Τραγούδια που μας αγγίζουν

[soraver]

oxi oxi einai ok... anhkei sthn kathgoria twra sernikwn pou pane mukono (autoi me to galazio passo) pppp

[koure]

kai synexizoume:

Oρκίσου

Στίχοι: Γιώργος Μίτσιγκας
Μουσική: Κώστας Χαριτοδιπλωμένος
Πρώτη εκτέλεση: Αλέξια

Κάθε μέρα κάθε ώρα
που περνάμε χωριστά
είναι μία κατηφόρα που ποτέ δε σταματά
Μη ζητάς αλλού βοήθεια
μία είναι η αλήθεια...

Ορκίσου να μη χωρίσουμε ποτέ ποτέ ποτέ ξανά
Ορκίσου να μη γυρίσουμε ποτέ ποτέ στα παλιά

Κάναμε χιλιάδες λάθη
μη κρυβόμαστε άλλο πια
και οι δυο το ΄χουμε μάθει δεν μπορούμε χωριστά.
Όχι άλλα παραμύθια
μία είναι η αλήθεια...

Ορκίσου να μη χωρίσουμε ποτέ ποτέ ποτέ ξανά
Ορκίσου να μη γυρίσουμε ποτέ ποτέ στα παλιά

[koure]

allagh twra repertoriou:

Καρδιοπάθειες

Στίχοι: Βασίλης Καρράς
Μουσική: Δημήτρης Ρακιτζής
Πρώτη εκτέλεση: Ζαφείρης Μελάς
Άλλες ερμηνείες: Λευτέρης Πανταζής || Βασίλης Καρράς

Όσες φορές ορκίστηκα να φύγω να σ' αφήσω,
τόσες φορές ορκίστηκα να μη γυρίσω,
μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά,
μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά.

Καρδιοπάθειες,
απ' τις πολλές συμπάθειες,
και εμφράγματα,
απ’ τα πολλά σου σφάλματα.

Καρδιοπάθειες,
απ' τις πολλές συμπάθειες,
και εμφράγματα,
απ’ τα πολλά σου σφάλματα,
Καρδιά μου

Όσες βραδιές ξενύχτησα για να ξεχάσω εσένα,
μυαλό και βήμα γύριζαν στα περασμένα,
μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά,
μα η δική μου η καρδιά θέλει συνέχεια να πονά.

Καρδιοπάθειες,
απ' τις πολλές συμπάθειες,
και εμφράγματα,
απ’ τα πολλά σου σφάλματα.

Καρδιοπάθειες,
απ' τις πολλές συμπάθειες,
και εμφράγματα,
απ’ τα πολλά σου σφάλματα,
Καρδιά μου

[koure]

Ο παπαγάλος

Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου Νο2
Μουσική: Κατερίνα Κόρου
Πρώτη εκτέλεση: Λευτέρης Πανταζής

Κρυφά μέσα στο σπίτι μας
ξέρω πως μπήκε άλλος.
Πάψε να λες πως σ' αδικώ
γιατί μπροστά στο σκηνικό
ήταν κι ο παπαγάλος.

Το 'πε, το 'πε ο παπαγάλος
ότι σ' αγκαλιάζει άλλος.
Ότι σ' αγκαλιάζει άλλος
το 'πε, το 'πε ο παπαγάλος.

Ο έρωτάς μας, έλεγες,
είναι πολύ μεγάλος.
Μα πίσω από την πλάτη μου
άλλον φιλάς, αγάπη μου,
μου το 'πε ο παπαγάλος.

[Xouanita]

Eeeeeeeeeleossss!!! Αλέξια και Λε-Πα?

Koure, παιδί μου, λατρεία μου, αστέρι του φόρουμ, νομίζω ότι το κάψαμε!

