Παιδιά, το ιδανικό ποιο ειναι το ξερουμε όλοι. Οικογένεια με 2 γονεις, που να αγαπιούνται μεταξυ τους και να μεγαλώσουν μαζί με αγάπη τα παιδάκια τους.
Το τι ΘΑ ΗΘΕΛΑ να μου συμβει το ξερω. Το τι θα μου συμβεί στην πράξη δεν το ξέρω.
και ασφαλώς δεν είμαι σε θέση να αφορίσω συμπεριφορές, αν δεν έχω βρεθεί στη θέση κάποιων ανθρώπων.
Υπάρχουν άπειρες παραλλαγες αυτού που ονειρευόμαστε για τον εαυτό μας, άπειρα πράγματα που θα μπορούσαν να πάνε στραβα. Αλλες πάνε και παντρεύοναι για τα φράγκα και σιχαίνονται τους ανδρες τους, και τα παιδιά τα μεγαλώνουν οι νταντάδες. Καλύτερες ειναι αυτες?
Με την ίδια λογική που κάποια δεν πρέπει να παντρευτεί "αναγκαστικά" κάποιον με τον οποίο κατα λάθος έμεινε έγκυος για να κρατησει το μωρο, έτσι και κάποια μπορεί να σταθεί απίστευτα καλή μανα για ενα παιδί που μεγαλώνει μόνη της.
Το τέλειο θα ήταν να ειχε στον πλάι της έναν καλό πατέρα για το παιδί τους ή έστω εναν άνθρωπο που θα αγαπάει πάρα πολύ.
Αλλά η ζωή δεν μας δίνει πάντα το τέλειο. Οταν και ΑΝ βρεθω σ' εκείνη τη θέση, μπορεί κι εγώ να γίνω "εγωίστρια", επειδή πιστεύω πως μπορώ να γινω καλή μανα και να δώσω πολλή αγάπη στο παιδι μου.
Δεν κρίνω αυστηρά για να μην το "λουστω" κάποτε
και κριμα που δεν ειμαι σε θέση να μιλάω εκ του ασφαλούς, έχοντας 2-3 παιδάκια ηδη
Τοτε θα έλεγα "μονη μου να μεγαλώσω παιδί? απαπαπα! δεν ειναι ωραια αυτά τα πράγματα!"