Μποτσουάνα

[ΠΛΑΤΩΝ]

Η Μάγια Τσόκλη ταξιδεύει στην Μποτσουάνα και ανακαλύπτει το «αφρικανικό θαύμα»: μια χώρα χωρίς διαφθορά, με δημοκρατικό πολίτευμα και σοφά σχεδιασμένη οικονομική πολιτική, που βασίζεται στα πλούσια αποθέματα διαμαντιών και στο παρθένο φυσικό περιβάλλον.

ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Μια ωραία πρωία, το τηλέφωνο χτύπησε και ο Νεκτάριος Πολυχρονίου, ο επίτιμος πρόξενος της Μποτσουάνα (Botswana), μας ζήτησε συνάντηση. Στο δικηγορικό του γραφείο, με όλες τις τυπικές διαδικασίες, μας παρουσίασε την αφρικανική χώρα που, λόγω οικογενειακών δεσμών, είχε υποσχεθεί να υποστηρίζει και μας κάλεσε -ως εκπομπή και ως περιοδικό- να την ανακαλύψουμε. Το Γραφείο Τουρισμού της Μποτσουάνα (BTB) θα σχεδίαζε το ταξίδι μας, οι περιγραφές μάς φάνηκαν ερεθιστικές και λίγο καιρό αργότερα καταφτάναμε με την Air Botswana, μαζί με τον Νεκτάριο και τη σύντροφό του -μέσω Γιοχάνεσμπουργκ-, στην πρωτεύουσα της χώρας, την Gaborone, που για κάποιο λόγο προφέρεται Χαμπρόν ή, χαϊδευτικά, και Γκαπς εις την τοπικήν.


ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ
Τις δύο πρώτες ημέρες μείναμε στην Γκαπς, που σε τίποτα δεν θυμίζει αφρικανική πρωτεύουσα: είναι απλωμένη, ήσυχη και καθαρή, με κάποια σύγχρονα κυβερνητικά γυάλινα κτίρια, φαρδείς δρόμους, και θεωρείται από τις πιο ασφαλείς (αν όχι η ασφαλέστερη) πόλεις της ηπείρου. Δεν έχει «townships» (αφρικανικές φαβέλες), αλλά ούτε και ιστορικό κέντρο, και αυτό γιατί οργανώθηκε πάρα πολύ πρόσφατα: έγινε πρωτεύουσα το 1965, ένα χρόνο πριν από την ανεξαρτησία της Μποτσουάνα από τους Αγγλους. Από ένα χωριουδάκι που ήταν -ιστορικό μεν, χωριουδάκι δε-, γνώρισε ξαφνική αστικοποίηση. Σήμερα, την κατοικούν περίπου 250.000 άνθρωποι.

Με τη γλυκύτατη Mmammidi George, η οποία μας συνόδευε εκ μέρους του Γραφείου Τουρισμού, ξεκινήσαμε από το πάρκο Government Enclave, που περιέχει τα περισσότερα υπουργεία και όπου δεσπόζει το άγαλμα του πρώτου προέδρου της Μποτσουάνα, του Sir Seretse Khama. Ο Κάμα κυβέρνησε επί 14 συναπτά έτη, από την απελευθέρωση και μετά, μετατρέποντας μία από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής σε έναν παράδεισο σταθερής οικονομικής ανάπτυξης. Παράλληλα, κράτησε ουδέτερη στάση απέναντι στους ισχυρούς γείτονες (Ροδεσία, Νότια Αφρική) και δεν δίστασε να καταδικάσει το Απαρτχάιντ, διακόπτοντας τις διπλωματικές σχέσεις με τη Νότια Αφρική.


