το γραφειο ειναι στο δρομο και γυρω γυρω εχει τζαμαρια , ποτε οποτε περνανε οι περαστικοι ντρεπομαι να με βλεπουν με ενα ταπερ αγκαλια και μπουκωμενα μαγουλα(καλη ωρα σαν τον καπαμαρου μου) σαν να ειμαι ετοιμη να παθω εκρηξη στο στομα , οποτε αναγκαζομαι να κατεβαζω μεχρι το λαιμο την τροφη και μολις φευγουν να την ξαναανεβαζω και να τη μασουλαω