Τοσκάνη

[ΠΛΑΤΩΝ]

Η Τοσκάνη βρίσκεται στην κεντρική Ιταλία και συνορεύει με τις περιοχές Εμίλια-Ρομάνια, Μάρτσε, Ούμπρια και Λάτσιο.
Η Έλβα και άλλα νησιά της θάλασσας της Λιγυρίας ανήκουν επίσης στην Τοσκάνη. Περιοχή με λόφους, βουνά και δαντελωτές ακτές στη Μεσόγειο, η Τοσκάνη καλύπτει έκταση 22.992 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός της ξεπερνάει τα 3.500.000. Διεθνή αεροδρόμια υπάρχουν στην Πίζα και τη Φλωρεντία. Η Φλωρεντία απέχει 2,5 ώρες περίπου με το αυτοκίνητο ή το τρένο από τη Ρώμη και 3 από το Μιλάνο.

Από πού ν' αρχίσεις να γράφεις για την Τοσκάνη; Και μόνο η σκέψη ότι θα βρεθείς εκεί σ' έχει απογειώσει. Αλλά θέλει μέρες. Θέλει και διάθεση. Και γερά πόδια για περπάτημα. Θέλει και αυτοκίνητο, για το πέλαγος των χιλιομέτρων που θα κάνετε! Αφού η Τοσκάνη είναι μικρή μεν στο χάρτη αλλά έχει ένα εξαιρετικά απλωμένο δίκτυο από κεντρικούς και περιφερειακούς δρόμους, που συνδέουν, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, πανέμορφες πόλεις και χωριά.
Οι φίλοι μας οι Ιταλοί, εδώ και κάτι αιώνες, στο ήδη μοναδικό γεωφυσικό ανάγλυφο της περιοχής διαμόρφωσαν ένα τοπίο μέχρι κεραίας δικό τους. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το τελευταίο κυπαρίσσι στην άκρη μιας δεντροστοιχίας δεν φύτρωσε τυχαία γύρω από τα αγροκτήματα, ίδια και απαράλλακτα, χτισμένα εδώ και αιώνες, με αμπέλια και παλιές αναβαθμίδες. Ρίχνουν τη σκιά τους, προσθέτουν όγκους και σχήματα σ' ένα τοπίο, πηγή αστείρευτης έμπνευσης μεγάλων καλλιτεχνών της Αναγέννησης, όπου γεωμετρία και προοπτική χρησιμοποιήθηκαν σαν αλφάδι στις συνθέσεις τους. Το σκηνικό ήταν έτοιμο. Το υπόλοιπα τα ανέλαβε το χρώμα... Το αληθινό μουσείο της Ιταλίας είναι η ύπαιθρος!


Η Τοσκάνη είναι γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο για την τέχνη, την ιστορία και τα όμορφα τοπία της. Το παρελθόν συγχωνεύεται εδώ πολύ συχνά με το παρόν, καθώς οι κάτοικοί της είναι υπερήφανοι για την κληρονομιά τους. Ανεξάρτητοι και μαχητικοί επί αιώνες, διατήρησαν το περιβάλλον και τις παραδόσεις τους, στοιχεία στα οποία οφείλεται η αιώνια γοητεία που ασκεί η Τοσκάνη στους ξένους.
Οι ντόπιοι είναι λοιπόν περήφανοι για τους προγόνους τους, που φτάνουν μέχρι τους Ετρούσκους, γι’ αυτό και θέλουν να λέγονται Τοσκανοί, όπως τους ονόμασαν οι Ετρούσκοι, αποφεύγοντας με επιμέλεια κάθε ταύτιση με τους Φλωρεντινούς αριστοκράτες γείτονές τους. Για εκείνους, η Τοσκάνη αποτελεί ξεχωριστή ενότητα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Υπάρχουν μάλιστα έντονες ομοιότητες ανάμεσα στους σημερινούς Τοσκανούς και στις μορφές που βλέπουμε χαραγμένες πάνω στις τεφροδόχους των Ετρούσκων. Τοπικιστές και αφοσιωμένοι στις ρίζες, στις κοινότητές τους, οι Τοσκανοί δεν βλέπουν πέρα από το κωδωνοστάσιο του χωριού τους! Εξ ου και ο όρος campanilismo, από το campanile που σημαίνει καμπαναριό.

Η Ιστορία λες και τους έχει σημαδέψει κι έχουν βαλθεί να αναστήσουν το τελευταίο λιθάρι, την πιο ασήμαντη περγαμηνή. Αντί να φύγουν, πολλοί έμειναν. Καλλιέργησαν αμπέλια, έφτιαξαν απίθανα κρασιά και διακρίθηκαν όχι μόνο σαν αγρότες αλλά και σαν ιδιοκτήτες μικρών ή μεγάλων επιχειρήσεων αγροτουρισμού, καθώς και άλλων εξειδικευμένων μονάδων, πολλές από τις οποίες βασίζονται στην τεχνογνωσία αιώνων. Όπως με το λευκό μάρμαρο της Καράρας, το αρχαιότερο βιομηχανικό κέντρο του κόσμου, με τα περίπου 300 λατομεία της από τα ρωμαϊκά χρόνια. Στο Μουζέο Τσίβικο ντελ Μάρμο θα καταλάβετε...
Άνοιξαν πόρτες σε εγκαταλελειμμένα μοναστήρια, ιεροδιδασκαλεία, αγροικίες και επαύλεις. Μέσα στο μοναδικό μεσαιωνικό περιβάλλον τους έφτιαξαν χώρους εστίασης υψηλού επιπέδου και ξενώνες. Στις υπαίθριες αγορές, έβγαλαν στο φως εκπληκτικά αντικείμενα παραδοσιακής τέχνης. Τέλος, από το 1960 και μετά έκαναν την Τοσκάνη μέρος του μεταπολεμικού «οικονομικού θαύματος». Με αποτέλεσμα, από ευάλωτη οικονομικά και απομονωμένη που ήταν, να συμβάλει στη στήριξη της εθνικής οικονομίας της Ιταλίας.
Η περιοχή απολαμβάνει ένα είδος αυτονομίας μέσω δημοψηφισμάτων για τοπικά θέματα. Οι Φλωρεντινοί δεν διστάζουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, όπως έκαναν το 1990, όταν συγκρούστηκαν με την Αστυνομία για να αποτρέψουν το κλείσιμο της αγοράς του Σαν Λορέντσο.
Στην Τοσκάνη χλευάζουν πολλές φορές την κυβέρνηση της Ρώμης και τη γραφειοκρατία της, νοσταλγώντας ίσως την πλήρη αυτονομία που απολάμβαναν πριν από τη συνένωση της Ιταλίας, το 1879.
Ο τρόπος εργασίας πολλών Τοσκανών θυμίζει τον τρόπο εργασίας των προγόνων τους: για όσους δουλεύουν στην ύπαιθρο, η ημέρα αρχίζει με την ανατολή του ήλιου. Οι αγρότες τελειώνουν την εργασία τους κατά τις 12 το μεσημέρι, οπότε επιστρέφουν στα σπίτια τους, τρώνε και ξεκουράζονται.

Άνοιξη και καλοκαίρι στην Τοσκάνη

Σωστή ιεροτελεστία των αισθήσεων! Αρκεί να δεις το Σαν Τζιμινιάνο, την Πιέντζα και την περιοχή νότια της Σιένας. Δεν θες τίποτ' άλλο. Ένα χρώμα για κάθε περιοχή. Κάθε ώρα και εποχή. Μικρές ή μεγαλύτερες μεσαιωνικές πολιτείες, κάμποσες από αυτές μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, αποτελούν αντίδοτο στην αναγεννησιακή χλιδή και κοσμοσυρροή της Φλωρεντίας: πόλη των Μεδίκων, εκκεντρική πρωτεύουσα της Τοσκάνης και θησαυροφυλάκιο τέχνης και πολιτισμού. Θα την παρακάμψουμε εδώ ευγενικά, για να βρεθούμε σε άλλα μονοπάτια, και θα επιστρέψουμε αργότερα.
Η Τοσκάνη, άλλωστε, είναι μια περιοχή που τα έχει όλα - και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό: ψηλά βουνά, τα Απέννινα στα βόρεια, με την οροσειρά των Απουανών Άλπεων, ποταμούς σαν τον Άρνο, που διατρέχει την Τοσκάνη από τη Φλωρεντία ως την Πίζα, πεδιάδες ολόγυρα, κατάφυτες με αμπέλια, ελαιώνες, κυπαρίσσια, απομονωμένες περιοχές, με κάστρα, εκπληκτικές επαύλεις και ρωμαϊκές θέρμες, αμπελώνες στο Κιάντι, μια Ριβιέρα στα δυτικά, με μια παραλία μήκους 30 χλμ., από την Καράρα ως το Τόρε ντελ Λάργκο, το Βιαρέτζιο, πανέμορφη πόλη διακοπών, και το Λιβόρνο, το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ιταλίας, μερικά γοητευτικά νησάκια, εκ των οποίων η Έλβα η πιο διάσημη και στις μέρες μας και κάθε άλλο παρά τόπος εξορίας, όπως στα χρόνια του Ναπολέοντα. Από εδώ και πέρα όπου κι αν φθάσετε, ένα θα είναι το δύσκολο: να επιστρέψετε!