«Το Main Mall είναι ο εμπορικός δρόμος της πόλης», με πληροφόρησε η Mmammidi βουτώντας με αγκαζέ. «Εδώ βρίσκονται κάποιες πρεσβείες, τράπεζες, γραφεία, τα περισσότερα μαγαζιά και διάφορα εστιατόρια».
Εμένα, βέβαια, μεγαλύτερη εντύπωση μου έκαναν οι λιαστές κάμπιες στα πανέρια των μικροπωλητών, που λικνίζονταν υπό τους ρυθμούς της νοτιοαφρικανικής χιπ χοπ. Με περίσσιο ηρωισμό δοκίμασα το έδεσμα που τρώγεται ως σνακ ή σε σούπα, όταν όμως αισθάνθηκα τα ποδαράκια του ζώου να γαργαλάνε τον ουρανίσκο μου ανατρίχιασα - και όχι από ηδονή!

Τόπος συνάντησης των νέων στην πόλη είναι τα εμπορικά κέντρα. Μεγαλύτερο όλων το Game City. Η κυβέρνηση, σοφά, δεν επαναπαύεται στο γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός διαμαντιών σε αξία παγκοσμίως, αλλά προωθεί τον τουρισμό. Μέχρι σήμερα, η Μποτσουάνα έχει καταφέρει τον ιδανικό συνδυασμό: στο παρθένο της περιβάλλον, προσφέρει υψηλότατες υπηρεσίες σε υψηλότατες τιμές. Ομως, με την οικονομική ύφεση να έχει αγγίξει πολλούς από τους «πελάτες» της, επανεξετάζει την πολιτική της και απευθύνεται σε νέες αγορές - εξ ου και η παρουσία μας εκεί…


ΣΑΦΑΡΙ ΜΕ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ
Η προσπάθειά μας να ανακαλύψουμε τις φυσικές χάρες της Μποτσουάνα είχε και την επίπονη πλευρά της (για να μη ζηλεύετε): το πολύ πρωινό ξύπνημα! Η πρώτη μετακίνηση μας οδήγησε στην πόλη Μaun, που βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της χώρας και έχει εξελιχθεί στην τουριστική πύλη του περίφημου Δέλτα του Οκαβάνγκο. Προς το δέλτα πετάξαμε και εμείς με το μικρό δικινητήριο αεροπλανάκι της Moremi Air. Πιλότος μας ο James από τη Νέα Ζηλανδία, που κοίταζε και αυτός μαγεμένος το μεγαλύτερο εσωτερικό δέλτα του κόσμου και έναν από τους σημαντικότερους βιότοπους του πλανήτη.

Προσγειωθήκαμε σε ένα αυτοσχέδιο αεροδρόμιο, όπου μας περίμενε ο Αμερικανός Ράνταλ Τζέι Μουρ, η ψυχή του Abu Camp, βιολόγος ειδικευμένος στην άγρια ζωή, με ιδιαίτερη αγάπη στους ελέφαντες. Γνώρισε (και εξοικειώθηκε με) τους ελέφαντες πολύ μακριά από την Αφρική, στις ΗΠΑ. Εκεί, φρόντιζε παχύδερμα που προορίζονταν για ζωολογικούς κήπους, πάρκα σαφάρι και τσίρκο, πλάι στον Μόργκαν Μπέρι. Οταν ο Μπέρι πέθανε, ο Μουρ κληρονόμησε τρεις ελέφαντες και έκρινε ότι τα ζώα έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην Αφρική. Για να βγάλουν το ψωμί τους, εκπαιδευμένα καθώς ήταν, έπρεπε να εργαστούν μεταφέροντας τρελούς τουρίστες στις πλάτες τους! Ετσι, γεννήθηκε η Elephant Back Safaris, που λατρεύτηκε από το διεθνές τζετ σετ.


