμερα η παράταση διαρκεί μισή ώρα και χωρίζεται σε δύο δεκαπεντάλεπτα ημίχρονα, που και αυτά έχουν την δυνατότητα περαιτέρω ολιγόλεπτης επέκτασης). Αν και πάλι δεν προκύψει νικητής, το παιχνίδι οδηγείται στην διαδικασία των πέναλτι. Εκεί η κάθε ομάδα εκτελεί διαδοχικά πέναλτι, όπου κάθε παίκτης τοποθετεί την μπάλα σε απόσταση 11 μέτρων από το τέρμα και προσπαθεί με ένα ελεύθερο κτύπημα να βάλει γκολ στον αντίπαλο τερματοφύλακα.