Δύο οι επαρχιακές πρωτεύουσες της Τοσκάνης, που θα χρησιμεύσουν σαν τόποι παραμονής και ορμητήριο για ημερήσιες εκδρομές ολόγυρα: η Λούκα στα βόρεια και η Σιένα νοτιότερα, μέσα στην καρδιά της. Από τις πιο όμορφες διαδρομές, δύο συμπυκνώνουν και την ουσία της Τοσκάνης, με τις αντιπροσωπευτικότερες περιοχές: η μία, ένας μεγάλος κύκλος από τα βόρεια, πηγαίνοντας προς τη Λούκα με παρακαμπτήριες διαδρομές βορειότερα στα Απέννινα και δυτικά κατά μήκος της Ριβιέρας, περνώντας από την Καράρα, την Πίζα και το παραθεριστικό κέντρο του Βιαρέτζιο. Η άλλη, μικρότερη, προς τη Σιένα, μέσω του ανατολικού τμήματος, ενός από τα ιστορικότερα, και της πεδιάδας του Κιάντι. Ίσως η πιο συναρπαστική!


Διαδρομή πρώτη
Η Λούκα ενδείκνυται ως βάση για την εξερεύνηση της γύρω περιοχής. Βόρεια, τα βιομηχανικά προάστια δίνουν τη θέση τους σε ελαιώνες, δάση με καστανιές και τα βουνά των Απουανών Άλπεων και της περιοχής Γκαρφανιάνα, όπου μπορείτε να περπατήσετε είτε να κάνετε κανό και σκι.
Η περιοχή της Γκαρφανιάνα, μια καταπράσινη κοιλάδα περιτριγυρισμένη από τις Απουανές Άλπεις, με αρχοντικά χωριά, πολύ λίγο γνωστά στον κόσμο, συγκεντρώνει τους λάτρεις της Φύσης, με μερικά από τα καλύτερα ορεινά και χειμερινά θέρετρα, με άρωμα και φινέτσα άλλης εποχής. Είναι μια πολύ ξεχωριστή περιοχή, με μονοπάτια ειδυλλιακά και απάτητα, δυνατότητα για πεζοπορία και πεντάλ σε δρυμούς και κοιλάδες, ανάμεσα σε χαριτωμένα χωριά όπως η Μπάργκα, που είναι ένα μεσαιωνικό και αγέρωχο χωριό, σε ένα λόφο με θέα την πεδιάδα του Σέρκιο και τις Απουανές Άλπεις.


Λίγο πιο χαμηλά, στην ενδοχώρα, ανάμεσα σε βραχώδεις περιοχές, υπάρχουν κάστρα και απομεινάρια ρωμαϊκών πόλεων καθώς και ιστορικές περιοχές και θέρμες. Οι τελευταίες είναι πολύ της μόδας, από τα χρόνια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Η πιο γνωστή, και πανέμορφη, είναι η Μπάνι ντι Λούκα, μια από τις δημοφιλέστερες λουτροπόλεις της Ευρώπης. Εδώ σύχναζαν βασιλείς και αριστοκράτες. Αλλά και ο Μπάιρον.
Το Καζίνο της χτίστηκε το 1837 και ήταν το πρώτο στην Ευρώπη που πήρε άδεια λειτουργίας. Από την ίδια εποχή χρονολογούνται η αγγλική εκκλησία (1839), το κομψό εστιατόριο Παλάτσο ντελ Τσίρκολο ντέι Φορεστιέρι και το Προτεσταντικό Κοιμητήριο.
Κοντά βρίσκεται και το Μοντεκατίνι Τέρμε, που αναπτύχθηκε τον 18ο αιώνα, με καταπληκτικές νεοκλασικές κατασκευές και ρομαντικά θέατρα σε κεντρικές πλατείες.


Εκτός από θέρμες, η περιοχή έχει και πολλές επαύλεις σε μικρή απόσταση από τη Φλωρεντία και τη Λούκα. Μόνο οι Μέδικοι έχουν κτίσει... άπειρες! Η ομορφότερη είναι η Βίλα Ρεάλε του 14ου αιώνα, μόνο 14 χλμ. βορειοανατολικά της Λούκα, η οποία περιήλθε στα χέρια της αδελφής του Ναπολέοντα το 1806, όταν ο τελευταίος την έκανε αφέντρα της Τοσκάνης αποχωρώντας με τις στρατιές του από την Ιταλία. Σε κάθε περίπτωση, οι επαύλεις αυτές, σωστά ανάκτορα, αναγεννησιακές ή νεότερες, περιβάλλονται από πραγματικά παραδεισένιους κήπους.


Η Λούκα είναι μία από τις πιο γραφικές μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης, στα σύνορα με το νότιο κομμάτι. Εδώ θα μείνετε, εντός ή εκτός των τειχών, περιδιαβάζοντας την περιοχή.
Στη Λούκα, αποικία των Ρωμαίων από το 180 π.Χ., η κληρονομιά της Ρώμης είναι ακόμη εμφανής στο οδικό δίκτυο της πόλης. Το θαυμάσιο ελλειπτικό σχήμα της Πιάτσα ντελ Μερκάτο θυμίζει τα αρχαία αμφιθέατρα. Το όνομα της εκκλησίας Σαν Μικέλε ιν Φόρο (φωτογραφία) φανερώνει ότι βρίσκεται δίπλα στο ρωμαϊκό forum, την αγορά, που αποτελούσε την κεντρική πλατεία της πόλης στους αρχαίους χρόνους και χρησιμοποιείται ως σήμερα για τον ίδιο σκοπό. Η εκκλησία του Σαν Μικέλε, όπως και πολλές άλλες της πόλης, χτίστηκε το 11ο–12ο αιώνα στον εκλεπτυσμένο ρομανικό ρυθμό της Πίζας. Επίσης εντυπωσιακά είναι το Ντουόμο και το Ανάκτορο Ντε λα Προβίντσια.


Η περιτειχισμένη Λούκα έχει δικό της χρώμα, καθώς τα αυτοκίνητα και ο «σύγχρονος κόσμος» έμειναν έξω από το κέντρο της. Τα τείχη της υψώθηκαν στο διάστημα 1504-1645 και είναι πολύ καλά διατηρημένα. Εντός των τειχών, η Λούκα είναι μια ήσυχη και πανέμορφη πόλη με στενούς δρόμους, που διατηρεί ανέπαφο το ρωμαϊκό της σχέδιο. Αντίθετα με τις άλλες ορεινές πόλεις της Τοσκάνης, η Λούκα είναι επίπεδη: οι ντόπιοι χρησιμοποιούν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους, γεγονός που προσθέτει ιδιαίτερη χάρη στην πόλη.


Κοντά στη Λούκα βρίσκεται η Πίζα. Από τον 11ο ως το 13ο αιώνα το ναυτικό της Πίζας διασφάλιζε την κυριαρχία της στη δυτική Μεσόγειο. Οι εμπορικοί δεσμοί με την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική οδήγησαν σε μια επανάσταση στο χώρο της τέχνης και των επιστημών, που αντικατοπτρίζεται στα υπέροχα κτήρια της εποχής: το Ντουόμο, το Βαπτιστήριο και το Καμπανίλε. Η Πίζα παρήκμασε εξαιτίας των προσχώσεων του Άρνου. Σήμερα, μια ελώδης έκταση χωρίζει την πόλη από τη θάλασσα.


Κάμπο ντέι Μιράκολι: ο πασίγνωστος Πύργος της Πίζας είναι ένα από τα κτήρια που υψώνονται στους κήπους της «Αυλής των Θαυμάτων». Βρίσκεται στα βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης και συντροφεύεται από το Ντουόμο, που άρχισε να χτίζεται το 1063, το Βαπτιστήριο (1152-1284) και το κοιμητήριο Κάμπο Σάντο, που χρονολογείται από το 1278. Τα κτήρια αυτά συνδυάζουν αυθεντικά μαυριτανικά στοιχεία, όπως τα ένθετα μάρμαρα σε γεωμετρικούς σχηματισμούς (αραβουργήματα), με τις κομψές κολόνες ρομανικού ρυθμού και τις οξυκόρυφες γοτθικές κόγχες και τα βέλη.


Όλα τα κτήρια του Κάμπο ντέι Μιράκολι έχουν κλίση, εξαιτίας των ρηχών θεμελίων τους και του σαθρού αμμώδους υπεδάφους, αλλά κανένα δεν γέρνει όσο ο Τόρε Πεντέντε, ο γνωστός Κεκλιμένος Πύργος. Οι εργασίες άρχισαν το 1173 και ο πύργος έγειρε στο πλάι προτού καν ολοκληρωθεί ο τρίτος όροφος. Εντούτοις, οι εργασίες συνεχίστηκαν ως την ολοκλήρωσή τους, το 1350.
Αν και γνώριμη η εικόνα του κεκλιμένου πύργου, ξαφνιάζει η μεγάλη κλίση του πανύψηλου μαρμάρινου κτίσματος, που γέρνει νωχελικά δίπλα από τον Καθεδρικό Ναό στην Piazza del Duomo, ή αλλιώς την Πλατεία των Θαυμάτων. Τα 293 σκαλοπάτια της σπειροειδούς σκάλας στο εσωτερικό του πύργου θα σας χαρίσουν πανοραμική θέα.

