Τύνιδα

[ΠΛΑΤΩΝ]

Χτισμένη στα βόρεια παράλια της αφρικανικής ηπείρου, αντικρίζοντας τη Σικελία, από την οποία απέχει λιγότερο από 150 μίλια, η Τύνιδα αποτελεί ένα περίεργο, γοητευτικό μείγμα αραβικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού και κουλτούρας. Είναι η πόλη όπου η Δύση ανταμώνει την Ανατολή, το Ισλάμ τη γαλατική φινέτσα, καθώς οι Γάλλοι ως αποικιοκράτες είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στη νεότερη ανάπτυξη της χώρας.

Η Τύνιδα χτίστηκε πάνω σε ένα λόφο από άργιλο και ψαμμίτη. Η ανατολική πλαγιά του λόφου κατηφορίζει ομαλά προς τη λιμνοθάλασσα ενώ η δυτική υψώνεται απότομα πάνω από τη σέμπκα Σετζουμί. Η τελευταία, όπως και η σέμπκα της Ariana βορειότερα, βρίσκεται σε έναν αρχαίο θαλάσσιο κόλπο όπου οι προσχώσεις ήταν αδύνατες λόγω της καθίζησης του εδάφους. Η λιμνοθάλασσα δημιουργήθηκε από το σχηματισμό δύο παράκτιων προσχώσεων αντίθετης κατεύθυνσης: η μία στα νότια (Rades), η άλλη στα βόρεια (Goulette-Le Kram). Επικοινωνεί με τη θάλασσα μέσω του περάσματος της La Goulette, μιας αβαθούς διόδου (1 ως 2 μέτρα) που διευρύνθηκε κατά 9 χιλιόμετρα σε μήκος και 45 μέτρα σε πλάτος, για να κατασκευαστεί μια διώρυγα με μέσο όρο 7,7 μέτρα βάθος, που οδηγεί στο λιμάνι στην άλλη άκρη της λιμνοθάλασσας. Η Τύνιδα αναπτύχθηκε αρχικά εις βάρος της λιμνοθάλασσας. Η ευρωπαϊκή πόλη οικοδομήθηκε στη δυτική όχθη της και εν συνεχεία τα προάστια επεκτάθηκαν κατά μήκος των προσχώσεων. Μετά την ανεξαρτησία η πόλη επεκτάθηκε με ραγδαίους ρυθμούς προς τα βόρεια και δυτικά.


H εξέλιξη της Τύνιδας έχει επηρεαστεί έντονα από τη γεωγραφική θέση της, καθώς από τα βάθη της ιστορίας η χώρα αποτελούσε ένα σημαντικό σταυροδρόμι των πολιτισμών, αποικία των Φοινίκων, των Ρωμαίων, τόπο εξάπλωσης και εδραίωσης του Ισλαμισμού, των Οθωμανών και των Σαρακηνών, μέχρι και την έλευση των Γάλλων στα τέλη του 19ου αιώνα. Σήμερα, η γαλλική επίδραση είναι ορατή παντού, τόσο αρχιτεκτονικά όσο και πολιτισμικά καθώς οι «ελίτ» και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μιλούν Γαλλικά, το εκπαιδευτικό και διοικητικό σύστημα είναι βασισμένα στα γαλλικά πρότυπα και πολλές από τις υποδομές της χώρας δημιουργήθηκαν από τους Ευρωπαίους.
Η Τύνιδα είχε μια συνεχή αστική εξέλιξη από την εποχή της ίδρυσής της μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Η μορφή της, οι αντιθέσεις που διέπουν τη δομή της (κέντρο/περιφέρεια, εμπορική συνοικία/οικισμός, δημόσιοι/ιδιωτικοί χώροι) ισχυροποιούνται όλο και περισσότερο κατά την ανάπτυξή της.


Το 1956 η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της και ο ηγέτης του απελευθερωτικού κινήματος, Habib Bourguiba, διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της χώρας. Η ανεξαρτησία της χώρας δε θα γλιτώσει την παλιά πόλη από την παρακμή. Η αποκατάστασή της ξεκίνησε πρόσφατα.


