KakaPaidia.gr

Επιστροφή   KakaPaidia.gr > ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΛΑ > Ταξίδια – Διακοπές

Ταξίδια – Διακοπές Προτάσεις για διακοπές και εκδρομές

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
Παλιά 15-03-08, 10:35   #1 Αρχή
ΠΛΑΤΩΝ
Φέριστος παράφρων
 
Το avatar του χρήστη ΠΛΑΤΩΝ
 
Εγγραφή: 04-06-2006
Περιοχή: Εις το ανώλεθρον ατελεύτητον άυλον
Μηνύματα: 1.862
Αποστολή μηνύματος μέσω MSN στον/στην ΠΛΑΤΩΝ
Arrow Γρανάδα (Νικαράγουα)


Με ιδιαίτερο χαρακτήρα, που οφείλεται στην υπέροχη αποικιακή αρχιτεκτονική, συνορεύοντας με τη μεγάλη λίμνη της Νικαράγουας και τα νησιά της, η Γρανάδα είναι μια ξεχωριστή πρόταση για τον ταξιδιώτη που αναζητάει την αυθεντική γοητεία της Κεντρικής Αμερικής.

«Μανάγουα Μανάγουα Μανάγουα», «Γρανάδα Γρανάδα Γρανάδα», «Λεόν Λεόν Λεόν» με μια ανάσα, διαλαλούν κατά μήκος της διαδρομής οι κρεμασμένοι από τις πόρτες των λεωφορείων εισπράκτορες τον τελικό προορισμό. Συγκεκριμένες στάσεις δεν υπάρχουν. Μπορείς να σταματήσεις ένα λεωφορείο και να επιβιβαστείς σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου!
Ενας τουρίστας μπορεί να κυκλοφορήσει στην Κεντρική Αμερική είτε με νοικιασμένο 4x4 είτε με ταξί είτε με τα βαν των τουριστικών πρακτορείων. Ο παλμός της καθημερινότητας χτυπάει όμως μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτά μπορεί να είναι και μικρά βαν των δεκαπέντε ατόμων, με λίγο πιο ακριβό εισιτήριο από τα κοινά λεωφορεία, αφού μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη ταχύτητα από τα τελευταία. Τα περισσότερα κινούνται παρανόμως (έχει λήξει η άδεια κυκλοφορίας τους, δεν διαθέτει ο οδηγός το σωστό δίπλωμα οδήγησης, δεν έχουν κάνει σέρβις), αλλά αυτό δεν απασχολεί κανέναν, αφού η παραοικονομία εδώ είναι καθεστώς. Τα κοινά λεωφορεία αστικών και υπεραστικών γραμμών της Κεντρικής αλλά και των περισσοτέρων χωρών της Λατινικής Αμερικής είναι παλιά αμερικάνικα σχολικά, school buses, τα οποία προκειμένου να τα ξεφορτωθεί η Βόρεια Αμερική τούς τα χάρισε.

Εξαιτίας του τροπικού κλίματος -αυτό σημαίνει έξι μήνες (Μάιος-Οκτώβριος) υγρή περίοδος, έξι μήνες (Νοέμβριος-Απρίλιος) ξηρή και θερμοκρασία όλο το χρόνο μεταξύ 23° και 36° C-, οι φρεσκοπλυμένοι και οπωσδήποτε αρωματισμένοι επιβάτες ανεβαίνουν το πρωί στα λεωφορεία, κρατώντας ομπρέλα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές, μικρής διάρκειας, καταιγίδες της υγρής περιόδου ή τον καυτό ήλιο, και μαντίλι για τον ιδρώτα. Το απόγευμα οι ίδιοι είναι σκονισμένοι και καταϊδρωμένοι λόγω της αφόρητης υγρασίας. Τα μόνα που δεν αλλάζουν στο πήγαιν' έλα των διαδρομών είναι η διάθεση των επιβατών να σιγοντάρουν τα αφιερωμένα στα προβλήματα της καρδιάς τραγούδια (στο 80% των τραγουδιών υπάρχει η λέξη corazon-καρδιά), που ακούγονται στη διαπασών από το ραδιόφωνο, και οι γυναίκες «τσουρέκια». Πρόκειται για πολύ αφράτες γυναίκες, σοκολατένιου χρώματος, οι οποίες καθιστές καταλαμβάνουν μιάμιση θέση, μονίμως κάνουν αέρα με ένα περιοδικό ή μια βεντάλια, το γέλιο τους είναι έξω καρδιά, πάντα έχουν κάτι για να μασουλάνε στη διαδρομή και κατά ένα περίεργο τρόπο ποτέ δεν ιδρώνουν.