Θα ήταν παράλειψη όμως να μη δείτε στη γύρω περιοχή:
• Το Τόρε ντελ Λάγκο, όπου έζησε ο Τζιάκομο Πουτσίνι, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, ο οποίος συνήθιζε να κυνηγά νεροπούλια στη διπλανή λίμνη Λάγκο ντι Μασατσουκόλι. Ο Πουτσίνι και η γυναίκα του είναι θαμμένοι στο σπίτι, το Μουζέο Βίλα Πουτσίνι, στο μαυσωλείο ανάμεσα στην αίθουσα του πιάνου και την αίθουσα των όπλων, όπου ο συνθέτης φύλαγε το τουφέκι του («το δεύτερο πιο αγαπημένο μου όργανο», όπως έλεγε). Εδώ τα καλοκαίρια γίνεται και το εξαιρετικό ομώνυμο μουσικό φεστιβάλ, στο ανοιχτό θέατρο δίπλα στη λίμνη, η οποία είναι καταφύγιο σπάνιων και αποδημητικών πουλιών.
• Το Βίντσι, πανέμορφο χωριό, γενέτειρα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, με το ομώνυμο μουσείο, γεμάτο από φανταστικές μακέτες και πρωτότυπα του μεγαλοφυούς αυτού ανθρώπου.
• Το Κολοντί, το εντυπωσιακό πάρκο του Πινόκιο στο χωριουδάκι του εμπνευστή του, Κάρλο Λορεντσίνι.
Όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά. Διότι κάθε δέκα χιλιόμετρα έχεις και μια έκπληξη. Τι να πρωτοδείς; Σε κάθε στροφή και μια πινακίδα. Ν' αλλάξεις κατεύθυνση, να πας κι αλλού; Αυτή είναι η Τοσκάνη: μαγευτική και απρόβλεπτη!


Η Πιστόια, 20 χιλιόμετρα από τη Λούκα, όμορφη και μυστηριώδης, έχτισε τη φήμη της στην παράδοση των πιστολιών (ιταλική λέξη) από το Μεσαίωνα έως σήμερα και στην ανθοκομική της παραγωγή, από τις μεγαλύτερες στην Ιταλία. Οι κάτοικοι της πόλης απέκτησαν τη φήμη διεφθαρμένων και δολοπλόκων το 13ο αιώνα και το στίγμα αυτό δεν έσβησε ποτέ. Αφορμή στάθηκε μια βεντέτα ανάμεσα στις δύο αντίπαλες φατρίες της πόλης, τους Μπιάνκι και τους Νέρι (Λευκούς και Μαύρους), στην οποία ενεπλάκησαν και άλλες πόλεις. Οι δολοφονίες στα στενά δρομάκια της πόλης ήταν σύνηθες φαινόμενο. Το αγαπημένο όπλο όλων ήταν ένα μικρό στιλέτο, που το αποκαλούσαν πιστόλε. Το κατασκεύαζαν οι ντόπιοι σιδηρουργοί, οι οποίοι έφτιαχναν και χειρουργικά εργαλεία. Η μεταλλουργεία ανθεί ακόμη στην Πιστόια: τα πάντα, από λεωφορεία έως ελατήρια για στρώματα, κατασκευάζονται εδώ. Στο ιστορικό κέντρο υπάρχουν μερικά ωραία κτήρια.

[ΠΛΑΤΩΝ]

Διαδρομή δεύτερη
Περνάει από το ανατολικό τμήμα της Τοσκάνης πηγαίνοντας προς τη Σιένα. Γη ερημιτών, καταπληκτικών μοναστηριών και τοπίων σαν πίνακες ζωγραφικής. Ιδιαίτερα όμορφη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο με τις χρυσαφιές ανταύγειες. Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι:


• Το Αρέτσο, μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Τοσκάνης, είναι γνωστό για την παραγωγή χρυσών κοσμημάτων και για τις τοιχογραφίες του Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα στο ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Εξαιτίας των καταστροφών κατά τη διάρκεια του πολέμου, πολλά τμήματα της πόλης ξαναχτίστηκαν.


Στο Αρέτσο γυρίστηκε η ταινία «La Vita E Bella». Η πλατεία Πιάτσα Γκράντε απεικονίζεται στην ταινία ενώ φημίζεται και για την υπαίθρια αγορά αντικών που γίνεται εδώ. Στα δυτικά (στο κτίριο μπροστά και δεξιά), η πρόσοψη του Παλάτσο ντέλα Φρατερνιτά ντέι Λάιτσι κοσμείται από ένα ανάγλυφο της Παρθένου (1434) του Μπερνάρντο Ροσελίνο. Το κάτω μέρος του κτηρίου χρονολογείται από το 1377, ενώ το καμπαναριό και ο πύργος του ρολογιού από το 1552.


• Η Κορτόνα, ψηλά στο λόφο. Μεσαιωνική οπτασία, με το ετρουσκικό παρελθόν. Η Κορτόνα είναι μία από τις παλαιότερες πόλεις της Τοσκάνης. Την ίδρυσαν οι Ετρούσκοι, κτίσματα των οποίων διακρίνονται ακόμη στα θεμέλια των πέτρινων τειχών. Κατά το Μεσαίωνα η πόλη είχε αποκτήσει μεγάλη ισχύ και μπορούσε να αντισταθεί στις μεγαλύτερες πόλεις, όπως η Σιένα και το Αρέτσο. Η παρακμή της άρχισε όταν ηττήθηκε από τη Νάπολη, το 1409, και στη συνέχεια πουλήθηκε στη Φλωρεντία, χάνοντας την αυτονομία της.

• Το Καπρέζε - Μικελάντζελο, όπου στις 6 Μαρτίου του 1475 γεννήθηκε ο μεγάλος των μεγάλων, Μιχαήλ Άγγελος. Ο πατέρας του ήταν δήμαρχος, δικαστής και αρχηγός της αστυνομίας της πόλης (podesta). Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Μιχαήλ Άγγελος, το Κάζα ντελ Ποντεστά, στεγάζει σήμερα Μουσείο αφιερωμένο στη μνήμη του, που περιέχει φωτογραφίες και αντίγραφα από το έργο του καλλιτέχνη. Στα τείχη της πόλης θα δείτε σύγχρονα γλυπτά, ενώ η θέα των βουνών είναι καταπληκτική. Ο Μιχαήλ Άγγελος απέδιδε την ευφυΐα του στο βουνίσιο αέρα που ανέπνεε εδώ, όταν ήταν βρέφος.

• Το Ανγκιάρι, από τα ωραιότερα περιτειχισμένα χωριά του Μεσαίωνα. Η Μάχη του Ανγκιάρι (1440) μεταξύ Φλωρεντινών και Μιλανέζων, επρόκειτο να αποτελέσει το θέμα μιας τοιχογραφίας που θα έφτιαχνε ο ντα Βίντσι στο Παλάτσο Βέκιο της Φλωρεντίας. Όμως αυτό δεν έγινε, κι έτσι θεωρείται ότι «χάθηκε» ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Αναγέννησης. Σήμερα, το ιστορικό χωριουδάκι συνεχίζει την πορεία του ανάμεσα στα καπνοχώραφα, τυπική καλλιέργεια της άνω κοιλάδας του Τίβερη, ο οποίος πηγάζει από τις κοντινές πλαγιές του Μόντε Φουμαγιόλο.

• Το Σανσεπόλκρο, στην κοιλάδα του Τίβερη, μια απλή και απέριττη αναγεννησιακή και βιομηχανική πόλη, γενέτειρα του Πιέρο ντε λα Φραντσέκσα (1410-1492), από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους του ιταλικού κουατροτσέντο. Οι περισσότεροι επισκέπτες έρχονται εδώ για να δουν τα έργα του στο Μουζέο Τσίβικο.


Νότια από τη Φλωρεντία και με κατεύθυνση τη Σιένα ταξιδεύετε στο καλύτερο κομμάτι της Τοσκάνης: στο κέντρο της, περί την κοιλάδα του Κιάντι. Είναι το ταξίδι των αισθήσεων στη χώρα των κήπων με τους ήρεμους λόφους, τις συστάδες των κυπαρισσιών, τα γοητευτικά χωριά, τις αγροικίες, είναι ο περίφημος άξονας της Κιαντινιάνα, ο μόνος δρόμος που συνέδεε κάποτε τη Φλωρεντία με τη Σιένα. Οι αμπελώνες απλώνονται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, σαν πράσινο πέλαγος. Οι γεμάτοι στροφές δρόμοι βρίσκονται στους λόφους, απ' όπου η θέα είναι απίστευτη. Εδώ κι εκεί φρούρια (castelli) και περιτειχισμένοι πύργοι, θυμίζουν τις ατέλειωτες μάχες καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν η εύφορη γη του Κιάντι ήταν το Μήλον της Έριδος ανάμεσα στη Φλωρεντία και τη Σιένα. Όταν κάστρα και φρούρια δεν μπόρεσαν πια να προστατέψουν τους ντόπιους πληθυσμούς, καινούργιες περιοχές δημιουργήθηκαν. Σήμερα το κέντρο του Κιάντι είναι το Γκρέβε, ένα από τα χωριά της «κρασοκατάνυξης», μόλις 22 χλμ. από τη Φλωρεντία και 24 από τη Σιένα. Εννοείται ότι θα κάνετε στάσεις σε αμπελώνες και οινοποιεία. Υποχρεωτικά στο πρατήριο της Μποτέγκα ντελ Βίνο Γκάλε Νέρο, με κατεύθυνση τα μαγικά κελάρια.