Ανεβήκαμε, λοιπόν, κι εμείς πάνω στα θηριώδη ζώα και λικνιζόμενοι βουτήξαμε μέχρι την κοιλιά (των ελεφάντων) μέσα στα νερά. Μαζί μας ήρθαν και δύο μωρά ελεφαντάκια που πλατσούριζαν σαν κουτάβια, απολαμβάνοντας την αφέλεια της ηλικίας τους.
«Η πλημμύρα είναι μια τρομερά αργή διαδικασία», μου είπε ο Ράνταλ. «Ο Οκαβάνγκο αρχίζει να φουσκώνει στην Αγκόλα, την εποχή που στο δέλτα επικρατεί απόλυτη ξηρασία. Το νερό κάνει έξι με επτά μήνες για να φτάσει έως εδώ και 10 δισεκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα πλημμυρίζουν την περιοχή μας. Η μεγαλύτερη ποσότητα αυτών των νερών εξατμίζεται και ό,τι αντέξει τη ζέστη θα πλημμυρίσει μικρότερα κανάλια, λιμνούλες και βάλτους, για να καταλήξει στην έρημο Καλαχάρι και ακόμη νοτιότερα. Φέτος, περιμένουμε τη μητέρα όλων των πλημμυρών», ψιθύρισε ο Αμερικανός. «Οι ντόπιοι πιστεύουν σε έναν 80ετή κύκλο και φοβάμαι πως οι προβλέψεις τους επιβεβαιώθηκαν. Μπορεί να καταποντιστεί ολόκληρη η κατασκήνωση…»

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ
Το βραδάκι μάς βρήκε στο ξύλινο ντεκ, μπροστά σε μια λαμπρή φωτιά, να ακούμε όλων των ειδών τους εξωτικούς θορύβους. Πουλιά, ιπποπόταμοι, βατράχια υποστήριζαν τα λεγόμενα των οδηγών -των rangers-, καθώς μας μιλούσαν με πάθος για τη μοναδική βιοποικιλότητα του Δέλτα του Οκαβάνγκο.
«Ας το φανταστούμε σαν έναν ζωντανό οργανισμό, με κανάλια αντί για αρτηρίες και δέντρα αντί για νεφρά».
Τα δέντρα διατηρούν το νερό γλυκό και μεγαλώνοντας αυξάνουν και το μέγεθος των νησιών, όπου καλοπερνούν οι ιπποπόταμοι… που και αυτοί συμβάλλουν παρασύροντας τους πάπυρους και τα νούφαρα στο πέρασμά τους και αφήνοντας έτσι το νερό να κυλά ελεύθερα.
«Το Δέλτα του Οκαβάνγκο, που προστατεύεται από το 1996 από τη Συνθήκη Ραμσάρ, είναι ένα υγιές οικοσύστημα», μας τόνισαν όλοι. Κινδυνεύει μόνο από την ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η μεγαλύτερη απειλή βρίσκεται βόρεια, στην Αγκόλα και τη Ναμίμπια, με τις οποίες η Μποτσουάνα μοιράζεται το ποτάμι. Υστερα από δύο ημέρες σαφάρι πάνω σε Land Rover και ελέφαντες, περπατήματα και βαρκάδες με μοκόρο (τοπική πιρόγα) στα κανάλια, έμαθα διάφορες -άχρηστες κατά τα άλλα- πληροφορίες για τη σεξουαλική ζωή των βουβαλιών, τις διατροφικές συνήθειες των καμηλοπαρδάλεων, τις ζέβρες και το χαρακτήρα τους, είδα από κοντά μπαμπουίνους και ύαινες, λεοπαρδάλεις και αγριόσκυλα και, φυσικά, λιοντάρια. Εφυγα χορτασμένη.


ΟΙ ΑΛΜΥΡΕΣ ΛΕΚΑΝΕΣ
Ο James με το αεροπλανάκι του μας πέταξε γρήγορα και με ασφάλεια προς το Νότο. Καθώς το τοπίο άλλαζε δραματικά και μεγάλες λευκές επιφάνειες εμφανίζονταν στο έδαφος, διάβαζα για τα Makgadikgadi Pans, που είναι το μεγαλύτερο σύμπλεγμα αλμυρών λεκανών του κόσμου. Πρόκειται για μια απέραντη επίπεδη έκταση 16.000 τ.χλμ., που αποτελεί το βόρειο τμήμα της ερήμου Καλαχάρι.
«Κάποτε, αυτή η τεράστια έκταση αλατιού ήταν ο πυθμένας μιας γιγάντιας πανάρχαιας λίμνης», μας είπε η Mmammidi.

