Ανεκδότ μαντρί

[Κοκκινονίκος]

έχω ένα καλό που ήθελα να το πω λάιβ...αλλά που καιρός

λεπόν:




Ένας τελειόφοιτος της Ψυχολογίας έπρεπε να κάνει μια εργασία για τα δυνατά συναισθήματα. Ο επιβλέπων καθηγητής του συνέστησε να αποφύγει τους ανθρώπους των πόλεων, πολλά λόγια και λίγη ουσία και να ψάξει για πηγές στην ύπαιθρο.

Μια και δυο, παίρνει τα βουνά και σ` ένα χωριό στην Πίνδο εντοπίζει ένα

γεροντάκι που καθόταν μοναχό του.

- Γεια σου παππού... μπλα μπλα μπλα ...θυμάσαι να μου πεις μια φορά που

να σου `τύχε κάτι και να χάρηκες ΠΟΛΥ;

Ο γεράκος σκέφτεται, σκέφτεται...

- Μια φορά, πριν πολλά χρόνια ένας γείτονας-Θεός σχωρεστον -έχασε ένα

πρόβατο στο βουνό. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμία δεκαριά νοματαίοι,

βγήκαμε στο βουνό, βρήκαμε το πρόβατο, το γ........με και το φέραμε

πίσω.

- Αυτό δεν μπαίνει στην εργασία...για να ξαναδοκιμάσω.

- Ωραία...μήπως θυμάσαι καμιά ΑΛΛΗ φορά, που να `γίνε κάτι ΑΛΛΟ και να

χάρηκες ΠΟΛΥ;

Ξανασκέφτεται ο γεράκος...

- Μια άλλη φορά, ένας άλλος γείτονας-Θεός σχωρεστον κι αυτόν-έχασε την

κόρη του στο βουνό. Ε, μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άντρες, βγήκαμε

στο βουνό, ψάξαμε, τη βρήκαμε, τη γ...........ε και τη φέραμε πίσω.

(σε λάθος κατεύθυνση ψάχνω, ας αλλάξω θέμα)

- Ωραία, παππού...τώρα να σε ρωτήσω κάτι άλλο...θυμάσαι να μου πεις αν

σου έτυχε ποτέ τίποτα που να ντράπηκες ΠΟΛΥ;;;

Ο γεράκος πέφτει σε βαθιά περισυλλογή...το βλέμμα χαμηλωμένο...και τελικά, με ύφος μεγάλης ένοχης:

- Μια φορά χάθηκα στο βουνό........