Φωτογραφία που τράβηξα στην περιοχή του Κιάντι

Οι αποστάσεις μεταξύ των χωριών είναι μικρές και κατάλληλες για ονειρικές διαδρομές. Υπάρχουν εναλλακτικές: μπορείς να επιλέξεις είτε την κόκκινη διαδρομή του χάρτη είτε την κίτρινη είτε την άσπρη με το χωματόδρομο. Επιλέγουμε διαρκώς τη βραδύτερη, καθώς το τοπίο μάς αποζημιώνει με το παραπάνω για κάθε επιπλέον χιλιόμετρο. Οι επαρχιακοί δρόμοι που οδηγούν στα διάφορα χωριά της περιοχής του Chianti είναι στενοί και ελικοειδείς, με μαγευτική θέα που σε συνεπαίρνει. Ακολουθώντας τις κίτρινες διαδρομές της κεντρικής Τοσκάνης, συναντάμε ελάχιστα αυτοκίνητα και αρκετούς ποδηλάτες. Το τοπίο και οι αγροικίες νομίζεις ότι ξεφύτρωσαν από πίνακα του Μονέ. Για να είμαι ακριβής, νομίζω ότι εισχωρήσαμε εμείς στον πίνακα του Μονέ απολαμβάνοντας σε τρεις διαστάσεις τη μαγεία του τοσκανικού κάμπου, με τα ηλιοτρόπια, τους απέραντους αμπελώνες και τα χωριά-κάστρα στις κορυφές των λόφων.
Τα κυριότερα χωριά της οινοπαραγωγού περιοχής του Κιάντι περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη διαδρομή. Κατά μήκος της υπάρχουν κάστρα και αμπελώνες, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε και να αγοράσετε κρασί. Γι’ αυτό ψάξτε στο δρόμο για πινακίδες που γράφουν «Vendita diretta».

Στη διασταύρωση του Γκαϊόλε ακολουθήστε την πινακίδα προς Montevarchi. Στρίψτε αριστερά βγαίνοντας από τον κύριο δρόμο και μετά δεξιά προς την Μπάντια α Κολτιμπουόνο. Το μοναστήρι της Μπάντια α Κολτιμπουόνο (του 11ου αιώνα) βρίσκεται σε θεϊκό σημείο. Χωρίς να το ξέρεις, βρίσκεσαι στο καλύτερο της γευσιγνωσίας: σ' ένα παλιό, καταπληκτικό μοναστήρι, τέλεια διαμορφωμένο σε εστιατόριο για εκλεπτυσμένους ουρανίσκους και απίθανο κρασί!
Κατηφορίζοντας πια προς τη Σιένα, το χωριουδάκι του Σαν Τζούσμε είναι ό,τι πρέπει για ένα καλό εσπρέσο, στη σκιά της κληματαριάς.


Κι έτσι χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι στη Σιένα, μόλις 46 χλμ. από το Κιάντι. Καιρός να συνειδητοποιήσεις ότι βρίσκεσαι σε μια πόλη-σύμβολο του Μεσαίωνα, από τις ομορφότερες της Ευρώπης και αιώνιο αντίπαλο της Φλωρεντίας. Πολλοί λένε μάλιστα ότι είναι παλαιότερη από την πόλη των Μεδίκων. Η αμφιθεατρική Πιάτσα ντελ Κάμπο και οι ιπποδρομίες του Αυγούστου -στην πιο εντυπωσιακή μεσαιωνική αναπαράσταση, το θρυλικό Πάλιο- πάνε μαζί. Ενώ το εκπληκτικό Ντουόμο, από τους ωραιότερους καθεδρικούς της Ιταλίας, του 12ου αιώνα, το Παλάτσο Πούμπλικο, είναι γεμάτα θησαυρούς. Σιμόνε Μαρτίνι και Π. Λορεντσέτι, μεγάλοι ζωγράφοι της Αναγέννησης, παρατηρούν το γοητευμένο πλήθος. Στην πινακοθήκη θα ρίξετε άγκυρα, βλέποντας την περίφημη ζωγραφική της Σιένας, ενώ η Βία ντέλα Γκαλούτσα οδηγεί στο σπίτι όπου γεννήθηκε η Αγία Αικατερίνη το 1347.
Ψηλά τείχη, σχεδόν ανέγγιχτα από το χρόνο, με επιβλητικές πόρτες και περίτεχνους πυργίσκους να ξεπροβάλλουν συμμετρικά. Έχεις την αίσθηση πως έχεις ταξιδέψει αρκετούς αιώνες πίσω και ότι πίσω από τα τείχη θα συναντήσεις σιδηρουργούς να προσαρμόζουν στους ιππότες τις πανοπλίες τους και να σφυρηλατούν τα ξίφη τους. Δεν θα παραξενευόμουν καθόλου αν έβλεπα τους κατοίκους της Σιένα ντυμένους ακολουθώντας τη μόδα του Μεσαίωνα.


Τα κυριότερα αξιοθέατα της Σιένας βρίσκονται γύρω από την Πιάτσα ντελ Κάμπο, που έχει σχήμα βεντάλιας. Οι περισσότεροι δρόμοι είναι ανηφορικοί, καθώς η Σιένα, όπως και η Ρώμη, είναι χτισμένη σε επτά λόφους. Έτσι, τη μια στιγμή βλέπετε μπροστά σας ολόκληρη την πόλη και αμέσως μετά βρίσκεται χαμένοι σ’ ένα λαβύρινθο μεσαιωνικών σπιτιών. Η Σιένα χωρίζεται σε 17 contrade (περιφέρειες), τα ζώα-σύμβολα των οποίων διακρίνονται παντού, σε ανάγλυφα, πλάκες, ακόμη και αυτοκόλλητα αυτοκινήτων.
Τα κτήρια της πλατείας ντελ Κάμπο θυμίζουν τη χρυσή εποχή της πόλης (1260-1348), όταν οι εύποροι κάτοικοι συνέβαλαν οικονομικά σε ένα μεγάλο οικοδομικό πρόγραμμα. Η παρακμή άρχισε το 1348, όταν μια επιδημία πανούκλας αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της. 200 χρόνια αργότερα, η 18μηνη πολιορκία της πόλης έληξε με ήττα από τη Φλωρεντία και το θάνατο πολλών κατοίκων της Σιένας. Οι νικητές απαγόρευσαν κάθε είδους ανάπτυξη και οικοδόμηση στη Σιένα, που «πάγωσε στο χρόνο» με τα μεσαιωνικά της κτήρια, τα οποία πρόσφατα αναπαλαιώθηκαν.

Η πλατεία, δύο φορές το χρόνο (2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου), φιλοξενεί ένα μεσαιωνικό έθιμο που κάνει τους Σιενέζους να παραληρούν από φανατισμό και να ζητωκραυγάζουν για τον αναβάτη της ενορίας τους. Πρόκειται για το Palio, τη μεσαιωνική τακτική ιπποδρομία χωρίς σέλα, που έχει επιζήσει μέχρι σήμερα και απαιτεί προετοιμασίες μιας ολόκληρης χρονιάς για τους περήφανους Σιενέζους. Η πρώτη καταγραφή της ιπποδρομίας ανάγεται στο 1283. Ίσως όμως οι ρίζες του εθίμου να προέρχονται από την εκγύμναση των Ρωμαίων στρατιωτών. Οι αναβάτες εκπροσωπούν τις 17 contrade. Τα άλογα επιλέγονται με κλήρο και ευλογούνται στις εκκλησίες της κάθε contrada. Πριν από τους αγώνες μπαίνουν στοιχήματα και γίνονται πομπές. Η ιπποδρομία διαρκεί μόλις 90 δευτερόλεπτα και ο νικητής κερδίζει ένα palio (λάβαρο). Η Σιένα είναι ίσως η μοναδική πόλη της Ιταλίας, της οποίας οι κάτοικοι φανατίζονται περισσότερο (ή εξίσου) με κάποιο άλλο άθλημα αντί του ποδοσφαίρου.


Παλάτσο Πούμπλικο
Το Παλάτσο Πούμπλικο στεγάζει ως σήμερα το δημαρχείο, ενώ οι μεσαιωνικές αίθουσές του είναι ανοιχτές στο κοινό. Το κομψό αυτό γοτθικό κτήριο ολοκληρώθηκε το 1342.
Το κωδωνοστάσιο, αριστερά του Παλάτσο Πούμπλικο, είναι το δεύτερο ψηλότερο της Ιταλίας. Έχει ύψος 102 μ. και χτίστηκε από τους αδελφούς Μούτσο και Φραντσέσκο ντι Ρινάλντο (1338-1348). Το όνομά του (Τόρε ντελ Μάντζα) προέρχεται από τον πρώτο κωδωνοκρούστη, που είχε το παρατσούκλι Μαντζαγκουαντάνι («φάε τα κέρδη»), λόγω της απραξίας του, αφού το μόνο που έκανε ήταν να σημαίνει τη βραδινή συσκότιση και να προειδοποιεί τους πολίτες για επερχόμενο κίνδυνο. 505 σκαλοπάτια οδηγούν στην κορυφή του πύργου, που έχει θέα σε όλη την Τοσκάνη.


Ο καθεδρικός ναός της Σιένας
Το Ντουόμο (καθεδρικός ναός) της Σιένας (1136-1382) είναι από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς της Ιταλίας και ένας από τους λίγους νότια των Άλπεων που είναι χτισμένοι σε γοτθικό ρυθμό. Πολλοί πολίτες βοήθησαν να μεταφερθούν οι ασπρόμαυρες πέτρες για την ανέγερσή του από τα κοντινά στην πόλη λατομεία. Το 1339 αποφασίστηκε να χτιστεί ένα νέο κεντρικό κλίτος στα νότια, ώστε να γίνει η μεγαλύτερη εκκλησία της Χριστιανοσύνης. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε όταν η πανούκλα χτύπησε την πόλη, θανατώνοντας μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Το ανολοκλήρωτο κλίτος στεγάζει σήμερα ένα μουσείο γοτθικής γλυπτικής.


