Ο οργασμός της κουκουβάγιας

[Christy]

Πρέπει να φτιάξω τα τακουνάκια μου ρε γμτ... με άκουσαν!

Να θυμηθώ να στείλω αυτή την αλλοπαρμένη στον τσαγκάρη!

[Λατρεία]

Mόλις το ανακάλυψα αυτό

Κ δουλάρα κ με τον νικρεντ???
Αααααν είναι η μοίιιιιιρα μουυυυυ σαααααακατεμέεεεενη

[soraver]

doulara leei? egw moulara diabasa ppp

[Freeman]

Ο Νικρεδ τρέχει προς την ντουλάπα για να βρεί κάτι να φορέσει. Τα βήματα ακούγονται εντονότερα και η πόρτα του δωματίου ανοίγει απότομα. Η Ροζάννα ίσα που προλαβαίνει να σπρώξει τον Νικρεδ μέσα στην ντουλάπα!

-Τί κάνεις εδώ ημίγυμνη τέτοια ώρα; ΕΙΣΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΤΕΜΠΕΛΑ! Η μπουγάδα περιμένει! Εγώ θα βρίσκομαι στο καθιστικό με τον Αντώνιο. Σε 5 λεπτά να έχεις κατέβει και να τελειώσεις με τις δουλειές που σου έχω αναθέσει!
-Μάλιστα κυρία

Η πόρτα κλείνει με δύναμη. Ο Νικρεδ βγαίνει απο την ντουλάπα.
-Μα καλά τί φόρεσες;
-Τί φόρεσα.
-Αυτή είναι μιά στολή πιγουίνου!
-Μέσα στο σκοτάδι της ντουλάπας περιμένεις να βρώ κάτι της προκοπής;
-Ούτως η άλλως δέν έχει τίποτα το ανδρικό εκεί μέσα. Τουλάχιστον με την στολή δέν θα μπορέσουν να δούν το πρόσωπό σου. ΜΠΡΟΣ ΦΥΓΕ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΤΩ!

Ο Νικρεδ βγαίνει απο το παράθυρο και ισορροπεί απο το περβάζι του παραθύρου. τεντώνεται και καταφέρνει να πιάσει ένα μεγάλο κλαδί μιάς συκιάς που βρισκόταν εκεί. Σκαρφαλωμένος στην συκιά. Ήταν ο μόνος τρόπος να φτάσει στο έδαφος...

Η Κρίστυ στεκεται μπροστά απο το τζάκι κοιτάζοντας έξω απο το παράθυρο. Ο Αντώνιο μπαίνει στο δωμάτιο.

-Κρίστυ! Θέλω να με συγχωρέσεις! Δέν θέλω να τελειώσουμε έτσι την σχέση μας. Σε αγαπώ!
-Αυτά να τα σκεφτόσουν πρίν να κάνεις παιδί με την γυναίκα του αδερφού μου! Θα σε πάω στα δικαστήρια Αντώνιο! Θα σε καταστρέψω! Έχω επίσης ένα παιδί σου στα σπλάχνα μου!
-Μην μιλάς έτσι σέ παρακαλώ. Το παιδί σου... παιδί μας, θα το υιοθετήσω μόλις γεννήσεις. Θα το μεγαλώσω άψογα!
-Όχι Αντώνιο. Δέν θα μου πάρεις το παιδί!
-Δέν μπορώ να ζήσω μαζί σου Κρίστυ. Και αυτό το παιδί το αγαπώ, το θέλω!
-Αντώνιο....βλέπω ένα πουλί!
Ο Αντώνιο σκύβει διακριτικά και βλέπει το φερμουάρ του παντελονιού του.
-Βλέπω ένα μεγάλο πουλί Αντώνιο! Έξω απο το παράθυρο, έναν πιγουίνο!

Πρίν καταλάβει καλά καλά ο Αντώνιο τί εννοεί η Κρίστυ, εκείνη είχε φύγει απο το δωμάτιο και έφτανε στην εξώπορτα την επαυλης για να δεί τί συμβαίνει έξω.