Με το που προσγειωθήκαμε, εμφανίστηκε ο Super. Ονομα και πράγμα! Τεράστιος, πανέμορφος, πολύ σκουρόχρωμος και με το λευκότερο χαμόγελο του κόσμου.
Με μεγάλη εμπειρία στην περιοχή, μας γοήτευσε αμέσως με τις ιστορίες του. Μας μίλησε για την περίοδο της ξηρασίας που συμπίπτει με το δικό μας καλοκαίρι και για τις οφθαλμαπάτες που δημιουργεί ο ορίζοντας του λευκού τοπίου. Μας διηγήθηκε τον ερχομό των βροχών, στο τέλος της άνοιξης, και τη μεταμόρφωση που ζει το τοπίο. Για τις εποχικές μικρές λίμνες που σχηματίζονται και που προσελκύουν κοπάδια ζέβρες, γκνου αλλά και αμέτρητα μεταναστευτικά πουλιά.


Γοητευμένοι μείναμε βέβαια και από το χώρο που μας φιλοξένησε, το Jack's Camp με την ενδιαφέρουσα ιστορία, που μας θάμπωσε με την υψηλή αισθητική, τις ευφάνταστες λύσεις, τις παροχές και το εξαιρετικό φαγητό… στο μέσον του πουθενά! Φημισμένοι τόσο για τη φυσική τους ομορφιά όσο και για τις επιστημονικές τους γνώσεις, οι rangers του Jack's Camp είναι στην πλειονότητά τους μεταπτυχιακοί φοιτητές φυσικών επιστημών, που ήρθαν εδώ για να κάνουν έρευνα… και έμειναν! Ετσι, οι περιγραφές τους ξεπερνούν κάθε φαντασία και μπορούν να σε ενημερώνουν… μέχρι τελικής πτώσεως!

Καθώς η ήλιος έδυε, ο Σούπερ μάς οδήγησε στη λευκή αλήθεια της λίμνης Ntwentwe. Ο ουρανός είχε πιάσει φωτιά και ο χρυσός ήλιος έκανε το τοπίο μεγαλειώδες.
«Προσπαθήστε να ακούσετε τη σιωπή», μας είπε ο Αφρικανός και λίγο αργότερα ο Νεκτάριος μας εκμυστηρευόταν πως του φάνηκε ότι άκουσε τον άνεμο να σπρώχνει τα σύννεφα…


Ο SHANE ΚΑΙ ΤΟ NITANI
«Μα τι άλλο μπορούμε πια να δούμε;» αναρωτιόμασταν καθώς πετάγαμε προς το Tuli Block, ανατολικά της χώρας αυτήν τη φορά, στο σημείο συνάντησης της Μποτσουάνα με τη Ζιμπάμπουε και τη Νότια Αφρική.
«Πηγαίνουμε στο καταφύγιο θηραμάτων του βορειοανατολικού Τούλι, που περικλείεται από τρεις ποταμούς», μας είπε η Mmammidi.
Ετσι, φτάσαμε στο Nitani Game Reserve. Φυσικά και μας περίμεναν ποτά και σαμπάνιες στην υποδοχή, φυσικά και η ευγένεια του προσωπικού ήταν πάνω από κάθε προσδοκία, φυσικά και τα ξύλινα μπανγκαλόου όπου μείναμε ήταν χάρμα οφθαλμών. Αποκάλυψη ήταν επίσης ο ιδιοκτήτης του Nitani, ο Shane. Μας εξήγησε τα γεωλογικά της περιοχής, μας κάλεσε για ένα ποτό στο σπίτι του και μας χάρισε και μια υπέροχη φεγγαρόφωτη βραδιά με ενδιαφέρουσες κουβέντες για την ιστορία του Νότου της Αφρικής και το Απαρτχάιντ.

