ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ!

[soraver]

nice

[Freeman]

Αρχικό μήνυμα απο stay_close

tis exei sth 8alassa na pagonoun.. tora pou 8a peseis 8a tis vreis

[kako_paidi®]

Σε μια από τις παραλίες του νησιού

Rozanna: (ζαλισμένη)]Τι έγινε που βρίσκομαι?

Πιο δίπλα βρισκόταν λιπόθυμος ο soraver με ένα τεράστιο καρούμπαλο, που είχε αποχτήσει, από ένα καφάσι με μπύρες, που του είχε πέσει στο κεφάλι, κατά την διάρκεια της πτώσης (εγώ στο έδωσα το καφάσι που σου έταξα sor, οπότε τώρα δεν σου χρωστάω τίποτα.)

Rozanna: (ταρακουνώντας τον) Soraver….. Soraver…..ΞΥΠΝΑ…..Soraver…..

Μετά από κάνα δεκάλεπτο, προσπαθειών με πολλά ταρακουνήματα…. Χαστούκια…. Μπουνίδια…. Και κλωτσιές….

soraver:Μμμμ….τι έγινε…. Που βρίσκομαι?

Rozanna: Ax…Soraver ευτυχώς συνήλθες….. (τον παίρνει αγκαλιά και αρχίζει να τον σφίγγει και να τον φιλάει…)…

soraver:Εί….μη άουτς … (την σπρώχνει)…. Σταμάτα….

Rozanna: Αχ δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που συνήλθες…..

soraver: (Την κοιτάει παράξενα τρίβοντας το πρόσωπο του, δείχνοντας ότι πονάει)…. Τι έγινε…. Που βρίσκομαι? Γιατί νιώθω λες και με έχουν σαπίσει στο ξύλο?.....

Rozanna: (Κοκκινίζοντας)…. Εεεε…. Μάλλον θα είναι από το ατύχημα…

soraver:Το ατύχημα (?)…. Ποιο ατύχημα(?)…. Και ποια είσαι εσύ?

Rozanna: Το ατύχημα…. Το αεροπλάνο…που έπεσε…. Τι θες να πεις ποια είμαι εγώ? Η Ruslanna είμαι….

soraver:Η Ruslanna …. Ποια Ruslanna?….

Rozanna: Η Rozanna… η κοπέλα του Nickred….

soraver: Του Nickred…. Ποιος είναι πάλι αυτός ο Nickred?

Rozanna: Μα ο κολλητός σου βέβαια….

soraver:Ο κολλητός μου? Συγνώμη δεσποινίς…. Ruslanna αλλά δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε…

Rozanna: Τι εννοείς ότι δεν καταλαβαίνεις? Εγώ είμαι soraver… Η Rozanna… η κοπέλα του Nickred…. Του καλύτερου σου φίλου…. Από το χωριό….

soraver: Πραγματικά δεσποινίς Ruslanna δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε και το κυριότερο, δεν καταλαβαίνω γιατί μου τα λέτε. Τέλος πάντων, μήπως μπορείτε να μου πείτε, που βρισκόμαστε, γιατί εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ… έχω ένα φοβερό πονοκέφαλο και με πονάει και όλο μου το σώμα και δεν ξέρω γιατί….

Rozanna: (έτοιμη να βάλει τα κλάματα)Soraver…. ΣΥΝΕΛΘΕ σε ΠΑΡΑΚΑΛΩ…. Έγώ είμαι η ROZANNA!!!

soraver: (την κοιτάζει απορημένα)…..

Rozanna: (με τα πρώτα δάκρυα να κάνουν την εμφάνιση τους) Αλήθεια δεν θυμάσαι τίποτα….

soraver: Μα αφού σας είπα δεσποινίς Ruslanna, πως όχι… το μόνο που γνωρίζω αυτή την στιγμή είναι ότι έχω έναν φοβερό πονοκέφαλο και νιώθω σαν να με έχουν σαπίσει στο ξύλο. Πονάνε όλα μου! Συν ότι δεν έχω ιδέα το που βρίσκομαι…. Και θα ήθελα, αν τουλάχιστον στο τελευταίο, θα μπορούσατε, να μου δώσετε εσείς την απάντηση….