Από τις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. αναφέρεται η ύπαρξη μιας πόλης που κατοικείται από Φοίνικες ναυτικούς και εμπόρους. Η Tunes ή Thunis, παρόλο που κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους παραμένει προάστιο της Καρχηδόνας. Το 698, οι Άραβες καταστρέφουν την τελευταία και επιλέγουν την Τύνιδα για να κατασκευάσουν λιμάνι και ναύσταθμο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα στρατόπεδο που αναπτύσσεται εντός των τειχών, γύρω από το τέμενος που ανεγείρεται το 703. Η οικονομική άνθηση μετατρέπει το οχυρό αυτό σε εμπορικό κέντρο της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου.

Όπως συμβαίνει με όλες τις πόλεις-μεταίχμια πολιτισμών, η Τύνιδα είναι μια πόλη όπου κυριαρχούν και εντυπωσιάζουν οι αντιθέσεις: γυναίκες με παραδοσιακές μαντίλες περπατούν χέρι-χέρι στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης, άνδρες με κόκκινα καπέλα καθισμένοι σε καφενεία καπνίζουν τη σίσα (ναργιλές), αφήνοντας το χρόνο να κυλά ανέμελα, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα νέες κοπέλες ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας χαζεύουν τις βιτρίνες των μοντέρνων πολυκαταστημάτων στις φαρδιές λεωφόρους της ville nouvelle (νέας πόλης), αδιαφορώντας για τους καλοντυμένους νεαρούς που, κινούμενοι στους ρυθμούς μιας μοντέρνας ευρωπαϊκής πόλης, τις προσπερνούν μιλώντας στο κινητό τους.


Με πληθυσμό που δεν ξεπερνάει τα δύο εκατομμύρια, η Τύνιδα είναι μια ιδιαίτερα εύκολη και βολική πόλη. Ο επισκέπτης γρήγορα ανακαλύπτει τα δύο πρόσωπά της, συνειδητοποιώντας πως ουσιαστικά πρόκειται για δύο ιστορικά και αισθητικά διαφορετικές πόλεις: την παλιά, μεσαιωνική, περιτοιχισμένη πόλη, ή medina, την οποία οι Γάλλοι αποικιοκράτες άφησαν ανέπαφη, και τη μοντέρνα πόλη ville nouvelle, χτισμένη με γαλλικούς ρυθμούς και πρότυπα.
Κατά τον 11ο αιώνα, η Τύνιδα περιλάμβανε ένα μεγάλο και διάσημο τζαμί, 15 χαμάμ μοιρασμένα σε όλη την αραβική συνοικία και 5 πύλες που έκλειναν κατά τη διάρκεια της νύχτας και άνοιγαν τη μέρα.


Η μεσαιωνική πόλη, με δύο κύριες πύλες εισόδου, την Bab Bhar από τα ανατολικά και την Πλας ντε Κάσμπα στα δυτικά, έχει όλα τα γνώριμα χαρακτηριστικά των αραβικών πόλεων. Η ρυμοτομία της έχει προσαρμοστεί στις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν: σπίτια χτισμένα κολλητά το ένα δίπλα στο άλλο, δημιουργούν ένα λαβύρινθο από στενά σοκάκια, τα οποία προστατεύονται από τον καυτό μεσογειακό ήλιο. Μέσα στα περίφημα σουκ οι μικροπωλητές έχουν στήσει το παζάρι, ενώ δίπλα τους εδρεύουν μικρά εργαστήρια χρυσοχόων, σιδηρουργών και άλλων επαγγελματιών. Στο κέντρο της Medina βρίσκεται το τζαμί και τα διοικητικά κτίρια. Η παλιά πόλη αποτελεί ιδανικό χώρο για ανέμελη περιήγηση, αφού η πρόσβαση των κάθε είδους τροχοφόρων είναι πρακτικώς αδύνατη.