Χορτασμένοι από άγρια ζωή, επισκεφτήκαμε την επομένη τους ανθρώπους στο κοντινό χωριό Mothabaneng, του οποίου το σχολείο υποστηρίζεται από το Nitani. Γι' αυτό και τα παιδιά μάς υποδέχτηκαν με χορούς και πανηγύρια. Υστερα μπήκαμε στην καθημερινότητα των κατοίκων, των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των παραγωγών τοπικής ρακής. Καβαλήσαμε άλογα και μάθαμε τι να προσέχουμε αν μας κυνηγήσει ελέφαντας, δώσαμε τις ευχές μας στον Shane, που ερωτεύτηκε Κύπρια και μαθαίνει Ελληνικά, και… μπήκαμε σε ένα αερόστατο, με το οποίο πετάξαμε πάνω από την αφρικανική σαβάνα. Μη νομίζετε πως λέω ψέματα. Αλήθεια, έτσι φύγαμε από το Nitani! Και με την ίδια αέρινη διάθεση φύγαμε από την Μποτσουάνα… Φύγαμε που λέει ο λόγος, δηλαδή, γιατί η καρδιά μας παραμένει πάντα εκεί…


Abu Camp
Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, τo Abu Camp έχει κερδίσει τους επαίνους επισκεπτών από κάθε γωνιά του πλανήτη, προσφέροντας την απόλυτη εμπειρία σαφάρι καβάλα σε εκπαιδευμένους ελέφαντες. Το Abu, που πήρε το όνομά του από τον μακαρίτη αλλά πολύ ξεχωριστό ελέφαντα Αμπού, ήταν το αρχικό camp που έστησε ο Randall Moore, ο πρωτοπόρος των σαφάρι με ελέφαντες στο δέλτα, 17 χρόνια πριν. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Μουρ απέκτησε ακόμα 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα παρθένας γης δυτικά του δέλτα και το camp μεταφέρθηκε στο τωρινό του σημείο - ανάμεσα σε εκπληκτικά φυλλοβόλα δέντρα, στις όχθες μιας μεγάλης λίμνης με μόνιμους κατοίκους ένα κοπάδι ιπποπόταμων.
Καραβόπανο και στύλοι χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό είδος σκηνής, τη λεγόμενη «αφροβεδουίνικη»: ψηλή, πλατιά και ευάερη, ενσωματώνεται άριστα στο περιβάλλον. Καθένα από τα έξι καταλύματα διαθέτει δική του ξεχωριστή επίπλωση και διακόσμηση, με πολλά κομμάτια να είναι αντίκες, αποπνέοντας έναν αέρα πολυτέλειας στη μέση της σαβάνας. Κάθε σκηνή επίσης διαθέτει τη δική της υπερυψωμένη «βεράντα» από ξύλο τικ, σμιλεμένη γύρω από κορμούς πανύψηλων δέντρων. Καλοφωτισμένα δρομάκια συνδέουν τις σκηνές με την κεντρική τραπεζαρία, σε μια βεράντα γύρω από έναν γιγάντιο πυργίσκο τερμιτών, ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Δέλτα του Οκαβάνγκο. Τα αμέτρητα πουλιά της περιοχής αλλά και τα σαλπίσματα των ελεφάντων αποτελούν τη μουσική υπόκρουση, ενώ τα βράδια κυριαρχεί το χαρακτηριστικό γρύλισμα των ιπποπόταμων, που καμιά φορά διακόπτεται από τους βρυχηθμούς των λιονταριών που κινούνται στις παρυφές του camp. Το επίκεντρο του camp είναι φυσικά το κοπάδι των ελεφάντων. Οι επισκέπτες γνωρίζουν τα ζώα λίγο αφού φτάσουν και σύντομα βρίσκονται καβάλα στα σαμάρια για τις πρωινές και τις απογευματινές βόλτες. Από εκεί ψηλά, η απεραντοσύνη του υγρότοπου του Οκαβάνγκο αποκτά μοναδική προοπτική.
Για πληροφορίες: τηλ. +26-76861260, fax: +26-76861005, www.abucamp.com ή www.wilderness-safaris.com