Rozanna: ( )…. Όχι γιατί ούτε και εγώ ξέρω που είμαστε….

soraver: (Έκπληκτος ) Δεν ξέρετε ούτε και εσείς? Δεν γίνεται αυτό…. Πως μπορεί να είναι δυνατόν?

Rozanna: ( )….

soraver: Για μια στιγμή…. (δείχνοντας σκεπτικός ) Φαίνεται ότι είμαστε σε μια παραλία… που δεν ξέρω ποια….όπως ούτε και εσείς….. έχω έντονο πονοκέφαλο… και με πονάει όλο μου το σώμα, σαν να με έχουνε δείρει…. (Σκέφτεται λίγο ακόμα και μετά φωνάζει, δείχνοντας, πως θυμήθηκε επιτέλους)…..ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!!!

Rozanna: (Σταματάει το κλάμα και ένα χαμόγελο αρχίζει να αχνό φαίνεται στο πρόσωπό της )….

soraver: ΜΕ έχουν ΑΠΑΓΑΓΕΙ!!!! Για λόγους που δεν θυμάμαι τώρα, προφανώς δουλεύω σε κάποια μυστική υπηρεσία και με απήγαγαν…. Οι ξένοι κατάσκοποι…και με έδειραν για να μου αποσπάσουν κάποια πληροφορία…ναι βέβαια….αυτό εξηγεί τους πόνους σε όλο μου το σώμα…. Και τον πονοκέφαλο…. Και αυτό εδώ το καρούμπαλο…. Και μάλιστα, αν κρίνω από την μυρωδιά βρώμας που βγάζει το σώμα μου, πρέπει πριν από εδώ πρέπει να με είχαν κλεισμένο σε κάποιο μπουντρούμι….για μέρες πολλές… ίσως και εβδομάδες…. Με λίγο νερό και ελάχιστο φαγητό, χωρίς μπάνιο, γι αυτό και βρωμάω…. Και με έδερναν καθημερινά, για να μου αποσπάσουν την πληροφορία, αλλά εγώ δεν έσπαγα….άχνα δεν έβγαζα… με αποτέλεσμα, πλέον, να αποφασίσουν, να με μεταφέρουν στο αρχηγείο τους, για να χρησιμοποιήσουν, πιο εξελιγμένες τεχνικές… ίσως και φάρμακα, έτσι ώστε να με κάνουν να τα ξεράσω όλα…. Και πάνω που με μετέφερναν εκεί…. Όπως είπες πριν, για καλή μου τύχη έπαθε ζημιά το αεροπλάνο και βρέθηκα εδώ, γι αυτό και δεν ξέρω που βρίσκομαι…. Και μάλλον είχαν απαγάγει και εσένα για να εκβιάσουν το καλό μου φίλο και συνάδελφο Nickred, που τουλάχιστον αυτήν την στιγμή, δεν θυμάμαι ποιος είναι…. Αλλά μάλλον θα είναι μια προσωρινή απώλεια μνήμης, από την όλη ταλαιπωρία και τα βασανιστήρια…..

Rozanna: (έχει μείνει μαλάκας!)…. Μα…..

soraver: Σσσσσσσσσσσς! (της φράζει το στόμα κοιτώντας γύρω καχύποπτα, εξερευνώντας το χώρο για εχθρούς) Μην λες τίποτα, πρέπει να φύγουμε αμέσως, το πιθανότερο είναι, να έχουν μάθει ότι το αεροπλάνο τους έπεσε και αυτήν την στιγμή ήδη, να έχουν στείλει τα στρατεύματα τους για μας βρουν…. (σηκώνεται πάνω και κρατώντας την Rozanna από το χέρι την τραβάει, τρέχοντας)…. Πάμε να κρυφτούμε, εδώ είμαστε εκτεθιμένοι…..