12 ώρες φως, 12 ώρες σκοτάδι. Ολο το χρόνο. Ο επισκέπτης αναγκαστικά θα μπει στο πρόγραμμα της πόλης (και της χώρας), ακολουθώντας τον κόσμο που βρίσκεται στους δρόμους από τις 6 το πρωί, τρώει νωρίς, ξέρει πως σχεδόν όλα τα εστιατόρια κλείνουν στις 11 το βράδυ και ίσως κάποιο μπαρ στις 12.


Η Γρανάδα είναι η πιο παλιά σε αποικιακό ρυθμό πόλη της Νικαράγουας και μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Κεντρικής Αμερικής. Το πιο «παλιά» χρειάζεται μια υποσημείωση, αφού η πόλη ξαναχτίστηκε πριν από 150 χρόνια, μετά την ισοπέδωσή της στα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν την ανεξαρτησία της χώρας από την ισπανική κυριαρχία. Αποικιακός ρυθμός σημαίνει πως η πόλη είναι χτισμένη γύρω από την πλατεία (Plaza de la Independezia) του καθεδρικού ναού (χτίστηκε το 1714), με μονώροφα ή διώροφα σπίτια με κεραμοσκεπή, που όλα τα δωμάτιά τους βλέπουν σε μια εσωτερική αυλή (πάτιο).


Μια βόλτα στη λίμνη Lago de Nicaragua
Κατά μήκος της παραλίμνιας όχθης μια σειρά από εστιατόρια, cafes και αίθρια χορού προσφέρουν διασκέδαση στους κατοίκους της Γρανάδας και στους επισκέπτες της. Την υγρή περίοδο τα περισσότερα είναι κλειστά, την ξηρή όμως περίοδο δεν προλαβαίνουν να εξυπηρετήσουν τους χιλιάδες λουόμενους που κατακλύζουν την παραλία. Από εδώ μπορείς να νοικιάσεις βάρκα για μια βόλτα ανάμεσα από τα τετρακόσια νησάκια, σε μέγεθος βραχονησίδας, και μεγαλύτερα.

Τα περισσότερα είναι ιδιόκτητα με εξοχικές κατοικίες. Για κάποια από τα σπίτια αξίζει ειδική μνεία, τόσο εξαιτίας της λιτής χλιδής τους όσο και για την εναρμονισμένη με το περιβάλλον αρχιτεκτονική τους. Μερικά όμως διαθέτουν μέχρι και εισόδους με κορινθιακούς κίονες ή αγάλματα που μπορούν να τρομάξουν ακόμη και τους πολύχρωμους παπαγάλους, που στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής είναι κάτι σαν τα χελιδόνια το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Στα σπίτια ζει όλο το χρόνο το υπηρετικό προσωπικό, με τα παιδιά τους να κάνουν καθημερινά κουπί σε βάρκες προκειμένου να πάνε στο σχολείο της πόλης.


Το μεγαλύτερο νησί της λίμνης είναι το Ομετέπε (Isla de Ometepe), με τριάντα χιλιάδες κατοίκους, ιδιαίτερα αγαπητός προορισμός για τους new age τουρίστες, οι οποίοι συνωστίζονται εκεί προκειμένου να ενισχύσουν τα τσάκρα τους (παρεμπιπτόντως, τους απασχολούν και τα πετρογλυφικά ευρήματα ή τα έργα ντόπιων λαϊκών ζωγράφων). Τα δύο ηφαίστειά του, Consepcion (1.610 μ.) και Maderas (1.345 μ.), υποτίθεται πως είναι η αιτία έκλυσης ενέργειας.


