Cemetery Stories

[maRtina]

το καλαμι ειναι μονο δικο μου και δε θα μου το παρει κανεις , να πεξετε με τα δικα σας παιχνιδια lol

[Aetonail]

[maRtina]

Μελεγαν τατα τατατατα τα Μαγισσα τατταταταττατα λοοοοοοοολ

[Piggy]

εγώ θα πάρω μια σκούπα να πετάωωωωωω χιχιχιχιχιχιχιχιχιχι

[maRtina]

η σκουπα φιλιπσ ΠΕΤΑΕΙ την Πιγκυ πολυ μακρυααααα αχχαχαχαχαχαχαα

[Piggy]

κοίτα να δεις τι κάνει η τεχνολογία λοοολ

[maRtina]

χαχαχχαχαχαχαχαχαχχα φανταζομαι σκηνικο ...να εχεισ καβαλησει την ηλεκτρικη σκουπα και αυτη να σε κουναει πανω κατω και να εχεις και απο πισω τη σακουλα χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχα χαχχααχχα

[Piggy]

χαχαχαχαχαχαχα ναι και θα φωνάζω ΛΕΡΩΝΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΚΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

[Freeman]

PLYMOUTH.

Guest star: Nidis

Plymouth. Αγγλία. Υπάρχει κάτι το ανατριχιαστικά ρομαντικό σε αυτή την πόλη. Δέν ξέρω πού μπορεί να οφείλεται αυτό. Ίσως στην ιστορία της. Ίσως στις ιστορίες που έχω ακούσει. Και ξέρεις. Οι καλύτερες ιστορίες δημιουργούνται, όταν ο άνθρωπος που τις βιώνει, νομίζει πως η ημέρα του, κυλάει όπως μία συνηθισμένη ημέρα. Για παράδειγμα...

Το ψιλόβροχο έχει πλέον σταματήσει. Ο Νίδις θα επισκεφτεί για τελευταία φορά τα μεγάλα κοιμητήρια του Πλίμουθ. Η εβδομάδα του ταξιδιού του τελείωσε. Άυριο επιστρέφει πίσω στην πόλη του. Η απώλεια της θείας του του στοίχισε σαφώς αλλα... δέν μπορεί να κάνει τίποτα. Του έλειψαν και οι γονείς του. Ανήμποροι να επισκεφτούν το Πλίμουθ, έστειλαν τον ίδιο σάν εκπρόσωπο της οικογενείας. Άδραξε την ευκαιρία να επισκεφτεί και τα ξαδέρφια του. Άδραξε την ευκαιρία... (θα ακουστεί κάπως ψυχρό..). για αυτή την εκδρομή. Αντιφάσεις...
Μία ακόμα αντίφαση είναι και η παρακάτω. Φεύγοντας απο το μνήμα, διασχίζοντας τα κοιμητήρια του Πλίμουθ, το μάτι του πέφτει σε έναν κουρελοφόρο τύπο. Έμοιαζε ηλικιωμένος, σάν ρακοσυλλέκτης αλλα χωρίς σύνεργα. Βέβαια άν πλυθεί και ξυριστεί θα δείξει αρκετά νεότερος, ίσως την πραγματική του ηλικία. Οκ, είδε έναν ζητιάνο ή ρακοσυλλέκτη τέλως πάντων, γιατί όμως κολλησε κοιτάζοντάς τον; Ο Νίδις σκέφτηκε καλύτερα. Πρέπει να είναι νεκροθάφτης και άνοιξε το βήμα του.

“Θέλεις να σου πώ γιαυτόν;“ Ο Νίδις άκουσε απο πίσω του κάποιον να του μιλάει. Γυρίζει και βλέπει έναν άντρα χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
“Για ποιόν; Για τον νεκροθάφτη;”
“Ναί. Για αυτόν. Σε είδα που τον κοιτούσες, τον περιεργαζόσουν. Δέν έχεις ξαναδεί ποτέ νεκροθάφτη;”
“Φυσικά και έχω δεί, μία φορά μόνο βέβαια αλλα αυτός μου έκανε κάτι το διαφορετικό όταν τον κοίταξα”.
“Έλα μαζί μου ένα λεπτό. Θα σου δείξω”.

Ο Νίδις είχε λίγο χρόνο και πολύ περιέργεια... Περπάτούσε μαζί με τον άνδρα και κουβεντιάζανε.