σε μια άλλη παραλία, όχι πολύ μακριά από εκεί ,η οποία είναι καλυμμένη με ξερά χόρτα, η Piggy βρίσκεται μισολιπόθυμη μέσα στο κλουβί της που για καλή της τύχη έχει σχεδόν σπάσει….

Piggy: Μμμμμ τι γίνεται, που βρίσκομαι? (Φρικαρισμένη) Α ναι…. Τώρα θυμήθηκα…. Το αεροπλάνο….ο θόρυβος…. Το πέσιμο….. Ω! Θεέ μου….. ο stay_close …. Stay….. stay…. Που είσαι? Stay? Ω… πρέπει να βγω έξω από εδώ. (Αρχίζει να χτυπιέται με δύναμη… πάνω στο κλουβί και μαζί με το κλουβί, προσπαθώντας, να ελευθερωθεί. Μετά από μερικές προσπάθειες…. Τα καταφέρνει και βγαίνει έξω.)… Πρέπει να βρω τον Stay…. Πρέπει να βρω τον Stay…… STAYYYYYYYYYYYYYYYY που είσαι….. STAYYYYYYY….. Όχι ρε γαμώτο…. Ο κόσμος είναι γεμάτος με ξερά χόρτα και μάλιστα πολύ πυκνά….. Πρέπει να τον βρω….. πρέπει να τον βρω…..!!!

έτσι όσο η Piggy ψάχνει ψύλλο στα «άχερα», δυο τρία χιλιόμετρα πιο κάτω… ή μάλλον πιο πάνω …. Σε ένα δέντρο….ο Aetonail με το ένα του χέρι να σφιχταγκαλιάζει ένα κλαδί, όπου τον έσωσε από την βίαιη πρόσκρουση με στο έδαφος και με το μικρό δάχτυλο του άλλου του χεριού χωμένο μέσα στο αριστερό του αυτί και κουνώντας το, έντονα πάνω κάτω….

Aetonail: ( ….και με εμφανή τα σημάδια του πόνου και του φόβου… ίσως και ενός μικρού εκνευρισμού…. ) Θα βγεις επιτέλους από το αυτί μου? Η τουλάχιστον σταμάτα να κουνάς τα φτερά σου και να μουρμουράς …. Ο θόρυβος που κάνεις με πεθαίνει…..

Nidis: και το έλεγα εγώ… όχι με αεροπλάνο…. Όχι με αεροπλάνο….. και το έλεγα δεν το έλεγα…..

Aetonail: Βγες έξω σε παρακαλώ, όλα τελείωσαν….. βγες έξω, γιατί δεν αντέχω άλλο!

Nidis: ω… τι πάθαμε….ω τι πάθαμε… ω καταστροφή…..

Aetonail: Βγες έξω από το αυτί μου…. Δεν αντέχω άλλο….. βγες έξω ….βγες έξω…. Βγες έξω

Nidis: και το έλεγα εγώ…. Να μην το έλεγα….

Aetonail: Ωραία λοιπόν, αυτό ήταν… θα πέσω…. Δεν αντέχω άλλο…. Γεια χαρά κόσμε… σε χαιρετώ…..

Nidis: και το έλεγα εγώ…. Τι θα πει θα πέσεις? Από πού να πέσεις? Πάλι?

Aetonail: Γεια χαρά Nidis ελπίζω να τα ξαναπούμε στην άλλη ζωή…..

Nidis: ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!!

Aetonail: Ω θεέ μου, βγες από κει μέσα… θα πέσω… το εννοώ!

Nidis: Όχι …. ΜΗ… περίμενε ( βγαίνει από το αυτί ) Πως βρέθηκες εδώ πάνω, που είμαστε?

Aetonail: Τι που είμαστε δεν βλέπεις? Πάνω σε ένα δέντρο είμαιστε!