Η Σιένα αποδεικνύεται ιδανική για περπάτημα, με σκιερά καλντερίμια, κρυμμένες πανέμορφες πλατείες και μεγαλόπρεπα κτίρια με μια μεσαιωνική αρχιτεκτονική λιτότητα που σε γοητεύει!


Σαν Τζιμινιάνο
Το Σαν Τζιμινιάνο είναι το «Μανχάταν» της Τοσκάνης, με 14 από τους 72 συνολικά πύργους που υπήρχαν τον Μεσαίωνα. Απίστευτο σκηνικό καθώς φτάνεις. Με τους πύργους σύμβολα δόξας, πλούτου και αντιπαράθεσης μεταξύ οικογενειών, όταν η κάθε μια ανταγωνιζόμενη την άλλη έχτιζε τον ένα πύργο ψηλότερο απ' τον άλλο. Η κεντρική πλατεία, η Πιάτσα Σιστέρνα, με το πηγάδι στη μέση, είναι καταπληκτική.
Το Σαν Τζιμινιάνο υπήρξε το Μεσαίωνα τόπος υποδοχής και ανάπαυσης των προσκυνητών, κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού τους από τη βόρεια Ευρώπη προς τη Ρώμη. Εκείνη την εποχή η πόλη ευημερούσε και ο πληθυσμός της ήταν διπλάσιος από το σημερινό. Η πανούκλα του 1348 και αργότερα η αλλαγή του δρόμου των προσκυνητών οδήγησαν στην οικονομική παρακμή της. Ωστόσο, μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αναπτύσσεται ταχύτατα χάρη στον τουρισμό και στην παραγωγή κρασιού. Σε σχέση με το μέγεθός του, το Σαν Τζιμινιάνο είναι πλούσιο σε έργα τέχνης, καλά καταστήματα και εστιατόρια.


Αδύνατον να μην πεις και μια λέξη για το Μοντεριτζιόνι, ένα αριστουργηματικό μεσαιωνικό χωριό στην κορυφή ενός λόφου, με το τεράστιο φρούριο που έφτιαξαν οι Σιενέζοι το 1203. Περιβάλλεται από ψηλά τείχη με 14 οχυρούς πύργους που φύλασσαν τα βόρεια σύνορα της περιοχής της Σιένας από ενδεχόμενη εισβολή Φλωρεντινών. Ο Δάντης εντυπωσιάστηκε τόσο, ώστε παρομοίασε την πόλη με την άβυσσο, στην Κόλασή του. Οι πύργοι που στεφανώνουν τη δαχτυλιδόσχημη πόλη παρουσιάζονται σαν γίγαντες που στέκονται στην τάφρο.
Η θέα στα καλοδιατηρημένα τείχη είναι ωραία από την πλευρά του δρόμου του Κόλε ντι Βαλ ντ’ Έλσα. Εντός των τειχών, θα βρείτε μια μεγάλη πλατεία, ρομανικές εκκλησίες, σπίτια και καταστήματα, εστιατόρια και οινοπωλεία που πωλούν το τοπικό κρασί Καστέλο ντι Μοντεριτζόνι.


40 χλμ. νότια της Σιένα βρίσκεται το υπέροχα μεσαιωνικό Μονταλτσίνο. Η κύρια δραστηριότητα στο Μονταλτσίνο είναι η οινοπαραγωγή, όπως φαίνεται και από τα πολυάριθμα καταστήματα όπου μπορείτε να δοκιμάσετε και να αγοράσετε τα εξαίρετα τοπικά κρασιά Μπρουνέλο.
Η πόλη δείχνει σταματημένη στο παρελθόν, με τους στενούς και απότομους δρόμους της. Το ψηλότερο σημείο του Μονταλτσίνο είναι η Φορτέτσα του 14ου αιώνα, με τους εντυπωσιακούς προμαχώνες που έχτισε ο Κόζιμος Α’ το 1571. Εδώ υπάρχει και μια Ενοτέκα (οινοθήκη), όπου πωλούνται τα τοπικά κρασιά Μπρουνέλο. Μέσα στο φρούριο θα δείτε ένα παλιό πολεμικό λάβαρο της Σιένας, που θυμίζει ότι το Μονταλτσίνο πρόσφερε καταφύγιο σε μια ομάδα μαχητών από τη Σιένα, μετά την κατάκτησή της από τη Φλωρεντία, το 1555. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, σημαιοφόροι του Μονταλτσίνο τίθενται κάθε χρόνο επικεφαλής της παρέλασης του Πάλιο στη Σιένα.

Κοντά βρίσκεται η αναγεννησιακή και ακαταμάχητη Πιέντζα, χαμένη πίσω από λόφους στο ΝΑ άκρο της Τοσκάνης και από το 1996 κάτω από την ομπρέλα της Unesco. Και τόσες άλλες καστροπολιτείες, σωστοί πίνακες ζωγραφικής, με το Μοντεπουλτσιάνο να ξεχωρίζει από μακριά.


Το Μοντεπουλτσιάνο είναι χτισμένο σε ένα μικρό ασβεστολιθικό ύψωμα. Βρίσκεται 605 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι ένα από τα ψηλότερα χωριά της Τοσκάνης. Όταν θα έχετε καταλάβει τι συμβαίνει εδώ, στην κεντρική κυρίως Τοσκάνη, βγείτε από τα στενά, να δείτε το κόκκινο βαμμένο δειλινό, με τις μενεξεδιές ανταύγειες πάνω από την εκκλησία του Σαν Μπιάτζιο (το αριστούργημα του Αντόνιο Ντα Σάγκαλο) και αφεθείτε στον μέγιστο των πειρασμών: στο υπέροχο Βίνο Νόμπιλε («ευγενή οίνο») του Μοντεπουλτσιάνο.

[ΠΛΑΤΩΝ]

ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ
Χτισμένη στις όχθες του ποταμού Άρνου, η πόλη των Μεδίκων θα σας αφήσει άφωνους. Η ίδια η πόλη αποτελεί ένα μεγάλο μουσείο. Αμέτρητες εκκλησίες, μουσεία και παλάτια, σύγχρονες γκαλερί και μπουτίκ, πλατείες και πάρκα διάσπαρτα μέσα στην πόλη.
Τα αξιοθέατα της Φλωρεντίας βρίσκονται συγκεντρωμένα σε μια περιοχή, έτσι ώστε σε κάθε βήμα να αποκαλύπτεται ένας από τους θησαυρούς της πόλης.
Λένε πως οι Φλωρεντινοί είναι ψυχροί. Στην πόλη τους φυσάει βόρειος αέρας, είναι αλήθεια. O καθένας μας, όμως, αν είχε μεγαλώσει σε μια τέτοια πόλη - υπαίθριο μουσείο, μπορεί και να είχε μιαν έμφυτη αίσθηση ανωτερότητας, απλά και μόνο γιατί είχε την τύχη να γεννηθεί με μια τεράστια πολιτιστική κληρονομιά κυριολεκτικά στην αυλή του. Αυτά φυσικά θα τα διαπιστώσετε αν ζήσετε εκεί. Κατά τα άλλα, τους κατοίκους της Φλωρεντίας θα τους βρείτε απόλυτα εξοικειωμένους με τον τουρισμό και έτοιμους σε όλα τα επίπεδα υποδομής!
Στη Φλωρεντία δεν θα μπορέσετε να αντισταθείτε. Σε όλες τις μεριές της πόλης υπάρχει κάτι να δείτε. H Φλωρεντία αγαπήθηκε και αναδείχθηκε από την οικογένεια των Μεδίκων. Αυτοί προστάτεψαν και χρηματοδότησαν καλλιτέχνες, των οποίων το έργο σήμερα θεωρείται κληρονομιά όχι μόνον της Φλωρεντίας, αλλά και ολόκληρου του κόσμου.

H Φλωρεντία είναι μάλλον μια... tourist friendly πόλη, κυρίως γιατί τα αξιοθέατά της είναι συμπυκνωμένα στο ιστορικό της κέντρο. Επειδή όμως είναι πάρα πολλά -και τα περισσότερα από αυτά είναι αξιόλογα- μην ντραπείτε να ζητήσετε βοήθεια! Ακριβώς πάνω από την πλατεία του Duomo, στη Via Cavour βρίσκεται το κεντρικό γραφείο τουρισμού της πόλης. Εκεί, εκτός από τα κλασικά διαφημιστικά φυλλάδια και τους χάρτες της πόλης, θα πάρετε και μία φωτοτυπία. Την εν λόγω φωτοτυπία θα πρέπει να την προσέχετε σαν τα μάτια σας, γιατί αναφέρει τις ώρες και τις εισόδους για τα μουσεία, στοιχεία που στη Φλωρεντία αλλάζουν σε εβδομαδιαία βάση!