Επί της δυναστείας των Χαφσιδών ανεγείρονται πολυάριθμα μνημεία, κυρίως οι μεντρεσέδες (εκπαιδευτήρια θρησκευτικού κυρίως χαρακτήρα), τα υπέροχα τεμένη στην κάσμπα και στο εξωτερικό των τείχων και τα φοντούκ (εργαστήρια τεχνών και επαγγελμάτων).


Από την Bab Bhar ξεκινάει η φαρδιά λεωφόρος Habib Bourguiba, κύρια αρτηρία της καινούργιας πόλης, με τα επιβλητικά λευκά κτίρια, σικάτα καφενεία και «ντιζαϊνάτα» πολυκαταστήματα. Η καινούργια πόλη έχει εντελώς διαφορετικό στυλ και ατμόσφαιρα από τη μεσαιωνική πόλη: κυκλικές πλατείες, ψηλά λευκά κτίρια χτισμένα τον 19ο αιώνα στο αρχιτεκτονικό στυλ του Παρισιού, φαρδιά πεζοδρόμια και δρόμοι, δεκάδες καφενεία, αρτοποιεία και πατισερί, άπλετο φως, αίσθηση χώρου και απλωσιάς, μια πραγματική μικρογραφία του Παρισιού. Έχει το χρώμα και την ατμόσφαιρα περισσότερο ευρωπαϊκής παρά αφρικανικής πόλης.

Ακολουθήστε τον αυτοκινητόδρομο παράλληλα με το TGM (το τρένο Tunis-La Goulette-La Marsa). Στο νότιο τμήμα της λίμνης, που δεν επηρέασαν οι προσχώσεις, και στις αλυκές της Μεγκρίνα, είναι ακόμα δυνατόν να δει κανείς ροζ φλαμίγκο. Εκεί που η Τύνιδα αγγίζει τη Μεσόγειο, βρίσκονται τα ακριβά προάστια όπως η La Marsa, το Sidi Bou Said και η Καρχηδόνα.


Το πιο αυθεντικό και όμορφο χωριό της Τυνησίας είναι σίγουρα το Sidi Bou Said. Το Sidi Bou Said αποτελεί ξεχωριστό θέρετρο και πόλο έλξης, όχι μόνο για τον τουρίστα αλλά και για πολλούς καλλιτέχνες. Οι Ευρωπαίοι δεν γνωρίζουν ότι τα ανηφορικά δρομάκια, οι περιτειχισμένες βίλες και τα ήσυχα καφέ αποτελούν το ντεκόρ ενός ένθερμου μυστικισμού, αυτού του μαγκρέμπ ισλαμισμού που στηρίζεται στη λατρεία των αγίων.
Το Sidi Bou Said αποτελεί πρότυπο ιερού χωριού. Χτισμένο με την τυπική ανδαλουσιανή αρχιτεκτονική, ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα από το σίντι (άγιο) Bou Said. Πρόκειται για έναν προορισμό ιδιαίτερου φυσικού και αρχιτεκτονικού κάλλους, με σπίτια χτισμένα στις απότομες πλαγιές των βράχων, με θέα τον καταγάλανο κόλπο της Τύνιδας.

Τα κατάλευκα σπίτια με τα μπλε πορτοπαράθυρα και τα στενά καλντερίμια θυμίζουν πιο πολύ κυκλαδίτικο παρά αφρικανικό τοπίο. Πολλά σπίτια έχουν τεράστιες μεταλλικές πόρτες με εντυπωσιακούς χρωματισμούς και στολίδια. Από κάθε γωνία ξεπροβάλλουν γλάστρες με ροζ μπουκαμβίλιες και κατακόκκινα γεράνια. Ο δυνατός αφρικανικός ήλιος δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας και ευφροσύνης που εξηγεί γιατί καλλιτέχνες όπως ο Πολ Κλέε ή ο Αγκούστ Μάκε επέλεξαν αυτό το χωριό για να εγκαταστήσουν το ατελιέ τους.