Nidis: Ναι αυτό το βλέπω…. Δηλαδή είμαστε ζωντανοί? Αχ! Είμαστε ζωντανοί….. ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ!!!!!

Aetonail: Εγώ δεν θα είμαι για πολύ ακόμα!

Nidis: Γιατί?

Aetonail: Τι γιατί? Με κοροϊδεύεις? Δεν βλέπεις που βρίσκομαι….. Πόσο νομίζεις ότι θα αντέξω εδώ πάνω. Ήδη με πονάει όλο μου το σώμα, από το πέσιμο…. Και προς πληροφόρηση σου, αυτό εδώ δεν είναι το πρώτο κλαδί, που βρέθηκε μπροστά μου….. Πριν φτάσω εδώ…. «συναντήθηκα» με τουλάχιστον…. Καμιά 30 κλαδιά… και γενικότερα, δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο…. Έχω αρχίσει να κουράζομαι έντονα!

Nidis: Ε άσε τότε τα χέρια σου….

Aetonail: ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙ μα είσαι ΤΡΕΛΟΣ? Θέλεις να με ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ?

Nidis: Εγώ για να μην κουράζεσαι το λέω….

Aetonail: Για να μην κουράζομαι ε? Δολοφόνε…ε δολοφόνε…. Δεν το περίμενα ποτέ αυτό από εσένα…. Με απογοήτευσες…..

Nidis: Μα τι λες τώρα? Δεν πας καλά μου φαίνεται. Η «συναντήσεις» σου με τα κλαδιά προηγουμένως, σου αφήσανε κουσούρι νομίζω

Aetonail: Άκου τι λέει, δεν φτάνει που μου είπε να αφήσω τα χέρια μου από το κλαδί, μου την λέει και από πάνω…..εεεε το θράσος σου δεν έχει όρια μου φαίνεται!

Nidis: Μα δεν καταλαβαίνω τι λες…. Σύνελθε. Γιατί είναι κακό, που σου είπα να αφήσεις τα χέρια σου από το κλαδί?

Aetonail: Γιατί θες να με σκοτώσεις…..να γιατί!

Nidis: Να σε σκοτώσω? Σοβαρέψου σε παρακαλώ…. Για να ξεκουράσεις τα χέρια σου το λέω…. Στην τελική εσύ παραπονέθηκες!

Aetonail: Αααααααααααα…. Πας να με τρελάνεις?

Nidis: Μα γιατί?

Aetonail: Μα αν αφήσω τα χέρια μου, θα πέσω και θα σκοτωθώ….

Nidis: Σε παρακαλώ, σταμάτα να λες βλακείες

Aetonail: Α… λέω και βλακείες τώρα…..

Nidis: ναι λες βλακείες…. Εδώ άντεξες από ολόκληρη πτώση αεροπλάνου και θα σκοτωθείς τώρα στο ενάμιση μέτρο?

Aetonail: άκου τι λέει…. Άντεξα από ολόκληρη πτώση αεροπλάνου και θέλει να με σκοτώσει τώρα στο …. Ενάμιση μέτρο…. Στο ενάμιση μέτρο????

Nidis: ναι μα καλά δεν έχεις κοιτάξει κάτω?

Aetonail: Όχι φοβόμουνα πολύ και δεν ήθελα, να φοβηθώ ακόμα περισσότερο...

Nidis: Ναι …καλά….άντε άσε τα χέρια σου και κατέβα κάτω, να πάμε να ψάξουμε για τους άλλους… άντε!

Aetonail: Έντάξει, τα αφηηηηηηηήνωωωωωωωωωωωωωωω….... ( ΜΠΛΟΥΜ!!!! )

Nidis: ΩΧ! Aetonail…..αχ Παναγία μου, άντε πάλι……. Aetonaaaaaaiiiiiiiiil……!


και τώρα κάπου λίγο πιο ψηλά……..

Πλάτων: Επ….τι έγινε? Που ήμαστε…. Τι είναι όλος αυτός ο καπνός?