Jack's Camp
Στο μοναδικό οικοσύστημα του Μαγκαντιγκάντι, η Uncharted Africa Safari και το Jack's Camp προσφέρουν σαφάρι με στυλ. Μια μοναδική εμπειρία, που εστιάζει στην ομορφιά και την πανίδα της περιοχής. Τo 1960, ο Jack Bousfield βρέθηκε στις λεκάνες Μαγκαντιγκάντι, σε μια αποστολή αιχμαλω-σίας άγριων ζώων. Συνάντησε έναν τόπο που τον κέρδισε μονομιάς και αποφάσισε να στήσει εδώ ένα camp, κάτω από μια ακακία, ελπίζοντας ότι και άλλοι σαν αυτόν θα ένιωθαν το ίδιο. Δεν είναι περίεργο που διάλεξε ένα τόσο απομονωμένο και άγριο μέρος.
Ο Jack ήταν άνθρωπος της περιπέτειας: μέχρι το θάνατό του, το 1992, κατάφερε να μπει στο βιβλίο Γκίνες, καθώς σκότωσε συνολικά 53.000 κροκόδειλους (αυτό δεν είναι και τόσο προς τιμήν του), ενώ επέζησε 7 αεροπορικών συντριβών - αλλά όχι και της 8ης… Ως φόρο τιμής στο όραμα του πατέρα του, ο γιος του Ralph με τη σύντροφό του Catherine ίδρυσαν το 1993 την Uncharted Africa Safari. Το 2003, ανακαίνισαν το Jack's Camp σε στυλ Ανατολικής Αφρικής, με τη νοσταλγική ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1940. Η προσπάθειά τους στηρίζεται από μια τεράστια ομάδα βιολόγων, ζωολόγων και ερευνητών (οι οδηγοί των σαφάρι), εξαιρετικά ταλαντούχων σεφ και του πολύ φιλικού προσωπικού. Οι δέκα ευρύχωρες σκηνές του camp είναι διακοσμημένες σε κομψό κλασικό στυλ, ενώ διαθέτουν ντους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό - για να νιώθει ο επισκέπτης το αεράκι της Καλαχάρι στο δέρμα του. Βρίσκονται στη φιλόξενη σκιά ενός φοινικώνα, στη μέση ενός από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη. Περσικά χαλιά στο δάπεδο και απαλά βαμβακερά σεντόνια έρχονται σε αντίθεση με την ερημιά που απλώνεται μπροστά από την ιδιωτική βεράντα κάθε σκηνής. Οι επισκέπτες, μετά τις εξορμήσεις τους και τη γνωριμία με τις φιλικές σουρικάτες της περιοχής, γευματίζουν στη σκηνή-τραπεζαρία, ενώ μπορούν να απολαύσουν το τσάι τους στα μαλακά μαξιλάρια της «σκηνής του τσαγιού».
Για πληροφορίες: τηλ.+27(0)114471605, www.unchartedafrica.com