Η Καρχηδόνα χτίστηκε σε δύο στάδια, πάνω στη λευκή από τον αφρό της θάλασσας ακτή, απέναντι από το θείο μπλε του Μπουρκονίν. Αυτή η «κόρη» της φοινικικής Τύρου ιδρύθηκε γύρω στο 814 π.Χ. από μία πριγκίπισσα από την Τύρο, τη Διδώ (την «Περιπλανώμενη»), που έδωσε τέλος στη ζωή της όταν ο αγαπημένος της Αινείας την εγκατέλειψε. Το Καρ Χαντάστ, που στα φοινικικά σημαίνει Νέα Πόλη, στα λατινικά θα γίνει Καρτάγκο.


Μια επίσκεψη στην αρχαία Καρχηδόνα αποτελεί υποχρέωση για τον κάθε τουρίστα, όχι τόσο για τα αρχαία μνημεία της αλλά για την ειδυλλιακή τοποθεσία της στον κόλπο της Τύνιδας. Δυστυχώς μόνο μερικές στήλες, τα Ρωμαϊκά λουτρά και αμφιθέατρο και ένα μουσείο με αρκετά ευρήματα από ρωμαϊκές βίλες έχουν απομείνει από το ένδοξο παρελθόν της πανίσχυρης αυτής πόλης, που οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν το 146 π.Χ. μετά τη νίκη τους στον τρίτο καρχηδονιακό πόλεμο.

Κατά μήκος της ακτής, δυτικά από την αρχαία Καρχηδόνα, εκτείνεται μια ολόκληρη σειρά από παραθαλάσσια θέρετρα και παραλίες για τους λάτρεις του μπάνιου όπως η Λα Μάρσα, η Γκαμπάθ κ.ο.κ.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ


• Την παλιά πόλη της Τύνιδας, με τα σουκ και παραδοσιακά καφενεία, τις πλατείες Place de Kasbah και Place de la Victoire στην είσοδο της Medina.
Την εποχή της ανεξαρτησίας η αστική τάξη της Τύνιδας εγκατέλειψε την παλιά πόλη για τις σύγχρονες ευρωπαϊκές συνοικίες. Τα παλάτια και τα μέγαρα της Medina καταλήφθηκαν σταδιακά (μια οικογένεια σε κάθε δωμάτιο) από τον αγροτικό πληθυσμό, κάτι που επέτεινε την υποβάθμιση της αρχιτεκτονικής της πόλης. Σήμερα σπάνια θα δούμε ένα σπίτι της Medina να κατοικείται από την αρχική ιδιοκτήτρια οικογένεια. Ως εκ τούτου, τα προβλήματα σχετικά με τις κληρονομιές είναι οξυμμένα. Το υπουργείο Πολιτισμού και οι δημοτικές αρχές έχουν ξεκινήσει εδώ και 25 χρόνια μια συντονισμένη προσπάθεια συντήρησης και διάσωσης της Medina η οποία στέφεται με επιτυχία.


• Την καινούργια πόλη, περπατώντας κατά μήκος της φαρδιάς λεωφόρου Habib Bourguiba με τα chic καταστήματα, καφετέριες, πατισερί. Τα πεζοδρόμια της λεωφόρου είναι πάντα γεμάτα με κόσμο καθισμένο στα καφενεία.
Πάνω στην κεντρική αρτηρία της καινούργιας πόλης υπάρχει μια υπερυψωμένη πλατεία-πεζόδρομος, με περίπτερα και μικρά ανθοπωλεία. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Πλατεία της Ανεξαρτησίας και τα δύο κυριότερα μνημεία του προτεκτοράτου: ο Καθεδρικός Ναός (1897) και το Διοικητήριο, το πρώτο επίσημο γαλλικό κτίσμα και έκτοτε έδρα της γαλλικής πρεσβείας. Στη δεξιά πλευρά της λεωφόρου, προς το λιμάνι, βρίσκεται το Δημοτικό Θέατρο με την πανέμορφη πρόσοψη. Στη λεωφόρο Ντοκτερ Χαμπιμπ Ταμερ ξεχωρίζει η λιτή πρόσοψη του παλαιού Λυκείου Καρνό ενώ λίγο πιο μακριά, στα αριστερά, ένα υπέροχο κτίσμα αραβικής τεχνοτροπίας, το Γενικό Θησαυροφυλάκιο.