Οι περισσότεροι επισκέπτες κατευθύνονται πρώτα στο ανατολικό τμήμα της πόλης, με τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό ναό, το Ντουόμο, την καρδιά της Φλωρεντίας. Η κυκλοφορία αυτοκινήτων απαγορεύεται στην Πιάτσα ντελ Ντουόμο κι έτσι μπορεί κανείς ευκολότερα να αντιληφθεί το μέγεθος του κτηρίου: είναι τόσο μεγάλο, που δεν μπορείς να το δεις ολόκληρο από κοντά. Καθώς θα περιδιαβαίνετε τους δρόμους, προς τα νότια, το μάτι σας θα πέφτει συνεχώς στις πολύχρωμες μαρμάρινες επενδύσεις του. Το άλλο αξιοθέατο της περιοχής, η εκκλησία Σάντα Κρότσε, στεγάζει τους τάφους σπουδαίων Φλωρεντινών (Μιχαήλ Άγγελου, Γαλιλαίου, Μακιαβέλι κ.α.) και βρίσκεται στο κέντρο της συνοικίας των τεχνιτών.
Το βόρειο τμήμα της πόλης είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τους Μέδικους ενώ το δυτικό έχει πολυτελή καταστήματα.
Την προσοχή θα σας κλέψουν επίσης οι gelaterias με τις πολύχρωμες βιτρίνες. Γρήγορα θα συνειδητοποιήσετε ότι τα παγωτά στη Φλωρεντία αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες γευστικές απολαύσεις της πόλης. Δοκιμάστε παγωτό στο διάσημο Vivoli και συνεχίστε την περιήγηση. Ξεκλέψτε χρόνο για μια επίσκεψη στο Uffizi, την πινακοθήκη-θησαυροφυλάκιο της πόλης, και γνωρίστε από κοντά αριστουργήματα των Da Vinci, Rafael, Michelangelo, Botticelli, Tiziano και πολλών άλλων maestri. Από εκεί διασχίστε τη γέφυρα του Pontevecchio και καταλήξτε στην παλιά συνοικία του Oltrarno (πέρα από τον Άρνο), με τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς του Παλάτσο Πίτι. Αν έχετε ακόμα κουράγιο, ανηφορίστε για το Piazzale Michelangelo.

Αν είστε λάτρεις της αισθητικής της κλασικής Αναγέννησης, η Φλωρεντία και τα μνημεία της θα σας φέρνουν κυριολεκτικά δάκρυα στα μάτια, σε κάθε γωνία. Από τον επιβλητικό ναό του Duomo μέχρι την Galleria degli Uffizi και το Παλάτι των Μεδίκων -στους οποίους και η πόλη χρωστάει μεγάλο μέρος της πολιτιστικής της κληρονομιάς- θα βαρεθείτε να στέκεστε και να θαυμάζετε. Κι αφού γυρίσετε και επισκεφθείτε κάμποσα μνημεία και κουραστείτε από τις ουρές των επισκεπτών, θα διαπιστώσετε πως η Φλωρεντία είναι αυτό που λέμε υπαίθριο μουσείο: τα εκθέματα βρίσκονται στους δρόμους και η είσοδος στα αξιοθέατα μπορεί κάλλιστα να είναι συμπληρωματική - προαιρετική!


Παλάτσο Βέκιο
Το Παλάτσο Βέκιο (Παλιό Παλάτι) εξακολουθεί να είναι το Δημαρχείο της Φλωρεντίας. Ολοκληρώθηκε το 1322, όταν η τεράστια καμπάνα που χρησίμευε για να καλεί τους πολίτες σε συγκεντρώσεις ή για να τους ειδοποιεί για φωτιές, πλημμύρες ή εχθρικές επιθέσεις, υψώθηκε στην κορυφή του επιβλητικού καμπαναριού. Το κτήριο διατήρησε τη μεσαιωνική του εμφάνιση, αλλά μεγάλο μέρος του εσωτερικού του αναμορφώθηκε για το Δούκα Κόζιμο Α’, όταν εγκαταστάθηκε στο παλάτσο, το 1540. Η νέα διακόσμηση των εσωτερικών χώρων έγινε από τον Βαζάρι. Οι τοιχογραφίες του (1563-1565) υμνούν τον Κόζιμο και τη δημιουργία του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης.


Ο Δαβίδ
Το περίφημο άγαλμα του Μιχαήλ Αγγέλου αναφέρεται στη νίκη του Δαβίδ επί του Γολιάθ και συμβολίζει το θρίαμβο της δημοκρατίας επί της τυραννίας. Το παρήγγειλε η πόλη της Φλωρεντίας και στήθηκε μπροστά από το Παλάτσο Βέκιο. Το έργο αυτό καθιέρωσε τον Μιχαήλ Άγγελο ως εξέχοντα γλύπτη της εποχής του, σε ηλικία 29 ετών. Το 1873 το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Πινακοθήκη της Ακαδημίας, για να προστατευθεί από τις καιρικές συνθήκες και τη μόλυνση. Στην αρχική θέση του τοποθετήθηκε αντίγραφο.


Περσέας
Το μπρούντζινο άγαλμα του Τσελίνι (1554), με τον Περσέα να αποκεφαλίζει τη Μέδουσα, το τέρας που έφερε φίδια αντί για μαλλιά, αποτελούσε μια αυστηρή προειδοποίηση στους εχθρούς του Κόζιμου Α’, για την πιθανή τους μοίρα.


Το Πόντε Βέκιο σε φωτογραφία που τράβηξα το απόγευμα της 9/8/2010

Πόντε Βέκιο
Το Πόντε Βέκιο, δηλαδή η Παλιά Γέφυρα, είναι όντως η πιο παλιά γέφυρα της Φλωρεντίας. Χτίστηκε το 1345. Είναι η μόνη γέφυρα της πόλης που δεν ανατινάχτηκε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω της συνεχίζουν να υπάρχουν εργαστήρια, αλλά οι σφαγείς, οι βυρσοδέψες και οι σιδεράδες διώχθηκαν ήδη από το 1593 από τον Δούκα Φερδινάνδο Α’, εξαιτίας του θορύβου και της δυσοσμίας που προκαλούσαν. Τα εργαστήρια ξαναχτίστηκαν, αλλά παραχωρήθηκαν πλέον κυρίως σε κομψούς κοσμηματοπώλες. Τα μαγαζιά που βρίσκονται κατά μήκος της γέφυρας, εξακολουθούν να επιδίδονται στην κατασκευή ή την εμπορία κοσμημάτων σύγχρονων ή παλιών.


Σάντα Μαρία Νοβέλα
Η γοτθική εκκλησία της Σάντα Μαρία Νοβέλα περιέχει μερικά από τα σπουδαιότερα έργα τέχνης της Φλωρεντίας. Η εκκλησία χτίστηκε από τους Δομινικανούς μοναχούς το 1279-1357. Δίπλα της υπάρχει ένα περιτοιχισμένο κοιμητήριο με κόγχες-τάφους (avelli), κατά μήκος της πρόσοψης και του απέναντι τοίχου. Τα περιστύλια σχηματίζουν ένα μουσείο, όπου οι τοιχογραφίες του Ισπανικού Παρεκκλησίου παριστάνουν τους Δομινικανούς ως λαγωνικά –domini canes, σκύλοι του Θεού- που περικυκλώνουν το «απολωλός πρόβατο».

Κόστος – Πως να πάτε
Το ταξίδι δεν είναι από τα φθηνότερα αν πάτε μεμονωμένα και ειδικά με αυτοκίνητο. Θα χρειαστείτε έτσι γύρω στα 1.700€ για 8 ημέρες. Η άλλη λύση είναι τα οργανωμένα ταξίδια. Υπολογίστε γύρω στα 700€ το άτομο για 8 ημέρες με ημιδιατροφή.
Άλλη λύση είναι ακτοπλοϊκώς, με τις Μινωικές και τη Superfast ώς την Ανκόνα. Πιο ακριβή λύση, αλλά καλύτερη αν θέλετε δικό σας αυτοκίνητο. Στοιχίζει 570€ για 2 άτομα σε οικονομική καμπίνα και αυτοκίνητο και άλλα τόσα για επιστροφή. Το πλοίο που σαλπάρει από την Πάτρα χρειάζεται 20 με 22 ώρες μέχρι το ιταλικό λιμάνι, αναλόγως της ακτοπλοϊκής εταιρείας.
Στη δική μου περίπτωση πήγαμε αεροπορικώς μέχρι τη Ρώμη (129€ το άτομο μετ’ επιστροφής) και νοικιάσαμε αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Ρώμης. Από κει πήγαμε οδικώς στη Φλωρεντία όπου και μέναμε σε ξενοδοχείο 4 αστέρων (90€ το δίκλινο τη βραδιά, με πρωινό μπουφέ).
Αεροπορικώς μπορείτε να φθάσετε μέσω Ρώμης στην Πίζα. Το αεροδρόμιο Galileo Galilei είναι η κεντρική πύλη για την καρδιά της Τοσκάνης, κοντά σε όλους τους προορισμούς. Με την Ολυμπιακή (τηλ.: 210-9666666) στη Ρώμη, το κόστος είναι γύρω στα 300€ μετ' επιστροφής με τους φόρους. Με ενδιάμεσο σταθμό τη Ρώμη, η Alitalia (τηλ.: 210-9988895) πηγαίνει στην Πίζα. Το κόστος είναι επίσης 300-350 €.