Nitani Private Game Reserve
Στο Nitani, που βρίσκεται κοντά στο καταφύγιο Τούλι, ο Shane Pinchen κατάφερε να βρει τις σωστές ισορροπίες μεταξύ της πρωτόγονης εμπειρίας της Αφρικής και της απέραντα πολυτελούς διαμονής. Υπερυψωμένο κατά δύο μέτρα, για να περνούν από κάτω οι ελέφαντες με την ησυχία τους, το Nitani είναι κατασκευασμένο αποκλειστικά από ξύλο, ενώ οι πέντε σουίτες και οι κεντρικές εγκαταστάσεις ενώνονται με επίσης υπερυψωμένα δρομάκια. Οι μαονένιες πολυτελείς σουίτες είναι ρομαντικά διακοσμημένες και κλιματιζόμενες, ενώ έχουν θέα στους νερόλακκους όπου δροσίζεται η άγρια ζωή της περιοχής.
Εδώ ο επισκέπτης έχει την πολυτέλεια να επιλέξει ακόμα και το μαξιλάρι του, εξασφαλίζοντας έτσι τον τέλειο ύπνο! Επιπλέον, κάθε σουίτα διαθέτει ιδιωτική μίνι πισίνα για βουτιές κάτω από τα άστρα. Το Nitani δεν σταματά μόνο στη χαλάρωση και την ηρεμία που προσφέρει το ειδυλλιακό του περιβάλλον· διαθέτει και spa με φιλότιμη θεραπεύτρια.Στην τραπεζαρία, ο επισκέπτης δοκιμάζει νόστιμα πιάτα, την προετοιμασία των οποίων μπορεί μάλιστα να παρακολουθήσει στην παρακείμενη κουζίνα. Στο δε Sir Williams Bar, γεύεται κρασιά από την πλούσια κάβα αλλά και πολλές ποικιλίες ουίσκι, ενώ στο υπαίθριο boma μπορεί να διασκεδάσει γύρω από τη φωτιά. Και για όσους δεν αρκούνται να χαζεύουν τον έναστρο ουρανό διά γυμνού οφθαλμού, το Nitani προσφέρει ένα «κατάστρωμα παρατήρησης» εξοπλισμένο με ένα πολύ καλό τηλεσκόπιο και τις γνώσεις του γλυκύτατου ιδιοκτήτη! Οι δραστηριότητες στο Nitani είναι πλούσιες. Περίπατοι στο καταφύγιο Τούλι -όπου ο επισκέπτης μαθαίνει τα πάντα για τις φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών και την αρχαιολογική ιστορία της περιοχής-, γνωριμία με την άγρια ζωή από την ασφάλεια των Land Rover, αλλά και δείπνο κάτω από τα αστέρια, στην ύπαιθρο, με το φαγητό να ετοιμάζεται επιτόπου στη φωτιά. Προαιρετικά, προσφέρονται πτήσεις με αερόστατο αλλά και ξενάγηση στο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος χωριό Mothabaneng.
Για πληροφορίες: τηλ.:+27(0)317642346, fax: +27(0)317642179, www.nitani.co.za


9 ερωτήσεις και οι απαντήσεις τους
Ολα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την Μποτσουάνα.

Χρειάζομαι βίζα;
Οι κάτοχοι διαβατηρίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν χρειάζονται βίζα.

Σε τι γλώσσα θα συνεννοηθώ;
Στα Αγγλικά. Μαζί με την τοπική γλώσσα, είναι η επίσημη γλώσσα του κράτους.

Ποια είναι η καλύτερη εποχή να πάω;
Η εποχή της ξηρασίας (Μάιο με Νοέμβριο) έχει τους καθαρότερους ουρανούς. Ο Ιούνιος και ο Ιούλιος είναι οι πιο δροσεροί μήνες (μην ξεχνάτε ότι η χώρα βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο) και από το Σεπτέμβριο η ζέστη γίνεται πιο έντονη. Την εποχή των βροχών, από το Δεκέμβριο μέχρι το Μάρτιο, ο καιρός είναι απρόσμενος. Κάθε εποχή βέβαια έχει τη γοητεία της και τα άγρια ζώα της, οπότε δεν μπορούμε να προτείνουμε την ιδανικότερη.