ΜΠΑΜ!! ΜΠΑΜ ΜΠΑΜ!!

Τρείς πυροβολισμοί ακούστηκαν...

[soraver]

polu sex re paidi mou... to pernaei k emmesa... "ena pouli pidi3e to mpalkoni k epese se mia sukia" dld bazei k omofilofilikes taseis ston ths moularas malista malista

/me pianei ton freeman k ton bazei ston kokkino kanape tou peristeriou.
gia pe mas, eblepes polles metaglwtismenes brazilianikes tsontes mikros?






(pantws mhn tou to peite, alla mou arese )

[Christy]

Καραλολλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλ

[Λατρεία]

Αρχικό μήνυμα απο Christy

Να θυμηθώ να στείλω αυτή την αλλοπαρμένη στον τσαγκάρη!

Θέλω αύξηση!!!

[soraver]

nai, to 3erokomato psomi pou ths dineis na mh einai k toso 3ero

[Christy]

Aι μαρή από δω που με θες και αύξηση! Άντε μη σου κάνω μείωση! Για να αλωνίζουν περισσότεροι άχρηστοι πιγκουίνοι στη συκιά του σπιτιού;

[Freeman]

Τρείς εκκωφαντικοί πυροβολισμοί ακούστηκαν προερχόμενοι μέσα απο την έπαυλη. Ο πιγκουίνος ή μάλλον ο Νικρεδ κατέβηκε με δυσκολία απο την συκιά, μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε. Η Κρίστυ έτρεξε μέσα στο μεγάλο καθιστικό και βρήκε τον Αντώνιο πεσμένο στο έδαφος πάνω σε μιά λίμνη αίματος.

Μετά απο κάποιες ώρες...

Η έπαυλη έχει γεμίσει με αστυνομικούς. Έχουν απομονώσει τον χώρο του εγκληματος. Η Κρίστυ έκλαιγε στην αγκαλιά της δούλας της, της Ροζάννας. Ο Σταύρο ντε λα Σοραβέρο, αδερφός της Κρίστυ έφτασε στην έπαυλη και έτρεξε προς την αδερφή του μήν μπορώντας να πιστέψει το γεγονός που συνέβη πρίν λίγες ώρες εδώ. Λίγα μέτρα πιό εκεί στεκόταν ο Νίδις. Ήθελε να φύγει να γυρίσει στο σπίτι του αλλα οι αστυνομικοί δέν τον άφηναν να κουνήσει ρούπι. Αναρωτιώνταν τί να σημαίνει αυτό το ρούπι που του απαγόρευσαν οι αστυνομικοί να κουνήσει. Δέν είχε σκοπό να κουνήσει τίποτα. Μόνο να πάει σπίτι του ήθελε γιατί το ωράριό του είχε τελειώσει και μ'αυτά κι μ'αυτά απο ότι έβλεπε δέν πρόκειται να έκανε σέξ σήμερα με την αφεντικίνα του οπότε δέν έβλεπε τον λόγο της υπερωρίας.

-Αδερφέ μου Σταύρο ντε λα Σοραβέρο! Είμαι τόσο πολύ ταραγμένη! είπε η Κρίστυ κλαίγοντας.
Η Κρίστυ ήταν στην αγκαλιά του Σοραβέρο η οποία αγκαλιά μύριζε αλκοόλ. Το έκτακτο τηλεφώνημα απο την αδερφή του τον είχε βρεί σε ένα μπαράκι εδώ πιό κάτω, πίνοντας την ν-ωστή γουλιά απο το ν-ωστό ποτήρι ενός γνωστού σκωτσέζικου ουισκι. (Σημείωση: Ο σεναριογράφος είναι εντίθετος με τις γκρίζες διαφημίσεις γι'αυτό δέν αναφέρει το όνομα του ουίσκι)

-Ηρέμησε αδερφούλα! Ηρέμησε, είσαι ασφαλής τώρα! Προφανώς κάποιος ήθελε να σκοτώσει τον Αντώνιο γιατί θα είχε τίποτα προσωπικά μαζί του! Ότι έγινε έγινε! Ηρέμησε!
-Είναι νεκρός Σοραβέρο! Είναι νεκρός! Είναι ο πατέρας του παιδιού που έχω μέσα μου και είναι νεκρός!!
-Ηρεμησε! Είμαι σίγουρος οτι θα βρεθεί ο ένοχος και θα μάθουμε τί σηνέβη!