Πότε να πάτε
Οι επισκέπτες συρρέουν στην Τοσκάνη, αιώνες τώρα, γοητευμένοι από τα μοναδικά έργα τέχνης και τα κτήρια, το τοπίο και την κουζίνα της. Όλα αυτά, όμως, απαιτούν χρόνο, γι’ αυτό προγραμματίστε τη διαμονή σας ώστε να απολαύσετε όσο γίνεται την όμορφη αυτή περιοχή. Καλύτερη εποχή η άνοιξη, έως το τέλος Ιουνίου. Και από το τέλος Αυγούστου έως το τέλος Σεπτεμβρίου, με τον τρύγο και τις χαρές του!


Φωτογραφία που τράβηξα από την Cortona

Οδηγώντας στην Τοσκάνη
Ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα είναι ο ιδανικός τρόπος να βιώσεις τους δρόμους, τους ανθρώπους, τις γεύσεις και τα χρώματα της πιο εικονοκλαστικής περιοχής της Βόρειας Ιταλίας.
Επίσης, ο γύρος της Τοσκάνης με αυτοκίνητο θα σας μείνει αξέχαστος, αρκεί να είστε προετοιμασμένος για το υψηλό κόστος των καυσίμων και τον επισφαλή τρόπο οδήγησης των Ιταλών.
Η Τοσκάνη διαθέτει εξαιρετικό οδικό δίκτυο. Καλύτερος οδικός χάρτης ο Touring Club of Italy (Τ.C.I.), διαθέσιμος παντού. Η Δυτική Τοσκάνη έχει μεγάλες οδικές αρτηρίες, κατά μήκος της Ριβιέρας. Ένας νέος αυτοκινητόδρομος συνδέει την Πίζα με τη Φλωρεντία, ενώ ο παλιός S67 είναι καταλληλότερος για να περάσετε από πολλά χωριά. Ο αυτοκινητόδρομος Α11 συνδέει τη Λούκα με τη Φλωρεντία. Ο Α12 το Λιβόρνο με την Τζένοβα. Ένας άλλος καινούργιος περνάει από τη Σιένα, το Αρέτσο, το Σανσεπόλκρο κ.ά. Εκείνοι που συνδέουν τη Φλωρεντία με τη Σιένα και το Μονταλτσίνο θα σας μείνουν αλησμόνητοι. Η Λούκα, το Μοντεκατίνι Τέρμε, το Πράτο και η Πιστόια είναι πάνω στον Α11. Προσωπικά κινήθηκα με τη βοήθεια του δικού μου GPS (Navigon) και τα πήγε πολύ καλά!

Με τρένο
Το τρένο είναι ένας ευχάριστος τρόπος να ταξιδέψετε στην Τοσκάνη. Και είναι από τους καλύτερους και φθηνότερους τρόπους μεταφοράς, με ένα πολύ πλούσιο και καλά οργανωμένο δίκτυο. Διαλέξτε και κυρίως πληροφορηθείτε: www.trenitali.com
Οι κρατικοί σιδηρόδρομοι της Ιταλίας (Ferrovie dello Stato ή FS) διαθέτουν τρένα για κάθε είδους ταξίδι, από τα γραφικά, εξοργιστικά αργά τοπικά τρένα (locali) έως τις ταχείες και τα πολυτελή pendolino που τρέχουν ανάμεσα στις πόλεις της Ιταλίας με ταχύτητα ανάλογη προς το ύψος της τιμής του εισιτηρίου. Το δίκτυο μεταξύ των μεγάλων πόλεων είναι πολύ καλό, αλλά οι διαδρομές στις διακλαδώσεις είναι πιο αργές και ίσως είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε λεωφορείο.
Η Φλωρεντία και η Πίζα αποτελούν τα βασικά σημεία άφιξης των τρένων από την Ευρώπη. Από τη Φλωρεντία ένα τρένο πηγαίνει απευθείας στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης, αλλά είναι πολύ ακριβό.
Τη Φλωρεντία θα την δείτε κατ' ευθείαν, με το που θα φτάσετε στον κεντρικό σταθμό τρένων - στη Santa Maria Novella. Ταξιδεύοντας από Ελλάδα, είτε με πλοίο είτε με αεροπλάνο, το πιο εύκολο και οικονομικό είναι να πάτε στη Φλωρεντία με τρένο. Αλλά ακόμα κι αν βρεθείτε στο αεροδρόμιο της πόλης, η διαδρομή με το τρένο θα σας κοστίσει περί τα 5€.
Οι εκπτωτικές κάρτες, όπως το EurRail (για τις ΗΠΑ) και το InterRail (για την Ευρώπη) γίνονται δεκτές, αλλά στις ταχείες ίσως χρειαστεί να πληρώσετε ένα επιπλέον ποσό.

Πού να μείνετε
Έχετε τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε πολυτελή ξενοδοχεία (4-5 αστέρων) μέσα σε ιστορικά κτίρια, με γούστο και λούστρο εποχής. Σε πύργους, μοναστήρια και αβαεία ανακαινισμένα και βέβαια σε μοναδικά αγροκτήματα και επαύλεις στην ύπαιθρο.
Στα μικρότερα καταλύματα θα βρείτε μικρά πανδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια: οι locande, pensionni, τα camere (δωμάτια) σε σπίτια ιδιωτών.
Υπάρχουν επίσης και καλοφροντισμένα καταφύγια για τους λάτρεις της Φύσης στα βουνά, τα rifugi, που ανήκουν στο περίφημο δίκτυο του Club Alpino Italiano. Πληροφορίες στο: www.cai.it και πατήστε rifugi.
Όσον αφορά τη Φλωρεντία, αν έχετε προγραμματίσει τη διαμονή σας σε κάποιο κεντρικό ξενοδοχείο, πράγμα που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα για να εισπνεύσετε όσο το δυνατόν αυθεντικότερο αέρα Φλωρεντίας, η διαδρομή από το σταθμό Santa Maria Novella μέχρι την πλατεία Duomo, το... κεντρικότερο σημείο του κέντρου, δεν είναι παρά 10 λεπτά με τα πόδια. Το Duomo θα σας χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς. Θυμηθείτε πως όλα τα βασικά αξιοθέατα της πόλης βρίσκονται σε απόσταση λίγων λεπτών από το Duomo. Αν, ωστόσο, θέλετε να είστε απολύτως καλυμμένοι, δίπλα στον κεντρικό σταθμό των τρένων θα βρείτε τα περίπτερα με το σήμα ATAF απ' όπου θα μπορέσετε να προμηθευτείτε εισιτήρια για τα αστικά λεωφορεία. Συγκρατήστε όμως πως όσο εντυπωσιακό είναι το κέντρο της Φλωρεντίας με τα αξιοθέατα, τόσο βαρετά και απογοητευτικά μπορεί να σας φανούν τα προάστια. Επομένως, αν δεν έχετε κάποιον συγκεκριμένο προορισμό και στόχο, δεν έχετε λόγο να κινηθείτε εκτός του ιστορικού κέντρου της πόλης.
Επίσης φροντίστε να κλείσετε εγκαίρως! Ακόμα κι αν είστε τυχεροί και βρείτε ξενοδοχείο σε καλό σημείο θα το διπλοπληρώσετε. Στη Φλωρεντία ακόμα και τις νεκρές περιόδους είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσετε να μείνετε σε κάποιο αξιοπρεπές ξενοδοχείο πληρώνοντας λιγότερα από 60€. Το καλό είναι πως αν επιλέξετε το κέντρο της πόλης για τη διαμονή σας, θα δείτε ότι τα περισσότερα ξενοδοχεία εκεί είναι αναπαλαιωμένα... παλατάκια και το επίπεδο του σέρβις είναι πολυτελούς κατηγορίας, ακόμα κι αν πρόκειται για 3άστερα ξενοδοχεία.

Ακολουθούν μερικές επιλεγμένες προτάσεις διαμονής εκτός Φλωρεντίας.

Στη Σιένα:


• Grand Hotel Continental (www.royaldemeure.com): Εκπληκτικό ανάκτορο, μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της Σιένας, με τοιχογραφίες του 15ου αιώνα. Μια αυλή σκεπαστή τροποποιήθηκε σε κήπο με ένα εξαιρετικό εστιατόριο. Το δίκλινο έως 540€ με πρωινό.


• Certosa di Maggiano (www.certosadimaggiano.com): Καρθουσιανό μοναστήρι του 1314, πλέον το πολυτελέστερο ξενοδοχείο της πόλης και το παλαιότερο της Τοσκάνης. Τα 17 δωμάτια, που κάποτε ήταν μοναστικά, είναι σήμερα άνετα, με ιστορικές τοιχογραφίες, πίνακες του 18ου αι., βιβλιοθήκη, σαλόνι. Αποτελεί ιδανικό κατάλυμα για σπιτικές και ήσυχες διακοπές. Το δίκλινο 382€ με πρωινό.


• Antica Torre (www.anticatorresiena.it): Πολύ γραφικό ξενοδοχείο με πύργο του 16ου αι. και άνετα δωμάτια με εξαιρετική θέα στη Σιένα και τους καταπράσινους λόφους. Το δίκλινο 90-110€ χωρίς πρωινό.


• Hotel Minerva (www.albergominerva.it): Δέκα λεπτά με τα πόδια από την Piazza del Campo, με θέα στην πόλη και τους γύρω λόφους. 78-108€ το δίκλινο.


• Palazzo Bruchi di Masignani (www.palazzobruchi.it): Σε κτίριο του 18ου αιώνα στην καρδιά της Σιένας, με εξαιρετικά έπιπλα και θέα στα τείχη. 65-120€.

