Μια ιστορία με αρχή και κανένα τέλος

[Aetonail]

Καλά θα έχει τέλος (κάποτε) αν και όσο θα βρίσκετε κάποιος που θα το συνεχίζει δεν τα έχει τέλος

Το σενάριο είναι απλό. Ο καθένας απο μας θα μπορεί να συνεχίζει την ιστορία οπως αυτός/ή θέλει. Αρκεί τουλάχιστον να έχει μια "συνέχεια" με τα γραφόμενα του προηγούμενου.

Ας κάνω την αρχή λοιπόν

Ο Τζο ήταν οδηγός λεωφορείου. Κάθε μέρα έβλεπε εκατοντάδες φάτσες, μικρούς, μεγάλους, μικρές, μεγάλες. Ποτέ μέχρι τώρα όμως δεν του τράβηξε τίποτα την προσοχή. Θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει αναίσθητο, άοσμο και άχρωμο. Όμως εκείνο το δευτεριάτικο πρωϊνό του Δεκέμβρη θα του άλλαζε για πάντα τη ζωή. Ηταν το πρωϊνό που άνοιξε η πόρτα του λεωφορείου και το μάτι του Τζο έπεσε πάνω στην ...

[Xouanita]

...στην εφημερίδα που κρατούσε στα χέρια της εκείνη η κυρία που έπαιρνε κάθε πρωί εδώ και μια εβδομάδα το λεωφορείο απ’ την αφετηρία και κατέβαινε πάντα στην επόμενη στάση.
Το μόνο που πρόλαβε να διαβάσει καθώς εκείνη πέρασε από μπροστά του -που όμως του πάγωσε το αίμα στις φλέβες- ήταν ένα τμήμα του πρωτοσέλιδου: "Ακόμα ένα άγριο έγκλημα...".
Ίσως ήταν η παράξενη αίσθηση που συνειδητοποιούσε τώρα μόλις πως του προκαλούσε εκείνη, ένα περίεργο ρίγος που διαπερνούσε την πλάτη του, σαν ένα παγωμένο άγγιγμα. Και τώρα, αυτή τη στιγμή, το πώς έμοιαζε να τον αφορά αυτή η είδηση, για έναν ανεξήγητο λόγο…. Όλα αυτά ξύπνησαν τον Τζο από τον μόνιμο λήθαργό του.
Και μέχρι να συνέλθει από την αναπάντεχη αυτή αίσθηση, το λεωφορείο του ειχε φτάσει κιόλας στην επόμενη στάση. Η κυρία κατέβηκε τα σκαλοπάτια και χάθηκε μικραίνοντας αργά μέσα στον καθρέφτη του.

[Κοκκινονίκος]

Με το που χάθηκε, κατάφερε και "ξύπνησε" από το σκεπτικισμό του (την σκεφτόταν συνέχεια εννοώ ) και έκλεισε την σκουριασμένη (δίνω και λίγο εικόνα στην ιστορία ) πόρτα του λεωφορείου, με εκείνο τον ανατριχιαστικό θόρυβο (αλλά και ήχο ). Όλη η υπόλοιπη διαδρομή παρέμενε ίδια με τις προηγούμενες. Παράλληλα είχε στο μυαλό του τη στάση της επόμενης μέρας που θα την ξαναδεί.

Μετά από 5 ώρες (δημόσιο ξέρετε.. 8ωρο?? μπα) έφτασε για τελευταία φορά για τη μέρα στον τερματισμό και παρέδωσε το λεωφορείο στο συνάδελφό του. Η ώρα ήταν 2 το μεσημέρι και ξεκίναγε για το μεσημεριανό του μέχρι που.....

[soraver]

ki opws apomakrunotan den mporouse na bgalei ap to miallo tou ta matia ths opws thn eixe mprosta tou nekrh kai aselgouse panw ths. Ki an broun ta ixnh tou kai nomizoun pws autos th skotwse kai ton peta3oun sth fulakh mazi me dolofonous biastes ekbiastes kai dikhgorous? oxi kati eprepe na kanei eprepe na tre3ei na kruftei na apofugei opoiadhpote ... "Kur odhgeeeee, me anoigeis apo piswwwwwww" htan pali auto to zwo pou pote den pataei to koudouni... "AMAN KURIA MOU ENA KOUMPAKI EINAI, PATHSTE TO!"

[Freeman]

Τί ζώα! (σκέφτηκε) τί κόσμος! Τους βάζεις ένα κωλοκουμπάκι να το πατάνε για να σταματάω στην στάση τους και αυτοί σάν τα γελάδια μουγκρίζουν και φωνάζουν "άνοιξέ μου να κατέβω!" ΖΩΑ! Τέτοιος κόσμος πάει και ψηφίζει. Ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, επιλέγει το μέλλον του κόσμου. ΟΥΣΤ ΟΛΟΙ!