[Xouanita]

ΚΑΙ το "έρωτα πειρατή"???
Εδώ κάτι τρέχει! Μήπως είσαι καψούρης όπως λένε? Μήπως έχασες όοοοολα τα μαθήματα της εξεταστικής και σου τη βάρεσε?
Χρόοοοοονια είχα να το ακούσω

[stay_close]

Αρχικό μήνυμα απο xouanita

ΚΑΙ το "έρωτα πειρατή"???
Εδώ κάτι τρέχει! Μήπως είσαι καψούρης όπως λένε? Μήπως έχασες όοοοολα τα μαθήματα της εξεταστικής και σου τη βάρεσε?
Χρόοοοοονια είχα να το ακούσω

mesa epese se ola.. mpravo xouanitsa tsakalos eisai..

[koure]

Αρχικό μήνυμα απο xouanita

Μήπως έχασες όοοοολα τα μαθήματα της εξεταστικής και σου τη βάρεσε?

konta eimai na ta xasw ola. meta to shmerino sigoura....

[koure]

Μαγικός αυλός

Στίχοι: Sadahzinia
Μουσική: B.D Foxmoοr
Πρώτη εκτέλεση: Sadahzinia

Χάλασες τον ύπνο μου με τις φωνές ντελάλη,
μα ξημερώνει μια γιορτή μεγάλη.
Χαλάλι, θα ντύσω τη μοναξιά μου
με της ντροπής την πράσινη τη φορεσιά μου.
Στα μαλλιά μου θα βάλω έναν ήλιο όπως όλοι,
κάθε φορά που γιορτάζει η πόλη,
σ' ανάμνηση ενός παλιού βασιλιά
θα κοιτάω γλυκά και δε θα βγάζω μιλιά.
Θα χαθώ στα σοκάκια, μη με πάρουν χαμπάρι
- ευτυχώς, έχει μεγάλο παζάρι.
Πρέπει να βρω να πάρω κάτι για την ψυχή μου,
αφού ντρεπόμουν και δεν την πήρα μαζί μου,
γιατί φοβάται τους στρατιώτες κι ανθρώπους μερικούς,
δε γνωρίζει πως πρέπει να μιλάει σ' αυλικούς.
Μην εκτεθώ σαν την προηγούμενη φορά και πάλι
που είχα έρθει στη γιορτή μ' ένα κόκκινο σάλι.
Θα 'χουν σκεπάσει οι σημαίες τον ουρανό
και στην πλατεία θα 'χουν βάλει ένα καλάθι γαλανό
και τον πράσινο μάγο σ' ένα σημείο ψηλό
να παίζει δυνατά με τον μαγικό αυλό.

Ποτισμένο χίλια λάθη
ένα φίδι στο καλάθι,
σφύρα του να βγει να μάθει
με τον μαγικό σου αυλό.
Κι αν κοντά σου θέλει να 'ρθει
που μυρίστηκε τα πάθη,
χάρισέ του ένα αγκάθι
να ψάχνει ουρανό

Όμως, φοβάμαι η γιορτή μη γίνει παρωδία,
ο μάγος παίζει αλλιώς μια παλιά μελωδία
κι έχει τρελάνει το φίδι που παράξενα σαλεύει,
δε χορεύει όπως παλιά, κάτι γυρεύει.
Ό,τι βλέπει, μοιάζει ίδιο, μ' αλλιώτικα μυρίζει?
σα να ψάχνει ουρανό κι όχι εκείνον που σφυρίζει.
Θα θυμώσει τον καινούργιο, τον πράσινο μάγο
που 'ναι φτιαγμένος από βρώμικο πάγο.
Θ' αλλάξουν χρώμα οι αυλικοί όπως το χώμα,
όταν κρατάει το νερό πάνω του ακόμα
και σαν αρχίσουν στη γιορτή μας τα λάθη,
θα μείνει μόνο στην πλατεία το καλάθι
με το φίδι να χορεύει ακόμα μοναχό του,
χωρίς ν' ακούει μουσική από τον αυλό του?
κι ευτυχώς ψυχή μου που δεν ήρθες μαζί μου,
τσάμπα ντύθηκα κι εγώ με τη ντροπή μου.
Μείναμε μόνοι με το φίδι τρελαμένο στο καλάθι,
τόσες φορές κι εγώ τα ίδια έχω πάθει.
Λέω να βάλω μια φωτιά για το καλό
και να κάψω τον μαγικό αυλό