EGW: Δεν είναι καπνός…. Σύννεφα είναι!

Fofoka :Σύννεφα… τι σύννεφα?

Πλάτων: Επ…. Fofoka…. Που είναι το σακβουαγιάζ? Πως έγινες φλαμέγκο ξανά? (Προχωράει προς το μέρος της)

Fofoka : Ωχ…. Μα εσύ προχωράς…. Πως προχωράς? Που είναι η μαρμάρινη υφή σου, που είναι το άσπρο χρώμα σου, που είναι ο μανδύας σου….που είναι το όργανο σου….. (Κοκκινίζοντας) μα φόρεσε κάτι σε παρακαλώ, πως κυκλοφορείς έτσι?

Πλάτων: (Κοιτάζοντας προς τα κάτω του και καλύπτοντας αμήχανα το «κενό» του) Ωχ… μα τι συμβαίνει εδώ πέρα…. Είμαι γυμνός. Τι γίνεται…..?

EGW: Ηρεμήστε σας παρακαλώ πολύ και θα σας τα εξηγήσω όλα!

Πλάτων: Τι συμβαίνει εδώ, θέλω να μάθω, πως έγιναν όλα αυτά?

Fofoka : Ναι …. Ναι τι συμβαίνει εδώ πέρα….. ή μάλλον γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.

EGW: Θα μάθετε τι συμβαίνει, πολύ σύντομα…. Πάμε όμως τώρα γρήγορα, να παραλάβουμε και κάποιους άλλους, πριν να είναι αργά….

Πλάτων: Μα…..

Fofoka : …..

EGW: Α… πριν φύγουμε όμως να πάμε, προς το παρών, να θυμάστε ένα πράγμα, το οποίο είναι το μόνο που έχει σημασία και πρέπει να το τηρήσετε σαν προσευχή. Από εδώ και στο εξής…. Ο ένας ανήκει στον άλλον…. Αυτό να μην το ξεχάσετε ΠΟΤΕ…. Και πρέπει πάντα να είσαστε μαζί, να μην αφήσετε ΤΙΠΟΤΑ να σας χωρίσει. Διαφορετικά…. Δεν σας υπόσχομαι για τίποτα, όσο αφορά το τι μπορεί να σας συμβεί. Ελάτε όμως τώρα, πάμε γρήγορα, πριν να είναι πολύ αργά…..

Έτσι λοιπόν, ο Egw, o Πλάτων και το πουλί του….η Fofoka…. ή καλύτερα, να πω το πουλί και ο Πλάτων του(?)…. Τέλος πάντων, έτσι και αλλιώς δεν έχει σημασία…. Όποιο και από τα δύο κεφάλια και να εξουσιάζει, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, αφού είναι αλληλοεξαρτώμενοι πλέον…. Σε κάποιο άλλο μέρος…. Πιο παράξενο και σκοτεινό…. Και εντελώς αποπνικτικό και καταθλιπτικό……

martina: (με αισθησιακή φωνή ) Γεια σας αγόρια!!! Τι κάνετε ψυχές μου? Είσαστε έτοιμοι?


ΤΕΛΟΣ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ

[soraver]

geia sas agwria!!!

AXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXXA

(php 8es e? kala 8a to skeftw)

[Aetonail]

Ε ρε τι τραβάω και δεν το μαρτυράω

[Egw]

Πόσα ξέρω, πόσα ξέρω... αλλά θα τα μαθαίνετε όλα όταν είναι η ώρα τους. Μη βιάζεστε.

[Piggy]

stayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy yyyyyyyyyyyyy kaleeeeee stayyyyyyyyyyyyyyyyy?

[stay_close]

plats...

[fofoka]

είμαι ξανά φλαμεγκο αλλά κολλησα με τον πλάτων(εγώ εξουσιάζω )

[soraver]

nai, eisia ta podia pou pote den gnwrise (eipame htan protomh o platwn)