“Ξέρεις, είναι ίσως απο τα σημαντικότερα επαγγέλματα αυτό.”
“Πιό σημαντικό και απο τους γιατρούς;”
“Χμμμ κατα μία έννοια ναί. Έιναι απο το ποιά οπτική γωνία το βλέπεις. Τον γιατρό μπορεί να τον χρειαστείς κάποτε. Ή ίσως να μήν τον χρειαστείς ποτέ. Ο γιατρός μπορεί να τα καταφέρει να σε γλιτώσει όταν τον χρειαστείς. Ή μπορεί να αποτύχει. Πιστεύεις στην ψυχή Νίδι;”
“Πιστεύω. Πιστεύω στην ύλη, όσο πιστεύω και στην ψυχή.”
“Όσο ο άνθρωπος είναι ύλη, τον ενδιαφέρει η ύλη. Το θεωρώ λίγο κοντόφθαλμο εγώ αυτό. Ανησυχείς, αγχώνεσαι, στεναχωριέσαι και όλα αυτά για ένα μάταιο πράγμα. Για την ύλη.”
“Άν εννοείς ύλη το σώμα, τοτε ναί αυτό που λές ισχύει, διοτι όλα τα παραπάνω περιλαμβάνονται στην ζωή.”
“Σκέψου λίγο κάτι που θα σου πώ. Τί είναι η σκέψη, ξέρεις;”
“Δέν μπορώ να δώσω κάποιον ορισμό”
“Πολύ καλά. Θα σου πώ λοιπόν τί ΔΕΝ είναι η σκέψη. ΔΕΝ είναι κάτι πνευματικό. Και ξέρεις γιατί; Επειδή η σκέψη γεννάται απο κάτι το υλικό. Το μυαλό, ο εγκέφαλος είναι ύλη. Ότι παράγεται απο τον εγκέφαλο, η σκέψη δηλαδή, δέν μπορεί να είναι κάτι το πνευματικό. Εκεί ξεγελιούνται όλοι οι άνθρωποι. Και για να έρθουμε στην προηγούμενη συζήτηση, ξέρεις γιατί αυτό το επάγγελμα του νεκροθάφτη, όπως και η δική μου δουλειά δέν είναι μόνο σημαντικότερα απο του γιατρού, αλλα και απο όποιο άλλο επάγγελμα υπάρχει; Επειδή έχει να κάνει με την αποχώρηση του πνεύματος απο την ύλη. Αφήνεσαι στα χέρια του. Η Ψυχή σου δέν ξέρεις πού βρίσκεται, πού πηγάινει. Το σώμα σου, η ύλη σου έχει φτάσει στο τέλος Νίδι. Δέν μπορείς να ξέρεις τί γίνεται απο εκεί και έπειτα γιατί η σκέψη σου δέν μπορεί να φτάσει πέραν της ύλης Νίδι. Στάσου λοιπόν λίγο ακίνητος και γύρνα προς το μέρος μου. Κλείσε τα μάτια σου και αφέσου στα χέρια μου, θα σε στηρίζω εγώ όρθιο. Λοιπόν. Άδειασε την σκέψη σου. Μήν σκέφτεσαι τί κάνει τώρα αυτός ο περίεργος γέρος, απλά άδειασε την σκέψη σου και θα σε καθοδηγήσω.
Τώρα σκέψου τον ουρανο. Γαλάζιο με πολύ ελαφρά λίγα σύννεφα. Μήν κοιτάς κάτω με την σκέψη σου. Κοίτα τον ουρανό. Σκέψου οτι αποχωρίζεσαι απο το σώμα σου και πως γίνεσαι πολύ ελαφρύς. Πάρα πολύ ελαφρύς. Δέν κάνεις καμιά προσπάθεια να αιωρηθείς ή να πετάξεις. Απλά κοιτάς τον ουρανό και νιώθεις οτι είσαι υπερβολικά ελαφρύς. Νιώσε τώρα έναν ελαφρό αέρα. Έναν αέρα απο κάτω προς τα επάνω. Νιώθεις οτι θέλει να σε πάρει μαζί του. Αφέσου. Είσαι τόσο ελαφρύς που δέν πρόκειται να πάθεις τίποτα. Με την φαντασία σου τώρα φέρε εμένα στο σκηνικό σου. Με βλέπεις έτσι δέν είναι; Είμαι το ίδιο ελαφρύς όσο κι εσύ. Βλεπεις; Σάν να πετάμε! Κοίτα αυτά τα σύννεφα. Μπορείς να πατήσεις επάνω τους,. Να στηριχτείς. Δοκίμασέ το. Ξέρεις Νίδι, το πιό εύκολο πράγμα είναι το να σκέφτεσαι. Αλλα το να νιώσεις είναι το δυσκολοτερο απο όλα. Την σκέψη την ελέγχεις, την δημιουργείς. Ενώ αυτό που τρομάζει, είναι η αίσθηση. Ένα να σου δείξω λοιπόν. Υπάρχει αυτή η πόρτα Νίδι εδώ. Μέσα εκεί κρύβονται διάφορα πράγματα που θέλω να νιώσεις και να μου πείς μετά τις σκέψεις σου γι ααυτά. Θέλεις να πιάσεις το χέρι μου; σκέψου πως πιάνεις το χέρι μου και θα περάσουμε μαζί την πόρτα. Θέλεις να το κάνουμε αυτό Νίδι;
Ωραία λοιπόν. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Όλα είναι ντυμένα άσπρα εδώ μέσα, πώς νιώθεις για αυτό; Μόλις περάσαμε ένα κατόφλι Νίδι. Απο εδώ και έπειτα ξεκινάει ένα ταξίδι. Πρέπει να σε χαιρετήσω και να σε αφήσω να νιώσεις Νίδι. Πρέπει να συνεχίσεις μόνος στο ΔΙΚΟ σου πλέον ταξίδι. Καλό δρόμο Νίδι!”
Ο άνδρας βγαίνει έξω απο την λευκή πόρτα. Ο Νίδις τον είδε για τελευταία φορά μέχρι που η πόρτα έκλεισε..

Ο νεκροθάφτης αντιλαμβάνεται το άψυχο σώμα του νεαρού πεσμένο στο έδαφος. Καλεί ασθενοφόρο απλά και μόνο για να ακολουθηθούν τα διαδικαστικά. Αιτία θανάτου; Άγνωστη για την ώρα. Το μόνο που μουρμουρίζει ο νεκροθάφτης καθώς περιμένει να φτάσει το ασθενοφόρο...
“Μικρό μου παιδί. Με ποιόν τρόπο να σε προσέγγισε άραγε ο Χάροντας...”

[stay_close]

Giauto emena den mou aresoun ta nekrotafeia..