[koure]

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα

Στίχοι: Sadahzinia
Μουσική: B.D Foxmoοr
Πρώτη εκτέλεση: Sadahzinia

Πως να σου πω για αυτές τις σκέψεις που σταθήκαν στο μυαλό μου,
θρονιαστήκαν και φωτίσανε για λίγο τ' όνειρό μου
κι οι στιγμές χορέψανε μπροστά μου σα σκιές·
άλλες ανήκαν εδώ κι άλλες χανόντουσαν στο χτες.
Σκορπισμένες όλες στης ζωής το βιβλίο
κι οι σελίδες οι θαμπές, τσακισμένες στα δύο
να μου θυμίζουν ότι κάπου στα παλιά τα μονοπάτια
είναι της μνήμης μου τα πιο όμορφα κομμάτια·
αγαπημένα σαν όργανα παλιά ξεκουρδισμένα,
μακριά από μένα, περασμένα ξεχασμένα,
ξεμακραίνουν λίγο- λίγο μ' ένα χρόνο σακάτη
κι έτσι φουντώνει του πόνου το γινάτι.
Ίσως μεγάλωσα και κάπως παραπάνω
και στην ανάγκη να πάψω και το κέφι μου να κάνω,
μα θα μικρύνω και θα σβήνω τη χαρά μου
κι αυτά τα ωραία που κυλήσανε μπροστά μου.
Γι' αυτό γυρίζω στα παλιά να ξεδιψάσω·
οι στιγμές μου μ' αφήνουνε παρέα να ξαποστάσω
και λιγώνουν τη ψυχή μου κάθε τόσο.
Από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.

Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
γιατί εκείνα την ασκήμια μου σκεπάζουν
κι όταν φοβάμαι τα πιο μεγάλα ψέμματα,
μακάρι πάντα να μου τάζουν.
Δε θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα,
ούτε για λίγο σου λέω να τ' αποφύγω.
Τα φτιάχνω θύμηση και τα ντύνω όνειρα
και μες στη σκέψη μου τα πνίγω.

Είναι τα όμορφα με τ' άσχημα μπλεγμένα,
πάνω στης μοίρας τα παραμύθια κεντημένα,
ξαναμμένα με τραβάνε στο χορό τους το τρελό·
ψάχνω τα βήματα να βρω και χάνω το ρυθμό.
Μα όταν με πιάσουνε τα όμορφα απ' το χέρι
με ταξιδεύουνε στου ήλιου το κρυμμένο μου αστέρι
και μου ανοίγουν τη ψυχή να τραγουδήσω,
με τη βροχή του κόσμου να νυχτοπερπατήσω.
Όμως, δε ξέρω αν πρέπει να μείνω ή να φύγω,
αφού τα όμορφα κι αυτά κρατάνε λίγο
και μένει ο φόβος στη ζωή συνοδοιπόρος
σε κάθε ανάσα, κάθε σκέψη απαράβατος όρος.
Κι ενώ το ψέμα κι εγώ είμαστε πράματα χώρια
να με γλιτώσει θέλω, όταν φοβάμαι, από τα ζόρια.
Μικρό το κακό, αφού τουλάχιστον θα ζήσω,
τις κλεμμένες στιγμές για λίγο όνειρα θα ντύσω.
Ας λένε πως τα δύσκολά θεριεύουν τη ψυχή,
είναι ο πόνος όμως, στιχοπαιδεύτρα ευχή.
Μη με αφήσεις εδώ πέρα να στοιχειώσω,
από τα όμορφα δε θέλω να γλιτώσω.