• Το Μουσείο Bardo, 4 χλμ. δυτικά, με την πιο ολοκληρωμένη και εντυπωσιακή συλλογή από ρωμαϊκά ψηφιδωτά και ευρήματα της εποχής. Για να φτάσετε εδώ θα πρέπει να πάρετε το τραμ και να αποβιβαστείτε στον ομώνυμο σταθμό (γραμμή 4) ή να πάρετε ταξί (5 δηνάρια από το κέντρο της πόλης).
Το παλιό ανάκτορο των μπέηδων του Bardo αποτελείται από το κεντρικό ανάκτορο –σήμερα παράρτημα της τυνησιακής βουλής- και την ιδιωτική κατοικία του μπέη όπου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το ανάκτορο απέκτησε τη σημερινή του μορφή ύστερα από μετατροπές στο διάστημα μεταξύ του 18ου και 19ου αιώνα. Μπροστά από το μουσείο, βρίσκονται τα ερείπια της βάσης του παλιού τείχους: το Bardo ήταν μια σημαντική πολιτεία, με δικό της παζάρι, χαμάμ, τζαμί, στρατώνες, κατοικίες, ακόμα και δικαστή. Εδώ, μακριά από την Τύνιδα και τις αναταραχές της παλιάς αραβικής πόλης, αναπτύχθηκε ένα σύστημα διακυβέρνησης που διήρκεσε δυόμισι αιώνες.


• Την αρχαία πόλη της Καρχηδόνας, με το ομώνυμο μουσείο και το λόφο της Μπίρσα, στα βόρεια προάστια της πόλης. Θα φτάσετε εδώ με τρένο (η Καρχηδόνα έχει 3-4 σταθμούς αποβίβασης) από το σταθμό Τούνις Μαρίν στο κέντρο της Τύνιδας. Το ταξίδι διαρκεί μισή ώρα.
Οι ανασκαφές άρχισαν το 1823. Αργότερα, οι Λευκοί Πατέρες που εγκαταστάθηκαν γύρω από τον καθεδρικό ναό που δέσποζε στο χώρο, συνέβαλαν με τη σειρά τους σε τούτη την «αναγέννηση» που ακολούθησε την Ανεξαρτησία και που συνεχίστηκε από ομάδες Τυνήσιων αρχαιολόγων. Η εκστρατεία της UNESCO αποκατέστησε την πολυπλοκότητα που χαρακτήριζε την Αρχαία Καρχηδόνα, διαχωρίζοντας τα στοιχεία που τη συνθέτουν (καρχηδονιακά, ρωμαϊκά, χριστιανικά). Ο φοίνικας που αναγεννιέται αποτελεί πια μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς, ενώ οι χώροι όπου αναπτύχθηκε ο πολιτισμός αυτός καταγράφηκαν το 1993.


• Το γραφικό Sidi Bou Said, με τα ολόλευκα σπίτια και την καταπληκτική θέα στον Κόλπο της Τύνιδας. Θα φτάσετε εδώ με τρένο από το σταθμό Τούνις Μαρίν. Το ταξίδι διαρκεί 35 λεπτά, το δε χωριό απέχει μόλις 5-10 λεπτά με τρένο από την Καρχηδόνα.