Η λίμνη, εκτός του ότι προσφέρεται για μπάνιο ή για τόπος κατοικίας και αναψυχής, είναι ένας σημαντικός υγροβιότοπος με μεγάλη ποικιλία ψαριών, όπως το πεντανόστιμο Guapote.


Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν σκέφτηκαν να δημιουργήσουν στην αμερικανική ήπειρο ένα κανάλι που να συνδέει τους δύο ωκεανούς, η πρώτη επιλογή των ενδιαφερομένων ήταν η Νικαράγουα, ώστε να εκμεταλλευθούν το μεγάλο δίκτυο ποταμών και λιμνών της. Επειδή και τότε στη χώρα ήταν σε εξέλιξη ένας εμφύλιος πόλεμος, τελικά επελέγη ο Παναμάς.
Από το 1821 που τελείωσε η ισπανική κυριαρχία, η Νικαράγουα δεν γνώρισε μεγάλες περιόδους ειρήνης. Ο τελευταίος εμφύλιος πόλεμος τέλειωσε με τη νίκη των Σαντινίστας το καλοκαίρι του 1979, καταλυτική χρονολογία για την περίοδο δικτατορίας της οικογένειας Σομόζα που ξεκίνησε το 1934 και έμεινε γνωστή ως somocismo. Τα χρόνια με τους Σαντινίστας στην εξουσία η χώρα δεν μπόρεσε να συνέλθει οικονομικά, αφού είχε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των χρηματοδοτούμενων από την κυβέρνηση Ρέιγκαν Κόντρας, το οικονομικό εμπάργκο της Αμερικής και τη διαφθορά μελών της κυβέρνησής τους. Αρχές του '90 χάνουν τις εκλογές από τον κεντροδεξιό συνασπισμό της Βιολέτα Μπάριος ντε Τσαμόρο, παλιά σύντροφο των Σαντινίστας. Ο μετέπειτα πρόεδρος Αλεμάν, που κέρδισε τις εκλογές το '96, βρίσκεται σήμερα σε κατ' οίκον περιορισμό για υπεξαίρεση χρημάτων.


Τον Νοέμβριο του 2006 στη Νικαράγουα διεξήχθησαν εκλογές με τον Ντανιέλ Χοσέ Ορτέγκα Σααβέρδα (πάλαι ποτέ αρχηγό των Σαντινίστας) να ηγείται του κόμματος της αριστερής αντιπολίτευσης απέναντι στο δεξιό κόμμα του Εδουάρδο Μοντεαλέγρε. Παρά τις διατυπωμένες ανησυχίες των Αμερικανών, που πάνω απ' όλα φοβούνταν ότι η χώρα θα έμπαινε στη σφαίρα επιρροής του μισητού για τις ΗΠΑ Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας, τελικά ο Ορτέγκα κέρδισε τις εκλογές, έδειξε διάθεση προσέγγισης με τον Τσάβες, αλλά φάνηκε και αρκετά συγκρατημένος στους σχολιασμούς του απέναντι στη στάση που κράτησαν οι ΗΠΑ στις εκλογές. Εξάλλου, εδώ και λίγα χρόνια στη Γρανάδα οι Αμερικανοί κάνουν κανονική «απόβαση», αγοράζοντας σπίτια και ανακαινίζοντάς τα.


