Jamie Oliver Shows The Truth About Chickens

[pastoula]

Δεν ξερω αν ο τροπος που η γιαγια μου ξεκληριζε το κοτετσι ηταν ανθρωπιστικος η οχι.

Αυτό που μου εχει μεινει απο το σφάξιμο κότας οταν ήμουν μικρή, είναι μιά μέρα που η γιαγιά μου, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, είχε λυσάξει να σφάξει ο παππούς μου την κότα, πράγμα που ο κακομοίρης δεν το άντεχε με τίποτα.

Ο παππούς μου σχεδόν έκλαιγε ο κακομοίρης, αλλά η γιαγιά μου εκεί. "Θα την σφάξεις εσύ". Τι να κάνει ο έρμος, παίρνει τη μαχαίρα της γιαγιάς μου, παίρνει και την κότα και αρχίζουν να πηγαίνουν προς τον τόπο σφαγής. Φυσικά, όλα τα εγγόνια από πίσω του να πειράζουμε τον παππού που δεν άντεχε. (8 πιτσιρίκια, ούτε 10 χρονών.)

Ο παππούς μου λοιπόν, μέσα στην στεναχόρια του, ξέχασε να δέσει τα πόδια της κότας, να της τα κόψει, και επίσης δεν της έσπασε το λαιμό, πήγε να της τον κόψει κατ'ευθείαν.

Φανταστείτε τώρα, ένα κοτόπουλο να τρέχει σε μια αυλή με τον λαιμό μισοκομμένο να έχει γύρει στο πλάι, το αίμα να πετάγεται από το λαιμό του, τον παππού από πίσω να το κυνηγάει και εμάς από πίσω να ουρλιάζουμε.

Καλό το θέαμα?

Φαντάζομαι ότι ήταν πιο εντυπωσιακή αυτή η σφαγή κότας από τα ξενέρωτα που έβαλε ο Soraver.