Πώς να πάω;
Κατ' αρχάς, πρέπει να βρεθείτε στο Γιοχάνεσμπουργκ και από εκεί να πετάξετε στη Χαμπρόν είτε με τη South African είτε με την Air Botswana. Αν σας ενδιαφέρει η τιμή, επιλέξτε την Emirates (763€ την ημέρα που έγινε η έρευνα), αν σας απασχολεί η πολυτέλεια της πτήσης διαλέξτε την Qatar μέσω Ντόχας. Αν νοιάζεστε για το πιο σύντομο ταξίδι, προτιμήστε την Ολυμπιακή.

Εχουμε διαφορά ώρας;
Η Μποτσουάνα είναι μία ώρα πίσω την περίοδο που ακολουθούμε τη θερινή ώρα και έχει την ίδια ώρα με την Ελλάδα το χειμώνα.

Δουλεύουν τα κινητά τηλέφωνα;
Θα εκπλαγείτε, αλλά ναι! Στα περισσότερα μέρη, ακόμη και στα απομακρυσμένα, θα βρείτε σήμα.

Πόσο ασφαλής χώρα είναι;
Θεωρείται από τις ασφαλέστερες χώρες της Αφρικής.

Και από πλευράς χρημάτων;
Η Μποτσουάνα έχει την πιο δυνατή και σταθερή οικονομία της Αφρικής, κατ' επέκταση δεν είναι μια χώρα φθηνή για τα δικά μας δεδομένα. Το νόμισμά της είναι η πούλα, που στην τοπική γλώσσα σημαίνει βροχή.

Ταξιδιωτικός οδηγός υπάρχει;
Ταξιδιωτικούς οδηγούς -στα Αγγλικά- θα βρείτε από τις εκδόσεις Bradt και Lonely Planet. Αν θέλετε να μπείτε στο κλίμα της χώρας, προσπαθήστε να εντοπίσετε την ταινία No 1 Ladies Detective Agency, που προβάλλεται με επιτυχία στην Αγγλία.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤIPS
- Το καλοκαίρι κάνει ζέστη την ημέρα, αλλά το βράδυ έχει ψύχρα. Ετσι, καλό είναι να έχετε μαζί σας ελαφριά ρούχα, τα οποία μπορείτε να φορέσετε το ένα πάνω από το άλλο. Ιδανικά είναι τα βαμβακερά ρούχα, οι μακρυμάνικες μπλούζες και τα παντελόνια, που προστα-τεύουν τόσο από τον ήλιο όσο και από τα έντομα. Προτιμήστε τα ουδέτερα χρώματα (μπεζ, χακί κ.λπ.).
- Να έχετε καπέλο, γυαλιά ηλίου, αντηλιακό αλλά και αδιάβροχο.
- Οσο για τα παπούτσια, προτιμήστε τα κλειστά και ανθεκτικά, διότι προβλέπεται περπάτημα. Ομως, να έχετε μαζί και σαγιονάρες για το ντους.
- Μην ξεχάσετε εντομοαπωθητικό σπρέι και να συμβουλευτείτε το γιατρό σας όσον αφορά την ελονοσία, αφού και στην Μποτσουάνα ο κίνδυνος μόλυνσης είναι υπαρκτός.
- Για τις φωτογραφικές μηχανές, τις κάμερες και φυσικά τα κινητά σας τηλέφωνα καλό θα είναι να έχετε, εκτός από τους φορτιστές σας, και επιπλέον φορτισμένες μπαταρίες και κάρτες μνήμης.
- Τέλος, μην ξεχάσετε την ταξιδιωτική σας ασφάλεια.

[maRtina]

και λεω τιο μου θυμιζει ...τι μου θυμιζει ...
Μαθενα τις χωρες και τις πρωτευουσες της Αφρικης τον περασμενο Απριλιο ...
....διαπιστωνω πως δεν θυμαμαι και πολλα ..