Στα μοναστήρια: Υπάρχουν γύρω στα 50, με δωμάτια απλά έως πολύ καλά. Καλύτερα με τηλέφωνο πριν το αποφασίσετε. Στα τοπικά βιβλιοπωλεία κυκλοφορεί ένας πολύ καλός οδηγός, αλλά μόνο στα ιταλικά: La guida dei Monasteri d' Italia. Περισσότερα στο: www.sixtina.com

Στη Λούκα:


• Albergo San Martino (www.albergosanmartino.it): Δύο βήματα από τον καθεδρικό του San Martino. Ωραία και άνετα δωμάτια. 100-130€.


• Locanda L' Elisa (τηλ.: 0039-0583-379737): Κοντά στη Λούκα (5,5 χλμ.), ανάμεσα σε βουνά. Η βίλα αυτή του 18ου αιώνα λένε ότι κτίστηκε από την αδελφή του Ναπολέοντα Elisa Baciocchi. 10 σουίτες διακοσμημένες με έπιπλα και υφάσματα εποχής. Εξαιρετικός κήπος με φημισμένο εστιατόριο. 230-390€.


• Villa La Principessa (www.hotelprincipessa.com): Ιστορικό ξενοδοχείο και ένα από τα πιο ξεχωριστά της Τοσκάνης. Στους πρόποδες των λόφων της Λούκα, 3 χλμ. από την πόλη, γεμάτη αμπέλια. Ανήκε στον Δούκα της Λούκα και χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για τον «Πρίγκιπα» του Μακιαβέλι. 250-300€.

Στην Πίζα:


• Grand Hotel Duomo (www.grandhotelduomo.it): Με εκπληκτική θέα στον κεκλιμένο πύργο και τα μνημεία του Campo dei Miracoli, από την ταράτσα, όπου υπάρχει εξαιρετικό εστιατόριο. 137-180€ το δίκλινο.

Τι να ψωνίσετε
Μια βόλτα για ψώνια στους δρόμους της αρχαίας και μεσαιωνικής Φλωρεντίας μπορεί να είναι μοναδική εμπειρία, καθώς η παράδοσή της στις βιοτεχνίες και στις οικογενειακές επιχειρήσεις είναι ξακουστή. Λίγες είναι οι πόλεις που μπορούν να συγκριθούν μαζί της όσον αφορά την ποικιλία και την υψηλή ποιότητα των προϊόντων που διαθέτει. Τριγυρίζοντας στην πόλη θα ανακαλύψετε καταστήματα με μοντέρνα ρούχα, αντίκες, κοσμήματα, αλλά και τυπικά αναμνηστικά της Φλωρεντίας. Η αγορά της καλύπτει και την ευρύτερη περιοχή της Τοσκάνης, αν και κάποιες αναπτυγμένες πόλεις και χωριά διαθέτουν τις δικές τους βιοτεχνίες και τα ιδιαίτερα προϊόντα τους. Αυτά μπορεί να είναι κεραμικά και χειροποίητα αναμνηστικά ή ακόμα και γαστρονομικές λιχουδιές.
Από τα χωριά της Τοσκάνης ψωνίστε κρασιά, λάδια, τυριά σαν το πεκορίνο, γλυκά σαν τα κέικ panforte, μέχρι φυσικά καλλυντικά, αρωματικά σαπούνια, σε πανέμορφα καταστήματα και συσκευασίες. Επίσης βιβλία, όπως στις librerie της Σιένας, από τα παλαιότερα βιβλιοπωλεία της Ιταλίας, και είδη χειροτεχνίας, απίθανα κεραμικά, κοσμήματα, πορσελάνες.
Αναζητήστε και κάποια κορυφαία τοπικά παραδοσιακά είδη. Στη Λούκα, τα υπέροχα μεταξωτά. Τα κεραμικά του San Gimignano. Δαντέλες στο μικρό χωριό του Galliano. Τα εκπληκτικά κοσμήματα στο Αρέτσο, όπως επίσης τα εξαιρετικής ποιότητας βαμβακερά, λινά, μάλλινα και άλλα υφάσματα, χειροποίητα ή μη.

Φαγητό
Σε ό,τι αφορά το φαγητό η λύση για τις δύσκολες ώρες είναι μία: βρίσκεστε στη χώρα της pizza! Στο ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας θα βρείτε πάμπολλες πιτσαρίες που σερβίρουν φυσικά πίτσα και μακαρονάδες. Οι περισσότερες από αυτές μπαίνοντας θα σας θυμίσουν καταστήματα delicatessen (οι Ιταλοί αρέσκονται να... εκθέτουν τα υλικά που χρησιμοποιούν στα φαγητά τους). Παρά την deluxe όψη τους, στα εστιατόρια αυτά δεν θα πληρώσετε περισσότερα από 15€ κατ' άτομο και θα δοκιμάσετε αυθεντικές ιταλικές γεύσεις. Άλλη φθηνή λύση είναι οι friggitorie. Τα καταστήματα αυτά είναι κάτι σαν καντίνες. Από εκεί θα πάρετε φαγητό στο χέρι - σπανίως έχουν καθίσματα για να φάτε εκεί. Ό,τι πουλάνε είναι τηγανητό, επομένως συγκρατήστε ότι εκεί θα φάτε βαριά και όχι και τόσο χορταστικά. Αν θέλετε να δοκιμάσετε παραδοσιακό φαγητό, δοκιμάστε τις trattorie κι αν πάλι ψάχνετε για κάτι πολυτελέστερο, επιλέξτε κάποιο ristorante. Μόνο θυμηθείτε πως θα πληρώσετε από 15-25€ και από 30€ και πάνω αντίστοιχα. Θα φύγετε βεβαίως με γεμάτο στομάχι. Οι Ιταλοί δεν αστειεύονται με το φαγητό: πρώτο πιάτο, δεύτερο πιάτο, σαλάτα, γλυκό φρούτο και απαραιτήτως espresso και grappa - αυτό το χωνευτικό ποτό που πίνουν σε μικρό ποτήρι όπως το σφηνάκι μετά το φαγητό.
Σχετικά με την παραδοσιακή κουζίνα, η κουζίνα της Τοσκάνης έχει τις ρίζες της στη μαγειρική των χωρικών, και βασίζεται στα υλικά που παραδοσιακά παράγονταν στην περιοχή, όπως το φημισμένο ελαιόλαδο, η ντομάτα, τα φασόλια και τα αλλαντικά. Μαλακό, ανάλατο ψωμί ή παχύρρευστες σούπες λαχανικών όπως η ribollita συχνά αντικαθιστούν τα μακαρόνια και συνοδεύονται από κρέας. Συνηθισμένα είναι τα τυριά από γάλα προβάτου, ιδίως το pecorino και το κρεμώδες ricotta. Τα φρούτα ή το παγωτό συμπληρώνουν πολλά γεύματα, γι’ αυτό δοκιμάστε το panforte της Σιένα ή το διάσημο cantucci που σερβίρεται με vin santo.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΠΩΣ...
• Στη Φλωρεντία καλό θα ήταν να πάτε... διαβασμένοι. H πόλη έχει μεγάλη ιστορία και θα απολαύσετε πολύ περισσότερο τα μνημεία της αν ξέρετε κάποια βασικά πράγματα.
• Όλα σχεδόν τα μουσεία παραμένουν κλειστά κάθε Δευτέρα. Για να είστε πέρα για πέρα σίγουροι, κάντε ένα κλικ στο www.firenze.turismo.toscana.it
• Αν φτάσετε μέχρι εκεί κι έχετε χρόνο, αξίζει τον κόπο να νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο και να κάνετε μερικές βόλτες στην πανέμορφη Τοσκάνη.
• Στους Τοσκανούς δεν θα διακρίνετε τόσο πολύ μεσογειακό ταμπεραμέντο. Aν και ψυχροί, όμως, σε ό,τι αφορά τα τουριστικά, θα τους βρείτε πέρα για πέρα επαγγελματίες.
• Στη Φλωρεντία θα βρείτε παζάρια με δερμάτινα και αντίκες. Αν συλλέγετε οποιοδήποτε από τα δύο, πάρτε μαζί σας και κάποια extra χρήματα.

Ακολουθούν μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξα στην Τοσκάνη.

[ΠΛΑΤΩΝ]

Παλάτσο Βέκιο


Ο ''Περσέας'' του Τσελίνι


Η Εύη μπροστά από το Πόντε Βέκιο


Πόντε Βέκιο


Άποψη του ποταμού Άρνου από το Πόντε Βέκιο


Σάντα Μαρία Νοβέλα (Φλωρεντία)


Vallombrosa


Ο καθεδρικός ναός (Duomo) της Σιένα


Δρόμος στη Σιένα


Στη Σιένα


Παλάτσο Πούμπλικο (Σιένα)

Θα ανέβουν κι άλλες...

[ΠΛΑΤΩΝ]

Φωτογραφίες από την περιοχή του Κιάντι














Castello di Brolio (Κιάντι)


Castellina in Chianti


Monteriggioni


Monte Oliveto Maggiore


Montalcino


Montepulciano


Montepulciano

[ΠΛΑΤΩΝ]

Ηλιοβασίλεμα στη Φλωρεντία


San Gimignano


San Gimignano

[sepa]

Φίλε επειδή έχω προγραμματίσει ενα δεκαήμερο για τον Αυγουστο στη Τοσκάνη, οι Πληροφορίες σου είναι όλα τα λεφτά, καλύτερα και απο ταξιδιωτικό οδηγο,όταν επιστρέψω θα σου πω εντυπώσεις.