ΚΟΣΤΟΣ
Έξι ημέρες στην Τύνιδα θα σας κοστίσουν από 960 ευρώ. Στο κόστος υπολογίστε τα εισιτήριά σας με απευθείας πτήση της Tunis Air, 5 διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο 3 ή 4 αστέρων, κατ' άτομο σε δίκλινο δωμάτιο με πρωινό, καθώς και 60-70€ ημερησίως για μετακινήσεις, φαγητό, ποτά και αγορές. Από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών μπορείτε να φτάσετε στην Τύνιδα με απευθείας πτήση, διάρκειας 2-2.30 ωρών, της Tunis Air (www.tunisair.com.tn, τηλ.: 210-3220104-5, 210-3231973), κάθε Τρίτη και Πέμπτη, από 350€ με φόρους μετ' επιστροφής.
Εναλλακτικά, έχετε τη δυνατότητα να «προσγειωθείτε» στην πρωτεύουσα της Τυνησίας με την Alitalia (τηλ.: 801-1150055, www.alitalia.com), μέσω Μιλάνου, με 380 ευρώ περίπου αν κλείσετε το εισιτήριό σας ένα μήνα πριν, ή με τις δικές μας, Aegean (τηλ.: 801-1120000) και Ολυμπιακή (τηλ.: 210-9666666), με ενδιάμεσο σταθμό τη Ρώμη, απ' όπου θα επιβιβαστείτε σε αεροσκάφος της συνεργάτιδάς τους, Tunis Air, για να ολοκληρώσετε το ταξίδι σας. Η τιμή του ναύλου σ' αυτή την περίπτωση είναι αρκετά πιο «τσιμπημένη».

ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ
Η Τύνιδα έχει μεσογειακό κλίμα και η πιο κατάλληλη εποχή να την επισκεφτείτε είναι άνοιξη και φθινόπωρο, οπότε η μέση ημερήσια θερμοκρασία κυμαίνεται στους 20-22 βαθμούς. Κατά τ' άλλα, έχετε υπόψη σας ότι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο υπάρχει πιθανότητα βροχοπτώσεων.
Από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο οι ήπιες θερμοκρασίες επιτρέπουν τις εκδρομές στη Σαχάρα. Στις οάσεις, το φθινόπωρο γίνεται η συγκομιδή των χουρμάδων.


ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Σε ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό, όπως είναι η Τύνιδα, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσετε ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών, για κάθε γούστο αλλά και τσέπη. Αν οργανώσετε το ταξίδι σας καλά, ήτοι κάνετε ενδελεχή αναζήτηση σε όσα περισσότερα site μπορείτε (www.tourismtunisia.com/hotels/tunis.html, www.tunishotel.com) ή συμβουλευτείτε τον ταξιδιωτικό σας πράκτορα, είναι βέβαιο ότι θα μείνετε ικανοποιημένοι με την επιλογή σας: τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών όσο και τιμής. Τα περισσότερα, άλλωστε, ξενοδοχεία τριών και τεσσάρων αστέρων ξεκινούν από 75€ το δίκλινο τη βραδιά και φτάνουν τα 150€, και μπορούμε να πούμε ότι ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακά. Κατά τ' άλλα, σας αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια από τα πλέον αξιόλογα ξενοδοχεία της Τύνιδας τα οποία φιλοξενούνται -στο σύνολό τους- στην καινούργια πόλη, όπως το Grand Hotel du Lac, το Best Western Hotel La Maison και το Hotel Abou Nawas Tunis που θα τα βρείτε στη λεωφόρο Mohammed V, καθώς και το El Hana International Tunisia και το Africa Meridien στη λεωφόρο Habib Bourguiba.


Το Africa Meridien είναι το μόνο οίκημα που βρίσκεται ψηλά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Διαθέτει εμπορικό κέντρο, πισίνα και εστιατόρια. Προσφέρεται για διοργάνωση σεμιναρίων.
Διεύθυνση: 50, av. Habib Bourguiba. Τηλ: (1)347477, Fax: (1)347432.


ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ
H τυνησιακή κουζίνα, όπως και όλη η κουζίνα της Βορείου Αφρικής, απαρτίζεται από το περίφημο κουσκούς (σερβίρεται σε κάθε περίπτωση εκτός από τις τρεις πρώτες μέρες μετά την Πρωτοχρονιάς), το μπρικ (κάτι σαν πανκέικ με γέμιση από αυγό και άλλα μπαχαρικά), πληθώρα από θαλασσινά (ψάρια και οστρακοειδή) που ετοιμάζονται είτε τηγανητά είτε ψητά είτε στο φούρνο, κεμία (μεζέδες από ελιές, αγγούρι και κουνουπίδι τουρσί) και χαρίσα (ιδιαίτερα καυτερή πάστα από ντομάτα, σκόρδο και κόκκινο τσίλι).
Για να δειπνήσετε υπάρχουν αρκετές επιλογές, όπως το εστιατόριο Dar el Jeld στην παλιά πόλη, με εξαίσια τυνησιακή κουζίνα, καθώς και το Chez Nous, το Le Carthage και το Bolero στην καινούργια πόλη.
Το Chez Nous είναι ένα μικρό εστιατόριο, παλιό στέκι διασημοτήτων. Απέχει δυο βήματα από τη λεωφόρο Bourguiba, στην καρδιά της βιομηχανικής Τύνιδας. Σήμερα φιλοξενεί τους ανθρώπους που εκτιμούν το καλό φαγητό. Κάντε κράτηση ή πηγαίνετε νωρίς.

Αν πάλι προτιμάτε να γευτείτε θαλασσινά, υπάρχουν πολλές ταβέρνες και εστιατόρια, οικονομικά και μη, αρκεί να κατευθυνθείτε στην περιοχή του λιμανιού, ή αλλιώς La Goulette.
Για καφέ και ροφήματα, εκτός από τα καφενεία στη λεωφόρο Habib Bourguiba, αξίζει να σταματήσετε στο Café Sidi Chabaane στο Sidi Bou Said με υπέροχη θέα τον Κόλπο της Τύνιδας και στο Café de Nattes στην κεντρική πλατεία του χωριού.
Τα μαυριτανικά καφενεία, που βρίσκονται στη Medina, είναι κατά παράδοση όμορφα κτήρια, όπου ο κόσμος πίνει τουρκικό καφέ ή τσάι με μέντα. Δεν υπάρχουν καρέκλες αλλά κάθονται σε χτιστούς καναπέδες, τους ντουκάνα, που καλύπτονται από χαλιά. Καπνίζουν ένα είδος καπνού που λέγεται τομπάκ, σε ναργιλέ, το σισά. Αυτά τα καφέ φημίζονται για το διάκοσμο και την ατμόσφαιρά τους.


ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ
Αφού εξοικειωθείτε με το νόμισμα (1€ ισοδυναμεί με περίπου 1,7 δηνάρια Τυνησίας) και τα παζάρια και γίνετε σκληροί διαπραγματευτές... δεν έχετε παρά να αγοράσετε:
• Chechias (τσετσίας), τα κόκκινα καπέλα από τσόχα που φορούν οι άνδρες της Τυνησίας.
• Αντικείμενα από μπρούντζο και χαλκό.
• Κοσμήματα.
• Αντικείμενα με το «Χέρι της Φατιμά», έτσι για γούρι!
• Δερμάτινα είδη.
• Χαλιά και κιλίμια.
• Σίσα ή αλλιώς... ναργιλέδες.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
• Να πίνετε πάντα εμφιαλωμένο νερό και να αποφεύγετε την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών που δεν έχουν φλούδα, διότι ίσως να μην έχουν πλυθεί καλά. Στο καφέ ή το εστιατόριο ζητάτε ν’ ανοίγουν το μπουκάλι μπροστά σας.
• Όταν χαιρετάτε ή σερβίρετε κάποιον, να το κάνετε πάντα με το δεξί σας χέρι.
• Όταν φωτογραφίζετε να ζητάτε πάντα την άδεια. Και προσοχή στη φωτογράφηση των γυναικών, για τις οποίες απαιτείται άδεια από το σύζυγο ή τον άνδρα που τις συνοδεύει.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Κωδικός χώρας: 00216
Κωδικός πόλης: (0)71
Αερολιμένας: 754000, 755000, 848000