Ο καφές της Νικαράγουα παραμένει το σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας -είτε negro (σκέτος) είτε con leche (με γάλα)- είναι ο πιο εύγευστος σε όλη την Κεντρική και Λατινική Αμερική (με χειρότερο αυτόν της Βραζιλίας!).
Το χρώμα του καφέ έχει και το δέρμα των περισσοτέρων Νικαραγουανών, ενώ στη βορειοανατολική πλευρά της (αυτόνομες επαρχίες Raan και Raas) οι κάτοικοι έχουν μαύρο δέρμα, μιλούν κυρίως Aγγλικά, έχουν διαφορετική πολιτιστική συνείδηση, κοντινή σε αυτή των κατοίκων των χωρών της Καραϊβικής. Πρόκειται για απογόνους που προήλθαν από τη μείξη ιθαγενών πληθυσμών με Αφρικανούς και Τζαμαϊκανούς, τους οποίους έφεραν οι Αγγλοι για να δουλέψουν στις φυτείες τους. (Να σημειώσουμε με την ευκαιρία πως η περιοχή θεωρείται η πρωτεύουσα των κουνουπιών και για να την επισκεφθεί κάποιος θα πρέπει πρώτα να έχει κάνει εμβόλιο για ελονοσία).

Στα καφέ της Γρανάδας βλέπεις περισσότερους τουρίστες παρά ντόπιους. Η πόλη είναι χωρισμένη, κατά κάποιο τρόπο, σε τρεις ζώνες. Η κεντρική της ζώνη οριοθετείται από δύο μεγάλους δρόμους που διασχίζουν απ' άκρου εις άκρον την πόλη. Είναι το πιο παλιό τμήμα της (η πόλη χτίστηκε για πρώτη φορά το 1524), στο οποίο κατοικούν οι παλιότερες και πλουσιότερες οικογένειες κρεολών (απόγονοι των Ισπανών) της πόλης. Η διπλανή ζώνη σπιτιών χτίστηκε λίγο αργότερα, ενώ η τρίτη και πιο φτωχική φιλοξενεί εσωτερικούς, από τις άλλες περιοχές της χώρας, μετανάστες. Οι δύο κεντρικοί δρόμοι είναι σχεδόν μονίμως μποτιλιαρισμένοι, ενώ πολλοί είναι αυτοί που μετακινούνται με τα πόδια ή με ποδήλατα. Οι ρυθμοί είναι αργοί και γίνονται περισσότερο αργοί όσο πλησιάζει το μεσημέρι, με τον κόσμο να στέκεται σε σκιερά σημεία προκειμένου να αντιμετωπίσει τη ζέστη.


Από τις ανοιχτές πόρτες μπορείς να δεις πως η τηλεόραση κατέχει την κεντρική θέση σε όλα τα σπίτια. Μπροστά στην οθόνη της όλη η οικογένεια βλέπει τη μια telenovela (σαπουνόπερα) μετά την άλλη. Τα παιδιά, όλα ντυμένα με τις στολές των κολεγίων τους, ξεκινούν κάθε πρωί για το σχολείο πεντακάθαρα, γυρνούν πενταβρώμικα για να εμφανιστούν πάλι καθαρά την άλλη ημέρα στους δρόμους. Τα απογεύματα η νεολαία αρέσκεται στην αγαπημένη διασκέδαση της Λατινικής Αμερικής. Παρέες αγοριών και κοριτσιών κάθονται δίπλα σε αυτοκίνητα με ανοιχτές πόρτες, μέσα από τα οποία ακούγεται σε εκκωφαντική ένταση λατινοαμερικάνικη μουσική.

Αν και η κοινωνία είναι συντηρητική, στη Γρανάδα υπάρχει διάχυτος ένας ερωτισμός, αποτέλεσμα του λατινοαμερικάνικου ταμπεραμέντου και της φτώχειας που δεν αφήνει περιθώρια για άλλου τύπου… διασκέδαση. Η ερωτική ελευθερία έχει ως αποτέλεσμα ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό ελεύθερων γυναικών με παιδί αγνώστου πατρός (που συνήθως είναι κάποιος παντρεμένος).


Εδώ οι ταξιτζήδες, αντίθετα με τις άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής, δεν σου προτείνουν chicas (κορίτσια), όμως πορνεία υπάρχει. Εξαιτίας της φτώχειας δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εξάπλωση των ναρκωτικών -οι νεαροί χρήστες «περιορίζονται» στο κρακ, η χρήση του οποίου είναι η αιτία για πολλά εγκλήματα. Ωστόσο, ο σώφρων επισκέπτης αισθάνεται ασφάλεια, αν φυσικά κινηθεί στα λογικά πλαίσια που κινούνται αν όχι οι τουρίστες, η μεσαία τάξη της χώρας.