Ήταν φανερά συγχισμένος. Το 5ωρό του στην δουλειά (δημόσιο... λέμε τώρα...) του φαινόταν αιώνας. Ένιωθε πνιγμένος, Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να πάρει την γυναικα του την Χουανίτα και να φύγουν μακρυά. Θα σε πάρω να φύγουμε σ'άλλη γή σ'άλλα μέρη...

[soraver]

isws auth na einai h lush... 8a parw thn gunaika mou ws swstos oikogeniarxhs kai 8a paw oso pio makrua ginetai! kata protimish konta -TI KANEIS RE MALAKA DEN BLEPEIS TO STOP ASTADIALA BRADIATIKA- sta sunora... na xei kai 8alassa.... igoumenitsa 8a paw. telos! pws to lene omws th gunaika twra pou xei suni8isei stis tsikoudies.... 8a to pw apla. GUNAIKA, MAZEPSE TA PRAGMATA SOU. FEUGOUME DIAKOPES EGW EIMAI O ANTRA KAI DIATAZW

[maRtina]

.....το καλοσκεφτηκε και ενω ειχε ηδη φτασει εξω απο το σπιτι του πηρε το αμαξι του και επεστρεψε σπρινιαροντας στην αφετηρια των λεωφορειων , θυμιθηκε πως εκεινη η κυρια με την εφημεριδα καθως στεκοταν κοντα στην πορτα του εριξε ενα λαγνο βλεμα απο τον καθρεφτη και πεταξε ταχαμου ταχαμου χωρις να το καταλαβει μια καρτα απο την τσαντα της , πηγαινει με γοργο βημα στο λεωφορειο που οδηγουσε και ναι οντως ηταν στην πορτα μια καρτα "doctor Angelina Starova" ειδικος ψυχοθεραπευτής , κοινωνιολογος ,master ktl" Η κυρια angelina ηταν μια πολυ κομψη κυρια με τελειες αναλογιες οι οποιες διακρινονταν ακομα και κατω απο το αυστηρο ταγερ της .
Αρχισαν να δουλευουν πονηρα σεναρια μεσα στο μυαλο του Τζο, "και γιατι να μου πεταξει την καρτα της ?ωραιο τεμαχιο ! κτλ" περνει αποφαση να της τηλεφωνησει και να κλεισει ραντεβου στο γραφειο της , χωρις ομως να της αποκαλυψει ποιος ειναι .... τουτ τουτ τουτ..(καλει το τηλεφωνο)

[Freeman]

10 ΛΕΠΤΑ ΠΙΟ ΠΡΙΝ

τουτ τουτ τουτ...
Η αντζελίνα απαντάει στην κλήση.
-Περίμενα να με τηλεφωνήσεις...
-Κατάλαβες ποιός είμαι;
-Είσαι αυτός ο λάγνος οδηγός του λεωφορείου με το θεληματικό πιγούνι και τα αινιγματικά μάτια. Βρήκες την κάρτα μου όταν την έριξα στις σκάλες. Ήλπιζα να με πάρεις... τηλέφωνο.
-Ίσως να γκρεμίσω τα όνειρά άν σου πω πώς δέν ειμαι ο οδηγος...
-Ποιός είσαι.
-Δέν θα σου πώ το όνομά μου. Απλώς λέγε με... Αετό! Ήμουνα κι εγώ επιβάτης στο ίδιο λεωφορείο μαζί σου. Στεκόμουν πιό πίσω. Είδα που έπαιζες με τον οδηγό. Είδα την κίνησή σου και με το αετίσιο μάτι μου έπιασα το νουμερο απο την κάρτα σου όταν την πέταξες κάτω.
-Για ποιόν λόγο με παίρνεις τηλέφωνο.
-Για να σου προσφέρω αυτο που θές...

[maRtina]

maRtina: (χαχαχαχχα μαρεσει που ειναι Σαλονικια η Αντζυ)

[maRtina]

...-αυτο που θελω ξερω να το διεκδικω ..και για να μη σε προσεξω συμαινει πως δεν εισαι κατι που θελω να διεκδικήσω , κλεισε λοιπον το τηλεφωνο γιατι θα με καλεσει ΕΚΕΙΝΟΣ και θα φανει απασχολημενο
-Αντελινα ακουσε με , μπορει ν αμην ειμαι δημοσιως υπαλληλος μπορει να μην δουλευω στον ΟΑΣΘ , στην ΕΥΑΘ η στη ΔΕΗ αλλα ξερω πως να σου αλλαξω τα φωτα , μπορει να μην δουλευω στο Π.Σ αλλα ξερω πως να σε κανω να παρεις φωτια ..μπορω ακομα..
-Μη συνεχιζεις , ειμαι στο γραφειο μου και περιμενουν πελατες στην διπλανη αιθουσα , τα μαγουλα μου εχουν κοκκινισει και οι παλαμες μου ιδρωσαν ...κλεισε το τηλεφωνο σε παρακαλω....