Το ασθενοφόρο με τον πτώμα του Αντώνιο μόλις αναχώρησε. Ο Σοραβέρο παραδίδει την Κρίστυ στην αγκαλιά της Ροζάννας και πλησιάζει έναν αστυφύλακα.

-Πείτε μου τί έγινε! Ποιός είναι ο ένοχος! Ποιός είναι να τον σκοτώσω! Απείλησε την αδερφή μου! Θα μπορούσε να την είχε σκοτώσει!
-Ηρεμήστε κύριε. Προς το παρόν δέν ξέρουμε τίποτα. Απο στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να φτάσει ένας Βρετανός επιθεωρητής που θα αναλάβει την υπόθεση. Μήν ανησυχείτε. Θα φτάσουμε στον ένοχο.

Το περίγραμμα του Αντώνιο βρισκόταν σχεδιασμένο με κιμωλία στο έδαφος του καθιστικού. Οι πόρτες και τα τα παράθυρα ήταν σημαδεμένα με ερυθρολευκες πλαστικές κορδέλες. Το αίμα βρισκόταν εκεί. Οι κάλυκες του όπλου επίσης. Οι αστυνομικοί έιχαν τραβήξει πολλές φωτογραφίες του Αντώνιο πρίν τον πάρει το ασθενοφόρο.

Απο τον δρόμο ακούγεται ένα βουητό. Μιά υπηρεσιακή μονοσυκλέτα ακολουθούμενη απο ένα άσπρο volvo επιβραδύνει έξω απο την έπαυλη. Ο οδηγός του αυτοκινήτου βγαίνει απο το όχημα και με βιασύνη ανοίγει την πίσω πόρτα. Ένα αντρικό πόδι με γυαλιστερό λουστρίνι και μαύρη κάλτσα ξεπροβάλει. Η Κρίστυ και ο Σοραβέρο παρατηρούν την φιγούρα ενός καροντυμένου άντρα να βγαίνει απο το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κρατώντας στα χέρια του ένα μαλλιαρό γκριζοκαφεσταχτύ μικρό σκύλο.

"Θα είναι ο επιθεωρητής" ψιθυρίζει η Ροζάννα στην κυρία της.
Ο οδηγός του οχήματος ανοίγει την αυλόπορτα και περιμένει λές και βρισκότανε σε κάποιο άγημα. Ο καροντυμένος άντρας με αργό βήμα διασχήζει την αυλή και πλησιάζει με τα χέρια στις τσέπες προς τον Σοραβέρο. Τον κοιτάει για μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να πεί κουβέντα. Έπειτα αργά κατευθύνεται προς την Κρίστυ. Στέκεται μπροστά της και την κοιτάζει στα μάτια. Εκείνη με δάκρυα παρακολουθεί τις κινήσεις του.

-Θα είστε η χήρα. λέει ο καροντυμένος κύριος στην Κρίστυ.
-Θα... θα είστε ο επιθεωρητής!
Ο επιθεωρητής ατάραχος βγάζει απο την τσέπη του μιά ξύλινη καφέ πίπα και την ανάβει με μαεστρία, κρατώντας με προσοχή τον σκύλο του.
-Ονομάζομαι Μυροβόλος. Σέρ Λόκ Όλμς Μυροβόλος. Και απο εδώ είναι ο Φοίβος. Πέτ Λόκ Όλμς Φοίβος.