Κόστος
Δέκα ημέρες από 1.650€. Στο κόστος υπολογίστε τα αεροπορικά σας εισιτήρια με τον φθηνότερο ναύλο, με φόρους μετ' επιστροφής, 8 διανυκτερεύσεις, κατ' άτομο σε απλό δίκλινο δωμάτιο με πρωινό, 30-40€ για ημερήσια ατομικά έξοδα και 50€ για κάτι έκτακτο.


Πως να πάτε
Από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών υπάρχει τρόπος να προσγειωθείτε στη Μανάγουα (αεροδρόμιο Augusto C.Sandino), την πρωτεύουσα της Νικαράγουας, αρκεί να είστε προετοιμασμένοι για ένα πολύωρο ταξίδι με δύο τουλάχιστον ενδιάμεσους σταθμούς και αρκετές ώρες στον αέρα. Τρεις αεροπορικές εταιρείες που μπορούν να σας εξυπηρετήσουν τον μήνα Απρίλιο είναι η Iberia, μέσω Μαδρίτης και Σαν Χοσέ (Καλιφόρνια), η Air France, μέσω Παρισιού και Μαϊάμι και η British Airways, μέσω Λονδίνου και Μαϊάμι.
Από τη Μανάγουα θα φθάσετε στη Γρανάδα είτε με νοικιασμένο αυτοκίνητο, προκειμένου να διανύσετε την απόσταση των 46 χλμ. που χωρίζει τις δύο πόλεις σε λιγότερο από μία ώρα, είτε με ταξί, το οποίο θα σας κοστίσει περί τα 25 με 30 δολάρια (17-20€) αν απομακρυνθείτε κατά τι από το αεροδρόμιο ή αρκετά παραπάνω αν το πάρετε αμέσως μόλις βγείτε από το αεροπλάνο σας. Γενικά, έχετε κατά νουν ότι η τιμή που θα σας ζητούν για τις διάφορες κούρσες παζαρεύεται...

Εναλλακτικά, μπορείτε να μετακινηθείτε με τα πάντοτε γεμάτα δημόσια λεωφορεία, τα οποία αναχωρούν κάθε τέταρτο από την τοποθεσία Mercado Roberto Huembes (το εισιτήριο κοστίζει μόλις μισό δολάριο) ή με τα κλιματιζόμενα εξπρές μίνι βαν τα οποία αναχωρούν από την τοποθεσία Frente a la UCA (όπου θα φτάσετε με ταξί) και κοστίζουν μόλις 80 σεντς.


Πότε να πάτε
Τουριστική περίοδος θεωρείται η ξηρή τους περίοδος (Νοέμβριος-Απρίλιος), με πολλούς τουρίστες από Αμερική και Μεξικό. Εκτός τουριστικής περιόδου, μαζί με άλλους Ευρωπαίους, έχετε απλώς να αντιμετωπίσετε τις υψηλές τιμές της υγρασίας, αλλά θα ζήσετε τη χώρα πιο ήσυχα και με καλύτερες τιμές στα ξενοδοχεία.

Το συνάλλαγμα
Το νόμισμα της Νικαράγουας είναι η χρυσή κόρδοβα (NIO), η οποία υποδιαιρείται σε 100 σεντάβος (1€ = 24,37 NIO, 1 δολάριο ΗΠΑ = 18,22 NIO). Καλό είναι να έχετε μαζί σας δολάρια, τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιείτε και στις καθημερινές σας συναλλαγές. Αν πάτε με ευρώ θα ταλαιπωρηθείτε και μάλλον στο τέλος θα βγείτε χαμένοι από την αλλαγή.

Που να μείνετε
Ολα τα ξενοδοχεία της Γρανάδας ακολουθούν την αρχιτεκτονική της πόλης, ενώ οι τιμές τους ποικίλλουν ανάλογα με τα αστέρια και τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Οι τιμές που θα πετύχετε κυμαίνονται από 40 έως 95 δολάρια (27--65€), εκτός και αν αγαπάτε την πολυτέλεια μιας σουίτας, για την οποία θα πρέπει να διαθέσετε στο ξενοδοχείο Gran Francia περί τα 160 δολάρια (108€). Ορισμένα από τα ξενοδοχεία που αξίζει να σημειώσετε είναι τα ακόλουθα:
• Kekoldi (www.kekoldi-nicaragua.com)
• Patio del Malinche (www.patiodelmalinche.com)
• Granada (www.hotelgranadanicaragua.com)
• Plaza Colόn (www.hotelplazacolon.com)
• Alhambra (www.hotelalhambrani.com)
• Gran Francia (www.lagranfrancia.com).


Που να φάτε
Στο πιο χρωματιστό εστιατόριο της πόλης που δεν είναι άλλο από το El Tercer Ojo (fusion κουζίνα), αλλά και στο μεγαλύτερο λαϊκό εστιατόριο με εξαιρετική τοπική κουζίνα, που φέρει το όνομα Las Colinas del Sur. Εδώ, πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε το πιάτο Guapote especial Lago de Nicaragua. Κατά τ' άλλα, για ισπανική κουζίνα προτιμήστε το El Mediterraneo και για γαλλική το εστιατόριο του Hotel Francia Οσο για τον καφέ σας, σημειώστε το Cafe DecArte.

Εκδρομές από τη Γρανάδα

• Αν θέλετε από περιέργεια να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα Μανάγουα θα απογοητευθείτε, γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μη-πόλη. Μετά τον καταστροφικό σεισμό του '72, που σχεδόν την ισοπέδωσε, η πόλη δεν μπόρεσε να αποκτήσει χαρακτήρα. Δεν υπάρχει κανένα σημείο αναφοράς, κανένα κέντρο, και ο επισκέπτης δεν μπορεί να αποκτήσει μια σφαιρική εικόνα της.


• Μισή ώρα δρόμος από τη Γρανάδα βρίσκεται η πόλη Μασάγια. Αξίζει να την επισκεφθείτε μόνο αν ενδιαφέρεστε για την αγορά λαϊκής χειροτεχνίας της.


• Το Σαν Χουάν ντελ Σουρ είναι η πιο διάσημη παραλία -και θέρετρο- της Νικαράγουας, ιδανική για σερφ, αφού τα κύματα δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για ήρεμο μπάνιο.


• Μια εκδρομή στον ποταμό Ρίο Σαν Χουάν θα σας δώσει μια καλή γεύση ζούγκλας.
• Στη Γρανάδα οι περισσότεροι τουρίστες έρχονται από την Κόστα Ρίκα, αφού από την πόλη τα σύνορα απέχουν μία ώρα.

Δείτε - Διαβάστε
Δείτε τις ταινίες «Το τραγούδι της Κάρλας» του Κεν Λόουτς και «Αποστολή στη Νικαράγουα» του Ρότζερ Σπότισγουντ με τους Νικ Νόλτε, Τζιν Χάκμαν, Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Διαβάστε την «Κουλτούρα της τρομοκρατίας» του Noam Chomsky (εκδ. Λιβάνη) για τον κρυφό «πόλεμο» της Αμερικής στη Νικαράγουα.












Πηγή: Καθημερινή
Ο χρήστης ΠΛΑΤΩΝ δεν είναι συνδεδεμένος   Απάντηση με παράθεση
Παλιά 15-03-08, 13:16   #2 Αρχή
SeRxaNiTsa
Sherlock
 
Το avatar του χρήστη SeRxaNiTsa
 
Εγγραφή: 06-05-2007
Περιοχή: Fairyland
Μηνύματα: 3.483
Προεπιλογή

Γκουχ γκουχ...Εκεί θέλω να πάω διακοπές το καλοκαίρι...
__________________
Ονειρευόμαστε γιατί χανόμαστε


 click to show
Ο χρήστης SeRxaNiTsa δεν είναι συνδεδεμένος   Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας

Forum Jump


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 14:23.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.